gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zondag

wateroverlast

Mama, mama hoort u dat niet? Pleegje komt aan rennen. Ik zit in mijn kantoor en hoor vaag in de verte het brandalarm. Direct gaan alle alarmbellen rinkelen in mijn hoofd. Ik ren achter hem aan en in de woonkamer gekomen zie ik water, water en stoom. Ik ren de trap op. Ik ben nog in de veronderstelling dat iemand de kraan open heeft laten staan, maar het is nog erger. In de kamer van een ander kind is de wastafel van de muur komen zetten en ligt midden in de kamer. De warm water leiding spuit onverstoord zijn water de kamer in waardoor er stoom ontstaat waarop het brandalarm weer is afgegaan. André is inmiddels ook binnen gekomen en ik roep dat de hoofdkraan dicht moet. Als het spuiten stopt druppelt mijn plafond nog door. ik weet even niet waar te beginnen, en stort ook even op een stoel. Het huilen staat me nader dan het lachen.  Pleegje haalt direct emmers en handdoeken en begint te dweilen. De slaapkamer staat blank en mijn woonkamer staat blank. André begint in de woonkamer te dweilen. Ik had deze ochtend zoveel in de planning om te doen, maar daar kwam dus even niet van. Gelukkig waren we thuis anders had het leed helemaal niet te overzien geweest. Na een dag is het plafond uitgedruppeld en kunnen we de schade goed zien. Afgezien van een kapotte wastafel met meubel is het plafond ook een groot stuk beschadigd. Het bladdert en vertoond gele vlekken. Onze gezinsfoto op canvas die in de kamer hing zit vol met bruin gele strepen. Gelukkig hebben we op de slaapkamer zeil en in de woonkamer plavuizen.



Het is de afgelopen weken druk geweest.
Eerst hadden we het overlijden van de oma van André. Vijf generaties waarvan er nu één helemaal weg is. Naast het gemis overheerst de dankbaarheid voor wie ze was. Lange tijd kon ze al niet meer doen wat ze vroeger deed. Toen onze kinderen nog klein waren gingen we regelmatig een dag naar de stad of naar de Intratuin. Wat kon ze hiervan genieten. Ze was graag onder de mensen en met haar fiets naast haar was ze vaak op het dorp te zien. Herinneringen blijven en daar kijken we ook met dankbaarheid op terug. De pleegjes hadden allerlei vragen. Het houd ze echt even bezig. Wat gebeurt er als je wordt begraven? Wat doe je allemaal? Ook voor hun was ze een oma en hoorde ook de pleegjes er helemaal bij.

Rondom het huis is het voor de kinderen even afzien. De schilders zijn begonnen (het begon goed de eerste week). Maar met het mooie weer was het omkleden en hup in het zwembad. De afgelopen week lag het schilderen stil want er kwam een beetje erg veel regen uit de lucht vallen. Maar er is beter weer op komst dus dat komt vast goed.

Nu we een paar dagen verder zijn is de schade aan het plafond groter dan we dachten. Ook bobbelt de vloer in de slaapkamer op. Door alle rommel raken ook de kinderen een beetje van de kook. Ze stuiteren en maken ruzie en maken de rommel alleen maar groter. En dan zijn ze ook nog bezig met de schuldvraag. Is het de schuld van pleegje dat de wastafel uit de muur komt?

Na al het minder goede nieuws was er ook goed nieuws.
Thirza is geslaagd. Onze jongste telg is geslaagd en kan beginnen met haar kappersopleiding.
Eerst nog vakantie vieren. Dat doet ze al een aantal weken, maar dat is ze nog niet echt zat. Natuurlijk zijn we super trots op haar. Ze heeft best veel moeten verzuimen het afgelopen jaar en wij en school waren weleens erg bezorgt of ze het allemaal wel zou halen. Maar zie het resultaat. Een super cijferlijst.