gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zaterdag

het zwembad

De afgelopen week hebben we nog aardig wat ongedierte gevonden. Vanuit de was en de koffers waren er aardig wat meegekomen vanuit de camping. Maar na een behoorlijk aantal wasjes en een enorme strijk is toch alles schoon.
Deze week was een week van de tuin. Het zwembad moest in elkaar worden gezet. Als ik dit zo neer tik lijkt het iets wat even gedaan wordt. Maar niets is minder waar. In de tijd dat wij op de camping waren is de vloer gestort. Waarin de palen van het zwembad zijn vastgezet. En nu de rest. Drie dagen er samen tegenaan met temperaturen oplopend tot 30 graden was wel even afzien. Maar dan heb je ook wat.

Onze schoonzoon heeft geholpen en dus kwam ook dochterlief met kleinzoon mee. En het hele spul is blijven slapen. Dat was voor mij erg genieten. De eerste logeerpartij van Jevano. Natuurlijk bij opa en oma op de kamer.

Pleegjes mochten helpen met het bad. Gaatje boren die al waren afgetekend. En dat vonden ze wat leuk.

En nu is het vol laten lopen. Ook dat gaat wel een dag of drie duren voordat dit klaar is. Het zwembad is 8 bij 4,5 meter. Daar gaat nogal wat water in. Maar zwemmen kunnen ze. Heerlijk, niet meer steeds een zwembad hoeven opzoeken maar ze gewoon in de tuin te laten plonzen.


Ook het terras is klaar en de picknicktafels voor de kinderen staan.
 
En er staat een nieuwe caravan. Ja, we zijn weer in Voorthuizen geweest en hebben daar iets gevonden wat er goed bij past. Er is plek voor vier personen. Dus ons begeleid woonproject gaat steeds meer vorm krijgen. Eerst alles nog aansluiten en de kachel en kookplaat vervangen. Want we sluiten alles wel aan op gas.
                                                                                                                    
 
De vakantie gaat snel. Schoolspullen zijn al voor een groot gedeelte gekocht. We treffen het goed met het weer zodat de kinderen zich heerlijk vermaken. Na twee weken camping moesten twee pleegjes weer skypen met hun moeder. Dat is op de camping niet handig. Zondag zochten we contact en moeder genoot van het gesprek van haar kinderen. We zaten aan de BBQ, dus wilden ze de computer buiten hebben. Moeder wilde iedereen dus even zien, inclusief onze kleinzoon. Pleegje liet hem trots zien en vertelde er bij dat zij nu  oom en tante waren. Moeder begreep dit niet. De taal wordt een steeds groter probleem. Dus zeiden wij het haar voor in het Engels. Pleegje herhaalde dit maar op haar onhandige manier. Wij zijn nu unk en ank. Iedereen bescheurde het van het lachen. Pleegje keek verbaasd rond. Waarom lacht iedereen? En moeder begreep het ook niet. Haar broer legt even uit wat er gebeurde en wat zijn zusje bedoelde.                                                                                                      
Het is gezellig en fijn zo met elkaar. Voor het eerst een vakantie waarbij André  
 ook zes weken thuis is en meemaakt hoe dat gaat . Soms wat lastig omdat
ook   de gewone dingen doorgaan. De was en de strijk en alle huishoudelijk klussen, afspraken rondom de kinderen, bezoeken, hier en daar een boze bui, af en toe wat slaaptekort. Maar ik mag niet klagen. De vakantie vliegt voorbij. Nog twee weken te gaan. En toch ben ik dan weer blij met het gewone dagelijkse ritme dat de school weer brengt.                                                                                                     

vrijdag

naar huis

Wat een puinhoop. We hebben besloten om toch eind van deze dag naar huis te gaan. De kinderen worden kribbig. Dus ga ik opruimen. Ik loop naar de meiden caravan om ze opdracht te geven hun koffer in te pakken. Zweet, een muffe lucht van opgedroogd gras komt mij tegemoet. Ik heb de afgelopen dagen al regelmatig gewaarschuwd. Zorg dat je vuile kleding in een vuilniszak zit en hou je schone apart. Maar wat ik aantref overstijgt alles. De bedden vol met kleding, en daar slapen ze gewoon tussen. Vuil en schoon door elkaar en de lucht zegt al genoeg. Douchen was al een strijd de afgelopen weken. Ik heb toch gezwommen? Dan hoef ik niet te douchen. Schoon ondergoed aandoen. Ik merk dat nu de structuur van thuis wegvalt en ze de dingen meer zelf moeten regelen het niet lukt. Chaos op chaos. En dan overzien ze het zelf ook niet meer.
 Ik overzie alles eens en moet even moed verzamelen om te beginnen. Maar waar begin ik. Eerst alles maar in de koffers. Dan maar schoon en vuil bij elkaar en allemaal in de was thuis. André haalt de eerste auto. Als ik de slaapzakken en de eerste rommel maar vast kwijt ben dan ruimt het een beetje op. Schoonmaken hoef ik niet dus, dat scheelt weer. De kinderen kijken me verbaasd aan. Waar heeft ze het over en waar maakt ze zich druk om? Zo erg is het toch niet?
Vind ik dit wel leuk.?  Oorwurmen in je kleren, krappe kamertjes, zeurende kinderen nooit genoeg, zweetgeuren en chaos. Pff. Als ik bedenk dat ik thuis heerlijk de ruimte heb. Alles bij de hand denk ik: wat tob ik toch. Maar als ik de kinderen vraag: was het een leuke vakantie? Roepen ze in koor JAAAA.
Daar doe ik het dus voor.
Langzaam vullen de auto's zich en worden de caravans leger. 
Pleegjes willen nog van alles doen. Nog even zwemmen, nog even op de grote skelter, nog even een ijsje eten. Ze genieten nog na. Willen graag naar huis maar vinden het ook lastig om afscheid te nemen van vrienden en vriendinnen.
En ook wij nemen afscheid. Het voelt voor mij even dubbel. Want kom ik hier nog wel terug, na 20 jaar op deze camping te hebben gestaan? Het lijkt erop dat het tijd wordt voor iets anders. Daar hebben we nog even voor om over na te denken en te bespreken. Het is nu bijna tijd om te gaan. Sleutel in leveren en richting ons Zeeland. Onderweg nog een stop om te eten. En dan naar huis. 

zondag

oorknijpers

AARRGGG moeder, moeder, mama....Er klinkt een geschreeuw op uit de caravan., Ik ga kijken wat er aan de hand is. Als ik de deur van de slaapkamer opendoe staat onze jongste spruit te springen of hij een wedstrijd hoogspringen moet winnen. Hij gilt weer: een OORKNIJPER. Ik moet lachen en dat maakt hem nog meer in paniek. Ik moet hem serieus nemen. Mama er zitten allemaal oorknijpers. Het heeft zoveel geregend de afgelopen dagen en de zwemkleding hing buiten. Maar pleegje wilde zwemmen. Dus nam hij zijn spullen van buiten mee maar door de nattigheid waren er allemaal oorwurmen in gaan zitten. En pleegje denkt er natuurlijk niet aan om ze even uit te schudden buiten. Dus liepen er een paar over zijn vloer in de slaapkamer. Dat gaf even behoorlijk paniek.

De dag voordat we vertrokken was er één van veel wassen, opruimen en soppen. Maar zo rond de klok van 11 uur konden we zaterdag vertrekken. Met veel regen en storm en rukwinden. Wat waren we blij dat we geen tent hoefden opzetten. Het was uitladen, bedden opmaken en klaar. In de stromende regen boodschappen doen, binnen eten. Niet echt wat we voor ogen hadden toen we de vakantie boekten. Puur voor het gemak en het aantal kinderen hebben we gekozen voor twee caravans. Maar dat kwam dus nu goed uit. De eerste dagen tekenden zich dus met veel regen, afgewisseld met af en toe wat droog, onweer, windstoten. Maar we hebben vakantie. Uitrusten, uitslapen en lezen. Veel lezen. De kinderen hebben zich vermaakt met dvd kijken, op hun tablet spelen en als het even kan toch de camping op. De lange broeken en truien en jassen die ik had meegenomen zijn dus al goed gebruikt. 
Woensdag ontwaakte we met het geluid van mijn telefoon. Wij komen en brengen de zon mee. Onze dochter en schoonzoon kwamen op bezoek. Ja, die zon scheen bij ons ook al maar het duurde niet lang. Als snel vielen de druppels al weer naar beneden. Maar na woensdag knapte het op. 

En al die nattigheid geeft ook allerlei ongedierte. En dat vind pleegje het minst leuk aan kamperen. En ik moet zeggen : ik ook. 

Alle pleegjes genieten volop. De één zoekt vrienden en vriendinnen op en de ander heeft er wat meer moeite mee en plakt vast aan één van de andere pleegjes. Zo verschillend als ze zijn zo boeiend is het om mee te maken. Op de Barneveldse Markt mochten ze kiezen. Een zak stroopwafel kruimels van 2 euro of snoepscheppen voor twee euro. Op twee na kozen ze voor kruimels. De andere gingen scheppen. Vooraf waarschuw ik nog: laat het af en toe even wegen want je zak kan niet helemaal vol hoor. De één doet dat en heeft geschept voor 2,35. Maar de ander komt met een overvolle zak aan. Ik kijk haar aan en vraag waarom ze niet even heeft afgewogen tussendoor. Ze kijkt me verschrikt aan. Die meneer kan het er toch weer uitgooien? Zo werkt het niet dame. Dat is dus nog drie euro bijleggen van je zakgeld. Of je deelt de helft van de zak met de andere kinderen. Vrolijk gaat ze delen. Ze snapt het niet helemaal. Hij kan het toch terug gooien? Ik heb er niet met mijn handen aan gezeten. 

Mama, mag ik 50 cent voor de vossenjacht? Pleegje wil meedoen en ik loop even mee. Moet ik mee of is er al leiding. De vossenjacht is op de camping en de leeftijden zijn divers. Dus ik hoef niet mee. Als we staan te wachten tot iedereen is ingedeeld vraagt pleegje: in welk bos gaan we vossen zoeken? En zijn ze niet gevaarlijk? Ik kijk hem niet begrijpend aan. Ineens heb ik het door. Hij heeft nog nooit meegedaan aan vossenjacht en hij dacht dat hij echte vossen ging vangen. Als ik in de lach schiet wordt hij boos. Ik ga er even voor zitten en leg hem uit wat vossenjacht is. Ohhhhh, maar dan heb ik er al één gezien. ???Ja, daar in het zwembad zit een rare verkleedman met een hengel te vissen. Dat kan toch niet? Slim mannetje. 

De eerste week is inmiddels om. De temperatuur stijgt en we genieten. Van de rust, van de kinderen, van alle contacten die we hebben op de camping. We ontmoeten veel andere pleeggezinnen en dan is het een feest van herkenning. 
Het was een week waarin regen en zonneschijn zich afwisselden. Letterlijk en figuurlijk.
We zien uit naar wat de tweede week gaat brengen.