gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zaterdag

ziekenboeg

En de griep kwam ook huize Zwijnenburg binnen.
Maandag begon ik vol goede moed aan de dag.|Er stond een kind overleg gepland om 9 uur. Dus voor die tijd kon ik nog even snel wat doen. Wasmachines aan, droger aan, vaatwassers aan.
André had een ritje ortho. Maar tijdens het overleg ging de telefoon. De school van onze jongste. Hij was echt niet lekker. Of ik hem kon halen. Eh, nee nu even niet. Als André thuis is wordt hij gehaald. Maar André kwam pas thuis toen het overleg ook klaar was, dus ben ik maar naar school getogen. Een uurtje verder weer thuis en pleegje in bed. Na een uur staat hij in de woonkamer. Ik ben niet meer ziek hoor. Mag ik dvd kijken? We gaan ziek zijn niet leuker maken. Als je op school niet tot werken komt en hoofdpijn zegt te hebben hoor je in bed. En niet voor de tv. Na een uur komt er een ander pleegje thuis. Direct staat ons zieke pleegje weer in de woonkamer. Ik ben beter. Mag ik spelen.? Ik stuur hem weer terug. Uiteindelijk slaapt hij. Hij is echt wel ziek maar wil ook graag nog allerlei andere dingen doen. De andere ochtend wil hij naar school. Ik twijfel. Maar toch maar gedaan. Want een kind thuis dat niet in bed wil blijven vind ik niet handig. Gaat om 10 uur weer te telefoon. Hij komt niet tot werken en is echt niet lekker. Ik weer naar school. Tussen de bedrijven door, want ik kom net uit een schoolgesprek op de school van de andere pleegjes. Ook daar gebeurt van alles en moet er soms even rond de tafel gezeten worden om de lijntjes weer uit te zetten en kort te houden. Ik moest nog boodschappen doen en er zou nog verder worden gewerkt aan het water voor de caravan. Maar eerst maar naar school en onderweg even brood gehaald. Want dat was echt op. Thuis gekomen wilde pleegje weer niet naar bed. Deze middag was echt niet fijn. Hij stond regelmatig in de woonkamer en wilde van alles en het meeste TV kijken. En ik nog tegen de juf zeggen: ik hou hem morgen ook maar thuis hoor, dat halve dagje".
Om half vier zouden we bezoek krijgen. Van een papa. Twee jaar hebben de kinderen hem niet gezien. Dus dat is spannend. Pleegje is vandaag jarig en had gevraagd via de telefoon of papa wilde komen. Zaterdag hadden we het thuis al gevierd, maar papa wilde dinsdag komen. Maar om half 6 nog geen papa. Dat geeft bij de kinderen altijd wel wat spanning. Ze waren druk en rumoerig. En dan nog een pleegje dat niet meer ziek wilde zijn. Dus ik besloot toch maar aan tafel te gaan. André kwam gelukkig tegen zes uur thuis en toen om tien over zes.....kwam er een auto het pad op. Ja hoor, daar was papa met halfbroer. Ach, met deze vader is het niet zo heel erg dat het gaat zoals het gaat. Hij heeft begrip voor het feit dat we gewoon door gaan met de dingen van ons gezin. We eten verder. Papa neemt ook nog even een lekker kipvleugeltje en we eindigen zoals we gewent zijn. Papa kijkt verbaasd als we met elkaar de psalmen zingen die de kinderen moeten leren en ook als pleegje de catechismus opzegt. Wat is dat voor vak? Ik ga gewoon door met onze jongste. Die moet naar bed en ik moet nog naar school. Er is een informatieavond op het voortgezet onderwijs( Calvijn). Twee pleegjes gaan daarheen na de vakantie, dus ik wilde naar de info avond gaan. Ons pleegje,  die daar al zit,  had een taak deze avond, dus die had ook direct vervoer. Thuisgekomen is papa al lang weer weg en de kinderen in diepe rust. Als ik de volgende dag vraag hoe het geweest was verder, hebben ze hele verhalen. Ze gingen papa hun kamer laten zien en toen wilde papa op haar bed gaan liggen voor de grap maar alle latten klapten uit de bodem. En papa stort op de grond. Wat hadden ze een lol. Nou, dit bezoek vergeten ze voorlopig niet en ze kunnen hier weer even op verder. Op naar de volgende afspraak.
De boodschappen moesten dus wachten tot woensdagmiddag. Want  woensdagmorgen had ik vrouwenbijbelstudie ochtend. Ook toen moest ik pleegje regelmatig terug sturen naar zijn kamer. Morgen weer naar school. !

En toen hadden we de volgende zieke. Al bij het wekken donderdagmorgen zei hij: "ik ben niet zo lekker". Maar dan moeten ze, als ik twijfel ,het toch maar even gaan proberen. Maar het lukte echt niet. Ik had zelf een overleg in Goes, dus heeft André hem uit school gehaald. En eind van de dag kwam nummer drie thuis: ik ben niet lekker. Ik ga niet naar paardrijden. We lopen wat heen en weer naar de slaapkamers met thee. Hopelijk blijf ik zelf op de been. Vrijdag kreeg ik de vierde ziek thuis.

Vrijdag was weer zo'n drukke dag. Ik moest eerst een dag naar de cursus voor overblijfkracht. Daarvandaan direct de kinderen om kwart over 3 uit school gehaald en dan zou het eerste kind komen voor het feestje van de twee meiden. Ze zijn kort na elkaar jarig en zitten in dezelfde klas, dus hebben veel dezelfde vriendinnen. Ze vinden het leuk om dit samen te doen en op hun," wat wil ik graag doen" lijst stond: een slaapfeestje geven. Dat doel is nu dus behaald. Want dat hebben ze gehad. Vrijdag op zaterdag. Vrijdagmiddag belde de eerste af: ziek. Vrijdagavond wachtten we op de laatste die uit Bleskensgraaf zou komen. Dat is een vriendin waar ons pleegje nog steeds contact mee heeft. Bijzonder eigenlijk. Een kind dat zo een grote hechtingsstoornis heeft maar toch deze vriendschap kan vasthouden. Maar dit vriendinnetje kwam al thuis die middag met: ik voel me niet zo lekker. Toch wilde ze graag en is vader toch maar op weg gegaan om haal te brengen. Onderweg is ze gaan spugen. Dus weer omgedraaid. Jammer voor de meiden. Van beide kanten natuurlijk. Maar het feestje is een succes geweest. In de speelkamer hadden we twee grote luchtbedden neergelegd. Daar mochten ze slapen. Na een filmavond gingen ze naar bed. Slapen???Dat voorlopig niet. Maar al met al was het om half 1 stil en hoorde we de eerste om kwart voor 7. Dus ik heb best nog een nachtje gehad. De meiden hebben er ongeveer een uur over gedaan om aan te kleden en hun make up te verzorgen. Hahah echte pubertjes al hoor. En toen het ontbijt. Pannenkoekjes bakken.  Ik had al vroeg een behoorlijke walm in mijn woonkamer en veel gekakel. Maar onwijs gezellig. Na het ontbijt dat best lang duurde, gingen de meiden nog even de haren doen. Want daarna zou Thirza een fotoshoot maken. En dan moet je haar goed zitten. Wat hebben ze genoten. En als het zo gezellig is , is een feestje snel voorbij. Veel ingrediënten had ik eigenlijk niet nodig. Voor ieder heb ik een foto uitgeprint en in een lijstje gedaan. Al met al geslaagd. Nu nog de foto op de vlaggenlijn.  De eerste activiteit is gedaan en ik had zowaar twee vliegen in één klap. Want ze hadden dit beide op hun lijst staan.

Op naar de komende week. Met nog meer zieken? Ik hoop het niet. Mijn agenda staat vol, maar als ik aan het eind van de week mijn werkelijke agenda ernaast houd is er veel anders gegaan dan gepland.
Vanavond alles op tijd het bed in. Even bijtanken. En kan ik even tijd voor mezelf nemen.
Dat hoop ik dan. Staat in elk geval gepland. !

zondag

alles kapot

Het was weer zo'n week. Een week waarin van alles gebeurt en ik denk: wat doe ik fout? Tegelijk weet ik dat ik niets fout doe, maar dat ik zeven kinderen in huis heb die gewoon van alles hebben meegemaakt waardoor ze gedrag vertonen dat niet als normaal beschouwd kan worden. Dat soms ver over grenzen gaat en ver over mijn grenzen. En hoever ga ik mee! Dat is dan altijd de vraag die in me opkom. Ik snap dat dingen gebeuren, maar ik accepteer niet alles.
Zo had ons jongste pleegje een schaar uit de keukenla gepikt. Ik heb dat niet in de gaten gehad en kwam er na een paar dagen pas achter toen ik zijn bed aan het verschonen was. Mijn ook viel op iets achter de verwarming. Een schaar. Een grote, scherpe keukenschaar. Neem een schaar, het gedrag van dit kind en zijn buien: dat maakt dat bij mij alle alarmbellen gaan rinkelen. Ik vond zijn vloer al erg rommelig. overals snippers en stukjes stof en draad. Het kwartje viel bij mij en ik doe zijn speelgoedbox open. Bijna al zijn speelgoed hebben we al in een kast op slot omdat hij 's nachts anders gaat spelen. Maar hij heeft één groot berenkrat waar hij wel bij kan. En daarin vind ik: een kapot geknipte beer, een nog één en nog een kapot geknipte fleecedeken van Cars, en warempel zijn nieuwe beer die een mooie kuif had, maar nu verdwenen is. Allerlei dingen uit de speelkamer kapot. Totaal een grote Bart Smit tas vol. Ik zucht. Wat moet ik hier nu weer mee en wat is de reden? Was hij boos? Ik weet niet wanneer dit gebeurt is en als hij thuis kom en ik hem confronteer weet hij het zelf ook niet. Wel dat hij de schaar gepikt heeft en alles kapot gemaakt heeft, maar niet wanneer dit was. In elk geval na zijn verjaardag, want zijn nieuwe beer heeft het ook moeten ontgelden. En toen was hij boos. Boos, omdat ik boos was en ik consequenties aan zijn gedrag verbond. De rest van de week speel je op je kamer met van te voren uitgekozen speelgoed. Niet meer en niet minder. En als je iets anders wil kom je dat vragen en krijg je dat als je het vorige hebt opgeruimd. Uiteindelijk berust hij dat hij straf verdiend heeft en dit echt niet kan. Maar na twee keer op zijn kamer is hij het zat. Na verschillende boze buien en uitproberen maakt hij nu 's morgens het hele gezin wakker door op zijn kamer heel hard op de grond te stampen en op de verwarming te slaan. Zelf midden in de nacht. En gaat hij spoken in de speelkamer. Dus dat is de tweede kamer met een alarm geworden. Horen we in elk geval als hij uit zijn bed komt. Maar toch krijgt hij in de gaten dat we het menen en gaat hij toch rustig spelen. Eind van de week hebben we afgesproken. Als je zaterdag bij mama ook gehoorzaam bent geweest mag je het weer proberen om zelf te kiezen waar je speelt en met wat je speelt. En dat ging super goed. Ook mama heeft gepraat. Dat vind pleegje niet altijd leuk. Dat mama ook weet wat er allemaal gebeurt en er ook iets over wil zeggen. Maar het helpt wel. Hij voelt tussen ons geen ruimte en voelt ook dat mama dit gedrag niet fijn vind. Glimmend stapt hij 's avonds bij ons de deur weer binnen. Morgen mag ik weer zelf weten wat ik doe! Ja, als hij dat maar goed begrepen heeft. Want juist doordat hij zelf de touwtjes in handen wil hebben en eigen baas wil zijn gaan dingen mis. Zelf kiezen waar je spelen wilt en met wat, is iets anders dan zelf weten wat je doet. maar dat komt morgen wel.

Verder deze week was het veel rommel, poep en modder.
De firma Hoekman is begonnen met het aanleggen van een nieuwe septic tank. Ook zo'n leuk grapje. In onze papieren van de koop staat dat we op het riool zitten. En de tank in de tuin niet meer gebruikt wordt. Wel dus. Niks geen riolering. Maar daar waren we al een tijd achter. Maar we hadden veel last van stank en slechte doorstroom en we moesten ook naar achter toe voor de caravan iets aanleggen. Dus is besloten deze verouderde tank weg te halen en alles opnieuw te doen. De nieuwe tank zou aan de andere kant van het huis komen. Dus de eerste dagen viel mee met de rommel. Want dat is een kant waar de kinderen niet komen en we ook geen ingang hebben voor het huis. Maar wat ze daar tegen kwamen. Nog een tank. In gebruik, overvol en zomaar zonder deksel onder het grind en het worteldoek. Dat wisten we dus niet. Grr, die moest eerst leeg voordat ze verder konden. Juist toen de kinderen uit school kwamen. Die liepen al te roepen : het stinkt!
En we hadden nog meer stank. Pleegje had een vriendje te spelen. De kamer waar ze aan het spelen waren rook niet erg fris. Na een opmerking hierover kreeg ik te horen: niks aan de hand hoor. En nee, ik hoef niet naar het toilet. Maar toen er 's avonds gedouched moest worden stonk de douche zo erg dat de daaropvolgende niet wilde douchen daar. Na controle had pleegje die middag dus al in zijn broek gepoept. En toen hij douchen moest had hij geen keus. Opruimen. Maar op een manier....brrr en grrr
We hebben hier ook consequenties aan verbonden. Maar zaterdagavond was het weer raak. En toen moest ik nog meer afsoppen, want de bank stonk zelfs. Toen ik over de consequenties begon kwamen de waterlanders. Maar daar was ik even niet vatbaar voor. We hebben een afspraak gemaakt en daar houden we ons aan.

Met nog een pleegje hadden we een probleem met haar mobiel. Ze had een filmpje gemaakt met haar vriendin en op snap-chat gezet. En dit was niet echt netjes. Ik confronteerde haar hiermee. Maar ze vertelde dat ze dit niet wist en dat iemand haar mobiel had gepakt en dat had gedaan. De andere dag toch even gecontroleerd bij de moeder van haar vriendin. Maar dat had ze snel in de gaten en voordat ik haar kon confronteren met haar leugen kwam ze het zelf al zeggen. Ik heb gelogen. Dus ook daar volgde een consequentie op. Een week je mobiel inleveren.

Wat een week. Het lijkt soms allemaal mis te gaan maar gelukkig gaat er ook nog heel veel goed. En hebben we ook lol met elkaar en is het gezellig. Ja, we gaan soms vier stappen vooruit en dan weer drieënhalf terug. Maar dan zijn we toch vooruit gegaan. Daar blijf ik maar naar kijken.
Ik begin weer fris aan een nieuwe week.

activiteitenslinger


De verjaardag is achter de rug. En pleegje heeft het fijn gehad. We hadden de andere kinderen woensdagmiddag ergens laten spelen. Op twee na was dit gelukt. Maar dat maakte het voor hem overzichtelijk. Zijn eigen mama en babybroertje met de papa van babybroertje kwamen. En zijn twee oudere broers en zijn vorige pleegmoeder. Dat waren er voor dat moment genoeg. Heerlijk zoals het dan gaat. De broers vinden elkaar direct en genieten van elkaar en mama. Ook toen het afscheid kwam ging het goed. Geen tranen, maar een dikke knuffel. Tot de volgende keer!
Toen alle visite weg was ging hij heerlijk spelen met zijn nieuwe speelgoed. Geen boze bui of heftige reactie. Super. 's Avonds is hij heerlijk en voldaan gaan slapen. Dat was weer een stapje vooruit. Ook de volgende morgen naar school ging hij rustig weg. Nu nog het kinderfeestje. We hebben een stevig gesprek gehad over zijn gedrag op kinderfeestjes. We hebben besloten om het klein te houden. Niet teveel kinderen en lekker thuis. Niet teveel moeten en doen. En we hebben onze toekomstige stagiaire gevraagd om te komen helpen. Dan kunnen we direct aan elkaar wennen en kijken hoe het gaat met de kinderen. En dat was een succes. De klik was er tussen de kinderen en het ging prima. Ze speelde heerlijk in op de vraag van de stuiterballetjes. Eerst mochten ze zelf pannenkoekjes bakken. Op het wokstel. Wat vonden ze dat spannend. Zelf je eten maken. Daarna even naar buiten om hun energie kwijt te raken en daarna knutselen afgewisseld met af en toe even naar buiten. Het zijn kinderen die toch even anders zijn dan anderen en dit echt nodig hebben. Inspelen op dat wat ze vragen. Pleegje ging nog even mee om ze weg te brengen en toen bij thuiskomst ging het mis. Het was bijna te verwachten. Na zoveel spanning is de druk er ineens af. Bam! Dan barst de bom. Jammer, maar ook wel begrijpelijk. Dus 's avonds maar op tijd gegeten en op tijd in bed.

We hebben de afgelopen week ook een leuke activiteit gedaan met de kinderen. Het was een idee dat ik doorkreeg van de Family Factory. Ik krijg daar mails van met leuke ideeën om met kinderen te doen. Ik heb het iets aangepast naar eigen idee en gericht op mijn kinderen. Ik heb een groot blad papier gepakt en daarop vijf vragen gezet. Daar mochten ze allemaal iets onder schrijven.

Waar verheug je je op het komende jaar?
Wat zou jij het komende jaar  voor nieuws willen beginnen/leren?
Wat zou jij het komende jaar als gezinshuisactiviteit willen doen?
Wat zou jij als graag zelf willen doen en met wie?
Waar heb jij het komende jaar hulp bij nodig?

De antwoorden zijn heel divers. De één vult alleen maar leuke dingen in en de ander heeft ook echte leerpunten. Niet alleen maar willen leren om te voetballen of te turnen maar ook om  "gezelliger" te zijn.
De activiteit zelf was bedoeld om ze een keer één op één aandacht te geven. Dus ze kunnen dan kiezen of ze met André of mij iets willen doen. Maar dan kiezen er toch ook weer om iets met alleen de meiden te doen. Het geeft ons ook inzicht in hun behoeften. We hebben afgesproken dat we niet alle activiteiten zomaar kunnen doen. Want de gezinsactiviteiten lopen erg uiteen. van skydiven tot een vakantie naar Movie Park. En ze zijn nog slim ook. Ze hebben het een beetje met elkaar besproken en dan zijn er twee die als gezinshuis activiteit naar Movie Park willen. Dus als er twee zijn met één activiteit hopen ze dat dit zeker gaat gebeuren. Maar ze begrijpen ook wel dat sommige dingen gewoon erg duur zijn en we daar echt even over moeten nadenken. Maar we hebben er een jaar voor.!
Als we een activiteit gedaan hebben maken we een foto.  Van onze gezinshuisbegeleider kreeg ik een activiteiten slinger. Met vlaggen waarop je een foto van de activiteit kan plakken en zo kan je het hele jaar volgen wat we gedaan hebben. De kinderen vinden het super leuk. Zeker omdat je het ook visueel maakt door de vragen met antwoorden op te hangen maar ook de slinger.


woensdag

ik ben jarig!

Wat kan een week snel gaan. Zeker als je veel te doen hebt.
Afgelopen week ging André vanaf woensdag tot zondagavond naar een beurs. Dus stond ik er alleen voor. Nou, dat heb ik geweten. De achtbaan start en je komt er niet meer uit. Vroeg naar bed was er niet bij. Maar ook de kinderen schijnen het op te merken en zijn zo verschillend in reactie. De één helpt spontaan mee en de ander is niet te corrigeren. Vrijdag ging het hele spul logeren. Toen heb ik toch even om hulp gevraagd. Ik was een beetje een uitgewrongen sponsje en was toe aan weekend. Ongemerkt hebben we zo onze eigen taken gekregen en dan merk je het wel als je het weer even alleen moet doen. Ik zou vrijdag zelf drie kinderen bij onze dochter brengen en de aangeboden taxi hulp reed voor mij om twee andere kinderen op het logeeradres te krijgen. Onze jongste telg had eerst een kinderfeestje en zou daarna afgeleverd worden op het logeeradres. Managen noemen ze dat. Net voor ik de kinderen uit school wil halen gaat de telefoon. De moeder van het kinderfeestje. Ons pleegje had weer een heftige bui en sloeg en schopte iedereen en toen hij erop werd aangesproken gingen alle remmen los. Dan krijg je ook van alles naar je hoofd geslingerd. Deze moeder wist even niet hoe te handelen. Na een stevig gesprek van mijn kant naar pleegje toe door de telefoon hoopte ik dat het verder zou lukken. Dat is gelukkig ook verder goed gegaan. Of dat ze het voelen dat je ze niet kan halen. Dat is dus voorlopig ook geen kinderfeestje meer. Maar dat lijkt hem ook weinig te doen. Ik heb al gezegd dat ik nooit meer naar een feestje wil hoor!
Het weekend was heerlijk. Even samen met Thirza. Shoppen, naar de film en gewoon even niks doen.
Zondag kwam het hele spul weet thuis. Met onze jongste hebben we het even goed gehad over zijn gedrag op het kinderfeestje. Maar hij is nauwelijks te bereiken. Maakt me allemaal niks uit: roept hij. Dan hoeft er ook niemand bij mij te komen. Ik heb toch geen verjaardag.
En vandaag is het zover. Hij is zelf jarig. Ook gisteren is hij weer behoorlijk uit zijn stekker gegaan. Gedwee komt hij uit bed. Ik zet hem onder de douche en geef zijn nieuwe kleren. Hij kijkt en kijkt en zegt niets. En ik ook niet. Als hij achter zijn boterham zit (hij eet eerder omdat hij opgehaald wordt door het busje) kijkt hij nog een keer en zegt: ik ben jarig. Ik moet er eigenlijk erg om lachen. Want er hangen slingers. Er staat een traktatie klaar en er staan cadeaus. Maar hij voelt wel dat zijn gedrag toch niet echt goed geweest is. Zou mama Jenny nu doen wat ik geroepen heb? Geen verjaardag. Als de andere pleegjes binnen druppelen zegt hij nog een keer: ik ben jarig. Ik laat hem niet langer in spanning. Kom op. Jij bent jarig ja!. Na felicitaties van iedereen en het uitpakken van zijn cadeaus is het tijd voor school. Met traktatie en uitnodigingen voor zijn kinderfeestje stapt hij de bus in. Ook daar hangen slingers. Hij glimt. Ohh, was je maar altijd zo. Waarom kan je zo weinig genieten van de dingen van het leven? Nu maar hopen dat het ook vanmiddag met alle familie visite goed gaat. Want dan komen er heel veel prikkel op hem af. En heel veel emoties. Want mama komt en opa en de broers. En dan komt ook weer het afscheid. Dat is zo moeilijk voor dit mannetje.
We hebben in elk geval een goede start van de dag gehad met hem
In tegenstelling tot de anderen. De één stond al veel te vroeg aangekleed en wel in de douche terwijl hij nog niet was geroepen. En de meiden nog in de douche bezig waren. En hij had kleding aan die hij al twee dagen aan had. De ander maakte weer ruzie met haar broer en na een standje van mijn kant was ze hevig gepikeerd. En dat voelt iedereen als zij boos is. Ze kijkt niemand meer aan of ze kijkt heel vuil naar je. Ze geeft een antwoord. Haar brood schiet alle kanten op en haar thee gaat nog net niet om. Lastig hoor. Als een ander aandacht krijgt en jij nu even niet.
We zitten er dus weer helemaal in na het vrije weekend. Maar het blijft leuk en afwisselend.
Naast alle dagelijkse bezigheden als de was (enorm) de boodschappen en tussendoor nog even de babykamer behangen bij je dochter. De week vliegt voorbij.

zaterdag

rustig het nieuwe jaar in?

Het nieuwe jaar is al weer een paar dagen oud. Allereerst wens ik alle lezers een goed en gezegend nieuw jaar toe.

Oudejaarsavond. Afgezien van een kotsend kind, vuurwerk dat ineens alle kanten opvloog en wensballonnen die in de fik vlogen en als klap op de vuurpijl een dochter die van de dijk rolt waarbij ze haar knie behoorlijk verdraaid, is de oudejaarsavond rustig verlopen. Alle kinderen op de jongste na, hebben het wakker gehouden. De jongste is een apart verhaal. Hij is al weken boos en maakt ruzie. We vonden het geen goed idee om hem wakker te maken om 12 uur. Dus mocht hij al vroeger zijn vuurwerk afsteken. Dus die was tevreden en is heerlijk gaan slapen. En heeft ook doorgeslapen.
De andere kinderen wilden dvd kijken met elkaar. Dit was zo gezellig en spannend dat we de tijd vergaten.  Ineens was het 10 voor half 1. Ja, dat gebeurt er als je niet in de nieuwbouw woont. Daar hoor je het wel als het 12 uur is aan het vuurwerk dat wordt afgestoken. En wat hebben ze ervan genoten. Zeker de grotere. Die kregen zelf een aansteeklont en mochten zelf ook wat afsteken.
Het was een gezellige avond en om half 2 lag iedereen in bed. En ik? Ik hoop natuurlijk dat het morgen laat dag is. En dat was het. Om 10 uur hoorden we de eerste rommelen. Dat was dus echt uitslapen.
Het was een rare nieuwjaarsdag zo. Om half 12 waren we klaar met het ontbijt en ben ik gaan bellen. Leuke huisarts hebben we. Krijg ik een bandje met de mededeling: op woensdagmiddag neemt Kruiningen waar. Woensdagmiddag? Het is half 12 en donderdag.! Ik bel naar Kruiningen. Geen gehoor. Dus dan maar de huisartsenpost. We konden om tien voor drie terecht. Daarna door naar het ziekenhuis, foto's maken. Het blijkt gelukkig niet gebroken te zijn. Maar ze moet wel ingetaped worden. Ik zie bijna geen  verschil tussen gips en tape. Het is net zo dik. Over een week terug komen als de pijn wat minder is om te kijken of er iets is met de kniebanden. Dus nu hebben we een hinkend kind in huis dat zich voortbeweegt met krukken. Ze wordt er al aardig behendig in. Gelukkig is de pijn minder.
Vandaag dus de laatste echte vakantiedag. Eerst maar even met z'n allen door het huis gegaan. Puinruimen. De kinderen en manlief vinden dit eigenlijk niet nodig natuurlijk. Maar het moet echt even. Als alles klaar is even een broodje knakworst en dan naar opa en oma in Bleskensgraaf en als afsluiter van de vakantie: PANNENKOEKEN eten in het pannenkoeken restaurant. Mmmmm en dan ook nog zelf kiezen welke je wil. Dat ging er wel in en alle borden waren bijna leeg.

 
De kerstvakantie is weer om. Het was druk, soms heftig maar ook heel gezellig.
Toch vind ik het niet erg dat maandag de deuren van de school weer open staan.