gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zaterdag

de achtbaan

Vanaf het moment dat we ons contract hebben ondertekend als gezinshuis heb ik het gevoel in de achtbaan te zitten. En die staat nog even niet stil. Maar gelukkig. Ik geniet ervan. Dat is het verschil met een echte achtbaan. Dan zit ik met m'n ogen dicht en gil zo hard als ik kan. Tot grote hilariteit van de kinderen, waarvoor ik in dat gekke ding ga. Mama vind dit eng. Maar deze achtbaan gaat hard maar is ook gewoon erg leuk. Dus ik geniet.
Afgelopen week hebben we gesprekken gehad. Met nieuwe ouders, kinderen. En we hebben kennis gemaakt. Met de kinderen en hun moeder.  En wat hebben de twee jongens er zin in om bij ons te komen wonen. Eindelijk weg van de groep. Is de groep zo verschrikkelijk dan? Natuurlijk niet. Ook daar wordt er goed voor de kinderen gezorgd. Maar sommige kinderen passen gewoon niet in het klimaat van de groep. Voor deze twee jongens komt er dus een einde aan het wonen op een groep. Beide moeders waren ook erg blij met het plekje in ons gezin en zien het zitten. En dat is al zo fijn. Ik moet het toch met deze moeders gaan doen. Het blijft hun kind en ik heb ze nodig om deze jongens op te voeden. Een van de jongens is al komen spelen en heeft ook mee gegeten. De andere kinderen vonden hem aardig en ze hebben al heerlijk gevoetbald. Voor onze oudste pleeg super leuk om een speelkameraadje te krijgen. Hij voelde zich soms echt verloren tussen die meiden. Dat gaat straks anders worden. 
En wat zijn de kinderen altijd blij met het foto boekje wat ze krijgen. Dan is het eerste bezoek aan ons gezinshuis minder spannend. Want je hebt al wat gezien. 
Ook om ons eigen bedrijf vorm te geven vergt heel wat tijd. Boekhouding opzetten, verzekeringen regelen, opleiding, BHV en EHBO halen, en het keurmerk aanvragen. 
De komende twee weken hebben we nog een paar bezoek afspraken staan met de nieuwe kinderen en voor de vakantie, die bij ons de 11de begint, wonen ze bij ons. Dan hebben we heerlijk de vakantie voor de boeg waarin we aan elkaar kunnen wennen en gaan we ook met elkaar naar de camping. Dan zal ons karretje stilstaan. De achtbaan stopt dan vanzelf. 
Dit weekend hebben we ook al even time-out. Alle kinderen zijn logeren. Vanmorgen heb ik heerlijk uitgeslapen. Echt uitgeslapen. En als je dan om 10 uur uit bed kom, hoef je niet te haasten om alle kinderen nog uit bed te trommelen, maar kan je rustig op gang komen. Heerlijk gewinkeld en mezelf verwent. En straks uit eten. Het is stil in huis. Maar voor even is het heerlijk. Dan kunnen we er de komende weken weer tegenaan. Morgenmiddag/avond komt alles terug. Dus voor nu genieten we nog even. 

maandag

kennismaking

De week is weer omgevlogen. Een volle en drukke week, maar ook met veel leuke dingen. Ons jongste pleegje heeft zijn schoolreis ook gehad. En wat heeft hij genoten. Het was zijn eerste schoolreis. Vol gesnoept en met veel indrukken kwam hij thuis. Met, hoe kan het anders, een pistooltje. Er kan water in, dus redelijk onschuldig. Hij was vol van de vliegtuigen. Hij is naar de vliegbasis in Gilze Rijen geweest. Maar ook de speeltuin was leuk. Moe maar voldaan lag hij op tijd in zijn bed.

Ik heb ook kennis gemaakt met één van de nieuwe pleegjes. Samen met zijn mentor en zijn moeder kwam hij kijken waar hij zou mogen wonen. Gewapend met fototoestel om alles vast te leggen. Of hij vragen had? Ja, maar ik ga ze niet stellen, dat doe jij maar: knikt hij naar zijn moeder.Verlegen kruipt hij dicht tegen zijn moeder aan. Ik vertel wat over ons gezinshuis, de kinderen, onze gewoontes. Nadat hij alles gezien heeft gaan ze weer. Dinsdag horen we meer. Dan kan moeder( en hijzelf) er over nadenken. Want ja, het is wel tot je achttiende. Dus je moet wel zeker weten dat je dit wil. En ik? Ik denk dat dit mannetje best past in ons gezin. En dat we met deze moeder goed kunnen samenwerken. Want dat is belangrijk. 

Het tweede jongetje gaat wat anders. Voogd wil eerst een gesprek over de situatie. Best, maar de tijd dringt wel. Anders moeten we het over de vakantie skippen. En dat is voor het kind niet fijn. Als je ergens gaat wonen als de school al is begonnen. Dus maar hopen dat we dit ook nog kunnen regelen voordat de vakantie begint. Met name voor school is dit belangrijk. Ook op school komen er nu onrustige dagen aan. Veel excursies, halve dagen, afscheid groep 8. Dus er blijft weinig over om een normale school dag mee te maken. Toch is dit wel even leuk, om te weten bij wie je in de klas komt en welke juf je krijgt. Dat neemt de spanning voor de vakantie al weg. 

Het wordt dus weer een spannende week. Waarin we gaan horen wie er bij ons komen wonen. De fotoboekjes die ik altijd maak voor nieuwe kinderen en hun ouders zijn klaar. Dus die kan ik ophalen. We hebben gemerkt dat dit altijd goed wordt ontvangen. Leuk om te laten zien aan je groepsleden. Maar ook voor ouders leuk om te zien waar hun kind komt te wonen en wie er allemaal in het gezinshuis wonen. 

En ik heb kennis gemaakt met de andere nieuwe gezinshuis ouders. En wat was dat leuk. Een feest van herkenning. We zullen in de toekomst meer met elkaar optrekken. Kennis en ervaring delen. Het klikte ook tussen ons allemaal. Dus dat komt best goed. 

Onze kinderen hebben hun visie wat aangepast. Ze maken nu niet alleen maar armbandjes, maar vinden op internet allerlei andere dingen die stap voor stap voorgedaan worden. Een uiltje, een dolfijntje. Ze zijn zaterdag heel de dag bezig. Overal liggen elastiekjes. Grrr. Ik denk dat de helft in mijn stofzuiger terecht komt. Na een klein poosje komt er echter een gebrul uit de speelkamer. Pleegje heeft het niet naar zijn zin. De meiden moeten mij helpen en voor mij een dolfijn maken. Maar daar hebben de meiden even geen zin in. Wij zijn met iets moeilijk bezig en dan kunnen we hem niet helpen. Ik neem pleegje even mee. Hij snuift uit in de woonkamer en als hij rustig is gaat hij het weer proberen. Dit herhaalt zich een aantal keren. Tot hij helemaal uitbarst in woede. Want het lukt hem niet. Hij wil het ook doen ,maar het is gewoon te moeilijk. En dan kan hij zich er niet bij neerleggen dat hij gewoon iets anders moet maken. Als hij uit getierd en geschopt is op zijn kamer komt hij terug en kiest wat anders uit om te maken. Maar ik snap het wel. Vanmorgen (zaterdagochtend) denk je te kunnen uitslapen, maar is meneer om half 6 wakker en heeft er even voor gezorgd dat de rest van het gezin ook wakker was. En nu heeft hij te weinig geslapen. Dat is 's avonds dus heerlijk vroeg in bad en naar bed. Zondag was het niet beter. Veel gehuil en geblaas. Vandaag ging het goed. Voldoende uitgerust. Heerlijk geloomd. Ik hoop toch dat ze straks iets anders bedenken om te doen. Want het is een kostbare geschiedenis. 


zondag

vol verwachting

Tweede Pinksterdag. Na een heerlijk laat ontbijt zijn we even naar het huis schuin achter ons gelopen. Er zou een tocht zijn met paarden en span. Dus voor de kinderen wel erg leuk om te kijken. En dat vonden ze inderdaad super leuk. Het ene span was nog mooier dan het andere. Toen we terug liepen naar huis kwam er een span achter ons en vroeg: waar wonen jullie? " Daar om de hoek": zeiden de kinderen. "Willen jullie misschien meerijden dan?"Dat laten de kinderen zich geen twee keer zeggen. En moeders ging achterop staan. Want met vijf kinderen was de kar vol. Maar dat drukte de pret niet.
In de middag werd het bad opgezet. En dan denken ze dat je er direct in kan. Maar nee, dat duurt wel even voor dat die vol is. Zin om te koken had ik niet echt dus bedachten we dat het wel leuk is om een keer met de club te gaan wokken. André belt even naar Hoogerheide om te vragen of er plek is voor 11 personen. En dat was er.  Toen we op het punt stonden om weg te gaan druppelde er nog twee kinderen binnen. Wokken? Mmmm, dan gaan we ook mee. Dus togen we niet met elf maar met dertien man naar Hoogerheide.We zijn hier nog niet geweest, dus het is even afwachten hoe het is. Maar we zijn niet teleurgesteld. Super goed. En de kinderen hebben genoten. Zelf je eten halen is zo leuk. Ze deden het ook super goed. We hadden van te voren gezegd: pak niet teveel ineens maar ga een paar keer voor een beetje. Dan eet je in elk geval alles op. En dat deden ze.
Dinsdag mochten we mee met de schoolreis van de basisschool van onze kinderen. En wat was dat gezellig. Juf Jenny en Meester André. Wat moesten onze kinderen daarom lachen. Als eerste bezochten we het museum in Eindhoven. Van begin tot Eindhoven De kinderen kregen in drie leeftijdscategorieën allerlei dingen te doen. André en ik zaten in dezelfde leeftijdsgroep. De kinderen maakten bij ons van wol een armband, een kaars, ze bakten pannenkoeken op een vuur en mochten hout hakken en touwslaan. Er werd overal goed uitleg bij gegeven. Het was ontzettend leuk en leerzaam. In de middag zijn we naar speeltuin de Vrouwenhof in Roosendaal geweest. Een beetje jammer dat het ging regenen. Maar dat mocht de pret niet drukken. De schoenen en sokken gingen uit en hup, iedereen ging de speeltuin in. Koud was het niet. Thuis gekomen stond ons jongste pleegje al te wachten. Hij is opgevangen door zijn vorige pleegmoeder. Dit pleegje zit op het speciaal onderwijs, dus zijn schoolreis komt nog. Direct toen hij ons zag betrok zijn gezicht. Boos en tranen. Hij wilde niet met ons mee, maar daar blijven. En dat gaat nu eenmaal niet. Je woont bij ons. Tot we thuis waren heeft hij boos gekeken en gesnoven. Maar al snel draaide hij bij. 
Hij heeft een leuk vooruitzicht. Want woensdag gaat hij naar mama en komen daar ook zijn broers. En dan kunnen ze weer heerlijk genieten van elkaar en spelen. 
Woensdagmiddag was het speelmiddag. De kinderen hebben heerlijk gezwommen. Het bad is vol en de zon heeft er al opgestaan. Dus op ons jongste pleegje na die naar mama ging, bleven alle andere kinderen thuis spelen. Met nog een vriendje en vriendinnetje. 
En toen was daar het telefoontje waar we al zolang naar uitkijken. 
We hebben twee kinderen (jongens) uitgezocht die we op papier bij jullie vinden passen. Mogen we hun profiel sturen? Jaaaa, natuurlijk. En wat is dit leuk. Of het echt wat gaat worden moeten we nog afwachten. Maar dat wat we hebben kunnen lezen ziet er goed uit. Deze jongens zullen zeker in ons gezin passen. De komende tijd zal dus een tijd van kennismaken worden, logeren, ouders ontmoeten. Oh wat vind ik dit leuk. Ik ga direct aan de slag om voor beide jongens een fotoboekje te maken en voor hun ouders. Ik maak altijd een boekje met foto's van ons huis, onze gezinsleden. En ik beschrijf de dingen die we doen met elkaar. Zo krijgen ze een indruk hoe het is om bij ons te wonen. We hopen dat ze voor de zomervakantie kunnen komen. Dan kunnen ze alvast wennen voordat ze weer naar school moeten. Ik vertelde het iemand uit mijn vriendinnenkring. Leuk zeg dan ben je een beetje zwanger: zei ze. In verwachting van een kind, twee kinderen, dat in je hart mag groeien. Waarmee we even op weg mogen gaan, met de familie die soms wel soms niet betrokken is. Voor wie we mogen zorgen, ze mogen leren en gewoon met elkaar genieten van de gewone dingen.  Vol verwachting kijken we uit naar de komende tijd. 

maandag

Ons eigen gezinshuis!

Ons gezinshuis is een feit!
 Maandag hebben we ons gezinshuis ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. En wat ben ik er trots op. Hier hebben we zolang naar uitgekeken. Onze eigen onderneming.
 Officieel heet ons gezinshuis:
 Gezinshuis De Morgenster t.h.o.d.n.  gezinshuis.com.
 Dit was ook direct de start van onze samenwerking met Juvent. Twee kinderen zijn al officieel Zeeuwse kinderen. De ander volgen snel. En dan hopen we in de tussentijd ook onze twee nieuwe kinderen te kunnen verwelkomen. Het was wel een week van veel geregel. Eerst de afspraak bij de Kamer van Koophandel. Toen de bank regelen. Verzekeringen....Er komt veel bij kijken. Natuurlijk had ik al veel vooraf bekeken en geïnformeerd.
En dan de eindverslagen schrijven van de kinderen, om ze goed te kunnen overdragen. Nog kasten gekocht voor één van de kamers. En kennis gemaakt met onze gedragskundige van Juvent, die een prachtige bos bloemen meebracht van Juvent. Op onze samenwerking en als welkom bij Juvent. We voelen ons ook echt welkom. En we gaan er zeker met elkaar en voor de kinderen een mooie tijd van maken.
En ons tweede feestje deze week. De verjaardag van André. Dat was even een geregel. Want de kinderen hadden vanuit school een pinksterviering in de kerk. En dat was 's avonds. Dus deze keer geen papa André en mama Jenny die kwamen genieten van hun ingestudeerde teksten en liedjes. Maar het ging even wel goed. Het was een drukke maar gezellige dag geweest

Verder hebben ze in huize Zwijnenburg iets nieuws. En met hen velen andere kinderen en hun ouders,(denk ik). "Stieken" noemen ze dit hier. Loom bandjes maken. We hebben er twee boeken bij gekocht waarin allerlei modellen in staan. Ze kunnen dus ook allerlei andere dingetjes maken. Maar dat vinden ze nog best moeilijk. Uren zijn ze er zoet mee. Waren het eerst de strijkkralen die ik overal in huis kon opzuigen. Zijn het nu elastiekjes die ik overal vind.





En onze pleegdochter heeft weer prachtig haar. Ze wilde een keer vlechten met onderaan krullen. Ze ziet er echt weer prachtig uit. Het heeft wel veel pijn gedaan. Dat went nooit. Maar het resultaat mag er zijn. Ze is super trots.

Nu gaan we nog even genieten van het Pinksterweekend.