gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zondag

Bijna naar school

De laatste vakantieweek was weer even stuiterig als de eerste. Ik kan goed merken dat de zenuwen parten gaan spelen voor het nieuwe schooljaar. Zeker de twee nieuwe kinderen vinden het spannend. Ook de vermoeidheid eist zijn tol. Laat naar bed, want het is toch vakantie, maar vervolgens niet echt uitslapen. Al met al ben ik veel aan het mopperen geweest en hadden de kinderen vaak ruzie. Een van onze pleegje had een logé uit Bleskensgraaf. Super leuk dat die meiden het contact nog zo houden. Ze is eerst bij haar geweest. Maandag was ik in Bleskensgraaf, omdat de woningbouw kwam controleren in ons oude huis. Onze zoon komt ook naar Zeeland dus dit huis moet leeg en opgeleverd worden. Dus ik stuur pleegje naar haar vriendin om te vragen of ze mee mag. Natuurlijk mag dat. We zullen zien tot hoelang. Maar donderdag was het echt tijd. Want ons pleegje vind het lastig als er iemand is. Ze laat veel uitdagend en stoer gedrag zien en lijdt plotseling aan acuut geheugen verlies. En dat is lastig, want ook als er een vriendin is blijven de regels hetzelfde. En die hebben we gewoon in ons turbulente gezin ook echt nodig. Regels die veel gewone gezinnen niet hebben zoals je komt niet bij elkaar op de slaapkamer als de ander er niet is en de jongens komen niet bij de meiden en andersom. Tref ik ze met z'n allen op één kamer. En alle kinderen kijken beteuterd omdat ze weten dat dit niet mag. Maar ons pleegje die haar vriendin te logeren heeft wordt boos en weet helemaal niet van die regel. We hebben ineens allemaal regels! Nou, nee die zijn er altijd al.
Ook met voetballen gaat het niet helemaal goed. Zijn ze heel de vakantie al heerlijk bezig met elkaar, nu ging het mis. |De één vind dat de ander heb commandeert en buitensluit en uiteindelijk wordt hij zo boos dat hij er niet meer uit kan komen. Hij heeft zoveel medelijden met zichzelf. Niemand vind mij aardig en leuk. U ook niet. En al die andere gezinnen waar ik gewoond heb ook niet. Jullie haten me gewoon. Ik neem er even rustig de tijd voor. Dit kind is zo beschadigd. Hij denkt echt dat iedereen tegen hem is. En wat kan je jezelf dan verloren voelen. Ik heb goed met hem kunnen praten, maar dat gevoel kan ik niet helemaal wegnemen. Dat zal de tijd moeten helen. Als hij merkt dat we voor hem gaan. En hem net zo behandelen als de andere kinderen. Ook met dit kind hebben we nog een lange weg te gaan.  
Er zijn gelukkig ook gezellige momenten geweest. Met z'n allen naar Bergen op Zoom om de laatste spullen te kopen voor school. Onverwachts een bezoek aan de MAC. Ik geniet van de uitspraken van de kinderen, als er één verzucht: ik vind het toch zo leuk hier. En de ander tegen iedereen zegt: kijk ik heb nieuwe kleren gekregen.
Nu staat alles klaar. Nieuwe tassen, gymspullen, kleding voor onze nieuwe kinderen. Ze hebben er zin in, en ik ook. Ze zijn toe aan de regelmaat van de schoolweek. Ik geniet van de kinderen als ze thuis zijn, maar zes weken is toch best heel lang
De komende tijd is de agenda al aardig volgepland. Onze zoon is zaterdag verhuisd naar onze achtertuin. Nu moet de caravan nog worden aangesloten. Hij heeft nog geen gas water en licht. \maar dat komt wel. Volgende week het oude huis schoonmaken en opleveren. Dan is er weer een hoofdstuk dicht. De kinderen hebben gisteren allemaal geholpen om de bus leeg te maken met spullen.
Vandaag gaan we nog twee pleegjes ophalen die gelogeerd hebben bij hun broertje en zusje. Hun zusje is vandaag jarig, dus dat komt goed uit. Dan is vanavond ons gezin weer compleet. En morgen:
 GAAT DE SYMBOLISCHE VLAG TOCH WEL UIT.  SCHOOL !!!!!

dinsdag

Praag

En dan zitten we toch eindelijk in het vliegtuig. Na eerst nog een plasbed te hebben verschoond en weggewassen gingen we vol goede moed naar de trein. Op tijd. Ruin op tijd. Dan hadden we nog tijd om te eten.  Wat een geduld moesten we hebben zeg. De trein had ruim een uur vertraging. Denk je sneller te zijn. Het enige voordeel is dat je niet zelf hoeft te rijden. En ik ben helemaal niet zo'n openbaar vervoer type. Dus ik vind het maar niks als er op ieder station gezegd wordt dat we uitlopen omdat de remmen bleven hangen. Uiteindelijk moesten we overstappen in een andere trein. Op Schiphol aangekomen eerst maar inchecken. Maar ook dat is allemaal veranderd, sinds de vorige keer dat wij gevlogen hebben. Je moet zelf je paspoort onder een apparaat  scannen en dan je vluchtnummer invoeren. Maar met een beetje hulp kwamen we er wel uit. En het kon gelukkig nog in het Nederlands. Tijd om te eten hadden we nog ruimschoots. Het vliegtuig zat niet helemaal vol. En we hadden de achterste stoelen. Ik heb met vliegen altijd een dubbel gevoel. Ik vind het enerzijds super gaaf. Anderzijds vind ik het ook spannend. Ik heb behoorlijk hoogtevrees. In het vliegtuig heb ik daar niet veel last van maar wel als je ineens heen en weer gaat door wind of luchtzakken. Brr.
Half elf stonden we in Praag. Direct maar een taxi geroepen. Die keek even naar het adres en wist meteen waar hij moest zijn. Het was al donker dus we zagen zelf niet veel. In het hotel zijn we gastvrij ontvangen. Het is altijd afwachten hoe je het hotel aantreft. Want foto's kunnen zo'n vertekend beeld geven. Maar dit was echt zoals op de foto's. Netjes en schoon. En heel aardig en behulpzaam personeel. We zijn heerlijk gaan slapen.
Wat is het fijn om er even samen uit te zijn. Na een paar drukke weken ook voor Thirza. Even samen met haar moeder alleen zijn.
Na vier dagen van veel wandelen, trappen lopen in kerktorens, synagoge bezoek, shoppen, kijken in de peperdure winkelstraat, een rondrit in een oude auto, een boottocht, en voeten in een vissenbak(nooit gedacht dit een keer te doen) en veel heel veel fast-food (dat heb je met een puber) zijn we vrijdag weer geland op Nederlandse bodem. Thirza had er nog wel een paar dagen aan vast kunnen knopen, maar ik was blij weer thuis te zijn. Al heb ik echt genoten. Alleen dit is al genieten toch?










En  zeker als je wordt rondgereden in zo'n auto. Ik voel me net een vorst: aldus Thirza.



En dan eten de visjes je voeten even schoon. Kriebel.!
Praag is een fijne stad met veel mooie dingen en vriendelijke mensen.

Tijd om te tobben over hoe het thuis zou gaan had ik niet. Ik heb het echt los kunnen laten. En natuurlijk is alles goed gegaan. Het huis stond er nog. De kinderen waren vrolijk en alles was netjes. We hebben net als altijd met u onze kamer opgeruimd en gezogen hoor: aldus de kinderen. Er is dus ook nog wel iets blijven hangen van wat ik er moeizaam in probeer te stoppen. En als mama er is dan kan het soms zo zijn dat mama het ook opruimt. Maar als mama weg is weten ze dus wel hoe het moet.
Net voordat ik dinsdag wegging begaf mijn laptop het. Ik wilde online inchecken. Maar ik kreeg hem niet aan de praat. En hij kon niet meer tot leven gewekt worden. Er heeft iemand naar gekeken die er echt verstand van heeft. En daar gaan al mijn spullen weer. Ik roep al heel lang dat ik een aparte harde schijf moet kopen om alles op te zetten als back up. Maar ik heb alles! Een vriend van onze zon heeft alles eraf kunnen halen. Super. Dus zaterdag na eerst de boodschappen te hebben gedaan en de was( die was wel blijven liggen) zijn we met het hele spul naar Bergen op Zoom gereden. Alle kinderen krijgen van ons altijd vakantiegeld. Dan mogen ze voor 50 euro iets kopen.  Allemaal hadden ze ook nog geld gespaard dus er kon heel wat gekocht worden. En één pleegje moest nodig wat nieuwe kleding. Schoenen, en nette school kleding. Dan nog de andere noodzakelijke dingen zoals: gymkleding, gymschoenen, gymtasje, rekenmachine en allerlei andere dingen voor het voortgezet onderwijs. Als laatste zouden we voor een laptop voor pleegje die naar de eerste gaat. Ze heeft hard gespaard en wij hebben de rest bijgelegd. En ik moest zelf ook nog iets nieuws. Maar eerst ijs eten. We hadden weer de nodige bekijks. André bepakt met tassen, en acht kinderen in alle kleuren en maten. Voldaan omdat we zoveel hebben kunnen doen kwamen we thuis.
Alle pleegjes zijn inmiddels weer thuis na logeerpartijen bij mama en bij een vriendin in Bleskensgraaf.  En dan gaan we de laatste vakantie week alweer in. Ook weer vol met afspraken voor logeren en spelen.
De kinderen vonden het heel niet erg dat ik een paar dagen weg was. Papa André is niet zo streng. U bent veel strenger. Oké. Dan ga ik nog wel een keer.

maandag

einde camping

En dan breekt de laatste vakantie dag aan. Ik ga graag op vrijdag naar huis. Dan heb je de hele zaterdag voor je was en de boodschappen. De caravan hoef ik niet schoon te maken. Dat heb ik erbij geboekt. De ervaring leert dat als ik begin met schoonmaken de kinderen niet meer gaan spelen en alleen rondom de caravan hangen en naar binnen lopen als de vloer net is gedaan en moeten plassen in een schoongemaakte toilet. Dus daar begin ik niet meer aan. De vrijdag begon niet echt vroeg. Ook dit is een bijzonder verschijnsel bij ons. Als het einde van de vakantie nadert, kunnen ze uitslapen. De eerste dagen zijn ze vroeg wakker, maar nu niet. Na het ontbijt ga ik eerst met pleegje terug naar Barneveld. Donderdag zijn we met pleegje en Thirza naar de Barneveldse markt geweest. Pleegje gaat naar het voortgezet onderwijs na de vakantie, dus er moest een schooltas,regenpak en nog veel meer gekocht worden. Het was gezellig. Thuisgekomen laat ze met trots haar tas zien. En haar nieuwe slippers (Birkenstock), kijk papa ik heb echte gekregen. André kijkt en vraagt haar: "Loopt dat handig? Twee linkse voeten?". Verbaasd kijkt ze nog eens naar haar slippers. En ja hoor, dat hebben wij weer. Twee linkse in de doos. Gelukkig hadden we ze niet op de markt maar in een schoenenwinkel gekocht. Dus ik ga niet terug naar de drukte van de markt. Maar dat betekent dat ik nu vrijdag moet. Dus dat eerst maar. Als er geen markt is, is het een stuk rustiger en we waren ook snel weer thuis. En dan begin ik met leegruimen van de caravan. Alles inpakken. Wat een troep komt eruit zeg. Om drie uur moest ik de sleutel inleveren. Dat heb ik gehaald, maar het was best nog aanpoten. We kunnen terug kijken op een geslaagde vakantie.

In de vakantie had ik een afspraak bij een uitgever. Ik heb mijn boek met verhalen, weblog verhalen, ingestuurd. En ik mocht komen praten. Want ze zagen er wel wat in. Het was nog steeds spannend, want ik zou dan een beoordeling krijgen. We zaten met een aantal nieuwe schrijvers. Maar mijn boek komt er. Ze gaan het uitgeven. Ik moet alleen nog iemand vinden die mijn boek taalkundig nog aanpast. Want dat is niet voldoende. Daar ben ik ook niet echt goed in. En ik moet op zoek naar 40 mensen van wie ik het mail adres mag doorgeven en dan krijgen ze een aankondigingsmail als het boek uitkomt. Ik ben super blij en trots. 

De tweede week hebben de kinderen het super gedaan. Weinig grote aanvaringen en ruzies. De kinderen hebben genoten. Van de activiteiten op de camping, de dropping, het laat naar bed gaan, samen een spelletje doen, de Apenheul en de Julianatoren. Moe maar voldaan zat iedereen zo tegen vijven in de auto. Onderweg stoppen we even om bij de Mac te eten. En om acht uur arriveren we weer in Rilland. De koffie is klaar.
"oh heerlijk, mijn eigen bed weer":roept één pleegje uit.
Ook ik ben blij om weer thuis te zijn. Het is onwennig die grote woonkamer, die badkamer en de slaapkamer. Maar dat went weer snel. Als alle kinderen heerlijk gedouched zijn, de wasmachines draaien praten we nog wat na over de vakantie. Onze dochter is in Roemenië geweest samen met haar man en gemeenteleden. Vol van alle verhalen is de avond snel om. Als zij naar huis zijn wissel ik nog een was en zet de droger aan en hang nog een was op. Het is drie uur als ik op bed lig. Vakantie? Die is voorbij. Nu even dan. En mijn verjaardag? Is ook voorbij. Want ja, ik was vrijdag ook nog jarig. 
 Zaterdag eerst de boodschappen doen. We ontbijten met een grote koek, want de kasten zijn nagenoeg leeg. De hele dag ben ik aan het wassen, strijken, opruimen. 's Avonds vieren we nog klein mijn verjaardag. Twintig was draaien verder en vele minuten strijken en vouwen is alle vakantie was weg. Inclusief de slaapzakken.

Nu kan ik me gaan voorbereiden op nog een vakantie. Samen met mijn jongste dochter. André draait de boel thuis, en wij mogen er nog even tussenuit. We gaan naar Praag. Even een paar dagen genieten van het samenzijn. Er is de afgelopen tijd veel gebeurt. Ook voor Thirza is het soms moeilijk en heftig. Dan is het goed om er even uit te zijn. Even tijd te hebben voor elkaar. Twee pleegjes zijn logeren. De rest is thuis. Ben benieuwd hoe manlief het eraf gaat brengen. Ik ga me er (hoop ik) niet druk om maken. Het zal anders gaan, maar het komt goed. Dat blijf ik maar zeggen. Anders ga ik helemaal niet weg. Ik vind dit zo lastig. Om het los te laten. Maar ik ga het doen!

dinsdag

camping 2

De vakantie op de camping nadert zijn einde. We treffen het bijzonder met het weer. Maar zeker ook deze week met de kinderen. Ze genieten, zijn verdraagzaam naar elkaar toe. Ze vermaken zich super en dat zorgt ervoor dat ook wij vakantie hebben. Ik kan heerlijk weg duiken in mijn boek. Ik kan heerlijk babbelen bij mede camping gasten. 
Toch zal ik nooit een echte kampeerder worden. Al doen we dit al 19 jaar. In een heerlijke stacaravan, want ik ga zeker niet in een tent. Daar stop ik de kinderen in( die dat helemaal niet erg vinden). Toch krijg ik na verloop van tijd last van kriebels. Tja, het douchen kunnen we gelukkig in de caravan doen. En dat doe ik ook dagelijks. Maar ook in de caravan hebben we last van oorwurmen, vliegjes en bromvliegen. De kinderen roepen ook regelmatig: er zit een eurworm! Een wat? Oh een oorwurm. Soms lijkt het erop dat die in hun oren zijn gekropen want ik moet regelmatig herhalen wat ik al een keer gevraagd of gezegd heb. De handdoeken moeten eerst worden uitgeschud voordat we ze gebruiken. Het is dat de kinderen het zo erg naar hun zin hebben. Maar anders koos ik geen kampeer vakantie. Toch heeft het ook wel iets gezelligs. Buiten eten.( Heerlijk geen hagelslag en suiker rommel binnen.) 's Avonds buiten zitten, ook al krijgen we het koud. Dan pakken we maar een vest. En doe ik sokken aan. De kinderen hangen bijna de hele dag in het zwembad. 's Avonds zijn ze nog lang aan het spelen. Dus hup, zo je bed maar in hoor. Morgen weer onder de douche. Maar ik heb zwarte voeten: krijst er één. En? We zijn op de camping en die slaapzak was ik thuis wel weer. Dit heb ik inmiddels overwonnen met mijn perfectionisme. Op de camping doen we het makkelijk. En het maakt ze niet ongelukkiger. Al kijk ik er wel naar uit om thuis alles weer heerlijk in de wasmachine te gooien. En de koffers en andere spullen oorwurm vrij te maken. 
Gisteren zijn we met z'n allen naar de Julianatoren geweest. Dit is nog zo'n park waar je je kinderen als ze wat ouder zijn, kan laten gaan. Dus na een paar keer in een heeeel lange rij te hebben gestaan ben ik neergestreken op een bankje in de schaduw en mochten de kinderen zelf gaan. Dat vonden ze helemaal niet erg. Een pleegje gaat er het liefst alleen op uit. Hij struint in zijn uppie het park af en komt zich na erg lange tijd pas eens melden. De andere pleegjes kwamen regelmatig even kijken of we er nog waren en vertellen waar ze allemaal in geweest waren. Het was een super geslaagde dag. 
We proberen de regelmaat van drie keer op een dag eten ook op de camping te handhaven. Voor de kinderen is dit duidelijk en het geeft ze houvast in de toch wat losse structuur van de camping. Vanmorgen aan het ontbijt was mijn verjaardag het gesprek. Eind van deze week hoop ik jarig te zijn. Verschrikt merkt één van de pleegjes op dat papa nog helemaal geen kadootjes gekocht had. Wat wilt u hebben mama? Nou, ik wil graag een nieuwe fiets met trapondersteuning. ??wat is dat??? Een soort motor op je fiets. Ze gilt het uit. Maar u bent toch geen oud wijf. We gieren het met elkaar even uit. Nee, ik ben geen oud wijf hoor, maar het is wel makkelijk. Ondanks de storm die soms door ons gezinshuis waait kan ik genieten van de saamhorigheid die er ook is. De opmerkingen van de kinderen. De uitspraken die ze kunnen doen. Het eenvoudige gebed van ons jongste pleegje als hij ook een keer wil bidden aan tafel. 
Ik geniet nog steeds met volle tuigen van mijn vakantie. Ongedierte op de koop toe nemend. 

zaterdag

de camping 1

De storm is aardig gaan liggen. De kinderen lijken allemaal hun plekje te hebben gevonden. De boze buien en ruzies blijven uit. Heel de week zijn ze met elkaar bezig. Vissen, in het zwembad en voetballen zijn deze week favoriet. En vergeet het loomen niet. Nu liggen de elastiekjes ook al tussen de tegels buiten. Maar ik heb er deze week van genoten. Donderdag ben ik begonnen om het huis op te ruimen en de koffers in te pakken. Langzaam groeit de berg van meeneem dingen in de veranda. Ik kan goed opschieten, want de kinderen spelen heerlijk buiten. Wat een enorme hoeveelheid moet je inpakken voor acht kinderen. Twee van de acht kunnen het zelf en hoef ik ook niet te controleren. Twee andere kunnen het maar ik moet wel even controleren en dingen aanvullen. Vrijdag is alles bepakt en bezakt en laad André alles in de auto. En zo vertrekken we zaterdagochtend om negen uur. Eerst naar Bleskensgraaf. Even een tussenstop bij schoonpapa en schoonmama. Die hadden we al een tijd niet gezien omdat ook zij heerlijk vakantie hebben gehad. De kinderen vinden het ook fijn om even naar opa en oma te gaan. Lekker drinken en een cake. En zo kunnen we er weer tegenaan voor het laatste stuk. Eindbestemming: Voorthuizen. We zijn zo vroeg dat we nog geen last hebben van de file. Dus voor we de camping opgaan halen we eerst de weekend boodschappen. 's Middags gaat de lucht betrekken en voordat André klaar is met drie tenten en de partytent regent het pijpenstelen. Maar het wordt weer droog. 's Avonds zitten we gelukkig weer buiten onder de partytent aan de frites. Het is weer fijn om bekende te zien en te spreken. Goede en slechte berichten. De kinderen genieten direct en zien vriendjes en vriendinnetjes van andere jaren. Ik verbaas me hoe het gaat met drie kinderen die voor het eerst met ons op vakantie zijn. Onze oudste zoon komt het weekend logeren. Voor hem was het helemaal lang geleden dat hij op de camping geweest was. Maar we genieten.

Maar maandag begon onze jongste toch kuren te krijgen. Zijn vorig pleeggezin staat ook op de camping. En dit vind hij lastig. Loyaliteit? Waarschijnlijk. Hij raakt ervan in de war. Als iets bij mij niet mag gaat hij daarheen. Hij roept regelmatig: ik wil niet bij jou wonen. Ik ga daar wel weer heen. Daar mag ik wel alles. Deze boosheid blijft zich herhalen. We weten niet zo goed wat we ermee moeten. 
Dinsdag had ik het even gehad. Moet dit twee weken zo? Dit is niet leuk meer. Veel begrenzen, scheldbuien en huilbuien.
Woensdag op naar de Apenheul. Even eruit. Het was ontzettend leuk voor de kinderen, maar jammer dat het zo druk was. We hebben meer mensen gezien dan apen. Gelukkig was het niet zo heel erg warm. Anders was het niet te doen geweest. De kinderen hebben echt genoten. De aapjes die in het gebied liepen waar ze los waren kwamen super dichtbij. En één van de pleegjes kreeg er één in zijn nek. Die liep er zomaar overheen. Hij was helemaal hoteldebotel ervan. Iedereen moest het horen. Hij liep over mijn nek naar iemand anders toe. 

Terwijl ik dit zit te schrijven klettert de regen alweer tegen de caravan aan. Het is weer zaterdagmiddag. Mij bekruipt even het gevoel van: waarom doe ik mezelf dit aan. Opgepakt zitten, traag internet, zand en gras binnen. Maar als ik de kinderen weer weg zie rennen naar...de speeltuin of het zwembad of vriendjes en vriendinnetjes is dat onaangename gevoel weer weg. Daar doe ik het dus voor. 
Het gaat met alle pleegjes goed en ze genieten van alles. Gisteren werden we opgeschrikt door een sterfgeval op de camping. Dat hakt er bij iedereen even in. Dat er zomaar een vader van iemand kan overlijden. Ga je fijn met elkaar op vakantie. En dat eindigt in een drama, verdriet. Alles is die dag afgelast. 
Vandaag is het weer een drukte van belang. Er gaan veel mensen weg, maar er komen ook weer nieuwe mensen bij. De kinderen hebben kaarten zitten schrijven vanmiddag. Voor de papa's en mama's. Dan zie je het verschil. De één schrijft er een heel verhaal op en de ander alleen : voor mama en moet ik nog zeggen: schrijf je naam er ook nog maar onder.  

En we hebben een stacaravan gekocht. Eindelijk hebben we iets gevonden. Hij ziet er goed uit en is nog heel netjes. En ook de prijs was redelijk. Dus hebben we de knoop maar doorgehakt. Ga je op vakantie en kom je met een stacaravan terug. Hij komt achter in de tuin te staan. Voorlopig gaat onze oudste zoon daar wonen. Daarna zien we wel weer wat er op ons pad komt. 

De eerste week van onze vakantie zit er dus alweer op. Ons huis in Zeeland is bewoond door onze volwassen kinderen. En wij gaan nog een week genieten. Ik doe het heel makkelijk als we op vakantie zijn. Niet uitgebreid koken, dat komt thuis wel weer. Ik geef tussendoor maar wat extra fruit. Het is wel grappig hoe we ook nu weer een bezienswaardigheid zijn. Als we binnen komen in het restaurant bij de Apenheul en de bestelling doe en nog even wil natellen of het klopt kijkt het meisje me aan of ik van mars kom. We aten deze week ook een keer pizza. Dan heb je een behoorlijke stapel dozen bij je. Ik heb één van de pleegjes bij me en die grinnikt wat. Ook hij vind het grappig als mensen verbaasd kijken of we voor een heel weeshuis bij ons hebben. Straks halen we lekker frites. En ik denk dat het knus binnen eten wordt want de regen klettert nog steeds naar beneden. Met als achtergrond muziek een schreeuwend pleegje die zijn zin niet krijgt. Hij wil zonder zwemvest zwemmen. Maar dat gaat dus zeker niet gebeuren. Laat hij nu maar huilen (van boosheid omdat hij zijn zin niet krijgt) als dat wij straks moeten huilen omdat hij gewoon nog niet kan zwemmen. Inmiddels hoor ik de rest van de familie er zich al mee bemoeien en het geschreeuw wordt alleen maar erger. Ik ga er maar een punt achter zetten. Al is het best lekker om binnen te zitten en een man te hebben die er nu is om te helpen. Ook dit is genieten. Het niet alleen te hoeven doen.