storm op zee

Ik ben er weer. Ik weet weer hoe het was. Het is alweer een tijdje geleden dat we een nieuw kind geplaatst kregen. Maar vrijdagmiddag kwam dit gevoel weer naar boven. Soort van chaos. Het begint rustig. Pleegje met mama en de mentor van de groep. Even wat drinken en praten. En pleegje wilde direct spelen. Dus die liep al in de tuin achter een bal aan te rennen. Maar toen moest de auto leeg. Na het afscheid met pleegje van zijn mama kijk ik mijn woonkamer even rond. Ik moet eten koken, maar ik wil eigenlijk ook alles direct naar zijn slaapkamer brengen. Wat een spullen heeft dit mannetje mee. Fijn voor hem, want het is weleens anders. Maar het moet wel weer een plek krijgen. Hij had zelf al een doos opengemaakt en wat hij zag was hij niet blij mee. Zijn met zorg in elkaar gezette lego was kapot. Heeft er een of andere domkop (aldus pleegje) zware spullen op mijn lego gegooid. En ik heb nog zo gezegd....Ik begrijp zijn boosheid. Was ook niet zo slim van de inpakker. We schakelen even alle kinderen in en ieder loopt wat naar zijn kamer. Eerst maar eten koken. Ons oudste pleegje zal wel even helpen om alles in elkaar te zetten wat kapot is. De storm is dus snel over. 's Avonds moppert hij nog wel even maar ook dit trekt snel weg. Het is kinderavond dus de kinderen mogen dvd kijken. Ik had 's middags juist nieuwe gehaald dus dat was voor alle kinderen feest. Ze begonnen er iets later aan dan anders omdat we laat gingen eten. Maar dat betekend ook weer later naar bed.
Ook de vakantie is begonnen. Dus nog meer chaos in huis. Overal schriften, werkjes en allerlei dingen van school. Met trots laten ze hun rapport zien. Ze zijn toe aan vakantie. Het weekend verliep goed.
Maandag opnieuw een nieuw kind. Eerst even snel door het huis gegaan en boodschappen gedaan. Niet wetend wat de rest van de week brengen zou. Je bereid je voor, maar het loopt altijd anders. En zo ook deze week. Ons tweede nieuwe pleegje werd door mama en broertje en zus gebracht. Het was warm dus eerst wat drinken. Na wat te hebben gepraat de auto leeghalen. Dat was snel gedaan.
 Dochter lief heeft ook vakantie en wilde even komen. Met haar OV. Ik zou ze nog net voordat ons nieuwe pleegje zou komen kunnen halen van het station. Als ze de juiste trein had genomen. Zit ze in de trein naar Venlo. Een beetje uit de richting. Ik dus weer snel heen en weer naar het station om Thirza daar met twee fietsen af te zetten. Komen jullie maar terug fietsen. We zaten dus met een volle eettafel die avond. Gezellig , maar druk. Pleegje keek eens rond en zei: ik vind het hier heel leuk, maar wel een beetje druk.

Dinsdag een dagje Plaswijk in Rotterdam. We vertrokken met zon, maar de temperatuur viel wat tegen. Maar dat mocht de pret niet drukken. Toen het   's middags iets warmer werd gingen de kinderen toch het water in. Op de terug reis eten bij de Mac en de dag kon niet meer stuk.

Woensdag was de broer van ons jongste pleegje jarig. Moeder had een feestje georganiseerd. Voor alle pleeggezinnen. Dus nadat ik de was (en dat is met deze mooie dagen heel veel) had gedaan en de boel aan kant geruimd gingen we eerst een kado halen. En toen door naar Middelburg. Het Meiveld. Wat een leuke speeltuin is dit. Ook met water. De kinderen hebben heerlijk met elkaar gespeeld. Een geslaagde dag. Thuisgekomen ben ik gaan eten koken. Maar in de tuin ging het niet goed. En dat gebeurt dan even buiten je zicht. Ik had 's morgens al boodschappen willen doen, maar de kinderen reageren zo erg op elkaar dat ik het  niet zag zitten om ze mee te nemen. En ook niet om ze achter te laten bij een oppas.  Dus ik had in gedachten om woensdagavond even te gaan. Maar dat liep anders. De twee nieuwe pleegjes hadden mot. De één is zich van geen kwaad bewust wat ook bevestigd wordt door de anderen. Maar de ander is niet meer bereikbaar voor een gesprek. Dus laat ik heb even afkoelen. Hij wil op zijn kamer eten en scheld op iedereen en alles. Ik leg even duidelijk uit dat wij niet op onze slaapkamer eten. Ja, maar op de groep. Dat interesseert me niet. Dit is de groep niet. Wij hebben onze eigen regels. Na het eten als iedereen zijn time out heeft haal ik hem naar de woonkamer en warm zijn eten op. André gaat het gesprek met hem aan en ik ga de kinderen douchen. Dus die boodschappen kan ik nu wel vergeten. Het was een goed gesprek en de lucht is weer geklaard. Het is dan ook weg bij hem en hij gaat ook gewoon weer met de andere kinderen spelen. Dan morgen maar de boodschappen. 

Donderdag.
In de ochtend eerst aan de slag met puin ruimen. De kinderen hebben hun kamer al netjes gemaakt zodat ik kan stofzuigen en dweilen. OM elf uur een gesprek met BJZ en pleegzorg. De kinderen hebben die tijd goed gespeeld. Af en toe kwam er eens één binnen. Maar zo rond één uur hadden ze het gehad en kwam er weer een pleegje boos naar binnen bonken. Ik heb het even zo gelaten. Ik heb maar even de pan aangezet om kroketten gebakken. Een broodje kroket heerlijk buiten is snel gedaan. De hele dag is het halen en brengen. Boze buien, scheldpartijen, natte modderpaden op de witte plavuizen. Grrr en tot overmaat van ramp staat André in de file. Dus boodschappen? De kast, koelkast en vriezer raken aardig leeg. Dan maar Pizza eten vandaag. Want de paardrijles van de meiden gaat gewoon door. 

 En dan wordt het vanzelf vrijdag. Vandaag begon ik om 11 uur te rijden. Eerst naar Middelburg. Daarna terug naar Gorinchem/BovenHardinxveld/Bleskensgraaf en naar huis. Half vijf stapte ik thuis weer binnen. Wat een drukte was dat op de weg. Vijf pleegje zijn logeren. Twee zijn er thuis. En onze dochter roept: hallo!, ik ben er ook nog.!
Dus ga ik eerst de Jumbo leeg kopen. En morgen er samen met dochterlief op uit. Het was een heftige week. Maar ook begrijpelijk. Twee kinderen die moeten wennen en elkaar ook nog zien als rivalen. En dat moet weer passen tussen de andere kinderen.  Was het vorig weekend nog logeren is het nu echt wonen. Dat is wel even wat anders. Was het vorig weekend nog een kalme zee. Is het nu storm op zee. Ook de warmte speelt de kinderen parten. Nog een week en dan hebben we echt vakantie. André heeft dan drie weken vrij. Heerlijk, samen de boel regelen. En dan is het snel 1 september. Dan kunnen we er echt samen voor gaan. 

rustdag

De snelheid van de achtbaan is wat afgenomen. Vandaag even een rustige dag tussendoor. Niet dat we niets te doen hadden. Vanmorgen om half 8 zat ik samen met jongste pleegje aan het ontbijt. De andere kinderen lagen nog in bed. Zij hadden een dag vrij. Zo aan het eind van het schooljaar is het op school ook druk. Dinsdagavond was het projectavond op school. Dat was het einde van een drukke tijd. De kinderen hebben hard gewerkt. En het resultaat mag er zijn. Hier kan ik zo van genieten. Om alles te bekijken waar ze met elkaar dagen aan gewerkt hebben. Dus vandaag mochten ze een ochtend vrij af. Nadat onze jongste naar school was heb ik de andere kinderen uit bed getrommeld. En toen zijn we met z'n allen aan de slag gegaan. Kasten opruimen. Wat een puinzooi verzamelen die kinderen toch! En wat zijn ze gemakzuchtig. Stapel schone kleren? Hup, gooi maar in de kast. Maakt dat nu uit dat het allemaal netjes is gestreken en dat je hangers hebt hangen in de kast voor je blouses/jasje ed. en mandjes voor je sokken en ondergoed. En dan gebeurt het regelmatig dat ze roepen: ik heb geen ondergoed meer. Als ik dan tussen de stapels in de kast kijk zit daar gewoon ondergoed tussen. Goed opruimen!!zeg ik dan. En vandaag is er opgeruimd. 
Daarna zijn we op schoenen uit gegaan. Drie stel meiden zijn geslaagd. Heerlijk zo'n dag. 
Want morgen gaat het weer beginnen. Twee daagjes school. En twee dagen met een vol programma. 

En dat was het ook de afgelopen week. 
Het weekend kwamen onze twee nieuwe pleegjes logeren. We hadden ons voorbereid. Op veel drukte en hectiek en wennen aan elkaar. Maar wonderbaarlijk. Het was een kalme zee. Ons gezinshuisschip ging niet eens zo erg heen en weer. Kan natuurlijk nog komen. Nu was het alleen nog maar logeren. Maar dit eerste weekend hebben we toch maar te pakken. Ze hadden beide een maatje gevonden. Allebei de andere pleeg jongens. Vrijdagmiddag zou ik direct na het eten één van de pleegjes vast ophalen. Dan konden we daarna nog even naar school. Kennis maken met de meester en de school even zien. Crisis zeg. Was er in Middelburg een straat afgesloten. Ik heb zeker drie kwartier rondgedwaald. De navigatie raakten ook van slag en stuurde me steeds naar die straat. Gelukkig waren we nog op tijd bij school. 

 Ondanks de regen, moest er zaterdag natuurlijk buiten gespeeld worden. De kinderen vonden twee jonge duiven. Die moesten natuurlijk mee. En verzorgen. Dat kan niet buiten hoor. Ze moeten wel binnen. We hadden nog een doos. En daar gingen ze in. Bij de achterburen haalden ze zaad. Het hele weekend zijn ze er zoet mee geweest. De vogels in de veranda. Tot ze eruit vliegen, want dan wil ik ze niet meer binnen. Zaterdagavond eerst iedereen in bad. Dat vinden ze nog steeds heel leuk. En daarna...opblijven. Want ze wilden de wedstrijd zien. Omdat we zondag een late dienst hadden zeiden we: prima. Maar morgen niet chagrijnig. Wat hadden ze het naar hun zin. Ze sliepen daarna snel. Zondag naar de kerk. Eén van de pleegjes was nog nooit naar een kerk geweest. Die heeft zijn ogen uitgekeken. En hij had het naar zijn zin. Hij ging zelfs mee zingen.  We zijn dankbaar. We krijgen er twee leuke boys bij. 

Deze week moesten op de valreep ook nog twee kinderen afzwemmen. Nog even voor de vakantie. En voordat ze naar groep 5 gaan, want dan is er geen schoolzwemmen meer. Maandag om vijf uur en dinsdag om half 5. Van die heerlijke tijden met een druk gezin. Maar de kinderen waren zo blij dat ik mee ging. Niets is leuker dan dat je zelf mee gaat. En ze hebben het gehaald. 

En zo rolden we de woensdag in. Ons jongste pleegje kwam uit school niet naar huis. Hij had een kinderfeestje. En daar had hij heel veel zin in. Hij zit op het speciaal onderwijs. Kleine klassen. Dus weinig kinderen. Hij heeft niet vaak een feestje. Dus super leuk voor hem. En voor ons makkelijk, dat we even niet op de tijd hoeven te letten. Vijf uur zou hij pas thuis zijn.

En ik? Ik hield een beetje dankdag. Als ik terug kijk naar de periode dat we naar Zeeland kwamen. Er was nog zoveel onzeker. En we hadden grote dromen. Maar wat zijn we ver gekomen. Stabiliteit voor de kinderen die mee zijn verhuisd. En twee nieuwe plaatsingen. Ons eigen gezinshuis, waar we al zolang van dromen. Onze plek in Rilland. Onze plek in de kerkelijke gemeente.
 Ik sta er soms te weinig bij stil. Tel je zegeningen, iedere dag. Ik laat me zo vaak iedere dag opslokken door de dingen van de dag. 
Als ik al die kinderhoofdjes overzie als ze heerlijk achter hun bord patat zitten. Met elkaar pratend. Of voor de televisie met een bak chips voetbal kijkend. Terwijl er één opspringt en roept: Al die Nederlanders gaan staan. Ze willen vast al naar huis, terwijl het de rode shirts zijn die gaan staan van Costa Rica om te juichen. 
Dan is dat voor mij op dat moment:
 GELUK. DANKBAARHEID. VERWONDERING.ZEGEN.

We lazen met de kinderen deze week uit het dagboek over Psalm 73. Hoe herkenbaar is dit. Mopperen, het niet zien zitten, kijken naar anderen en dan....
Maar 't is mij goed, mijn zaligst lot,
Nabij te wezen bij mijn God
'k Vertrouw op Hem, geheel en al
Den Heer, Wiens werk ik roemen zal.