chaos, rommel en gezelligheid

En dan is het al weer de vierde week dat de kinderen naar school gaan. Het heeft veel onrust, gestuiter, gemopper en discussies opgeleverd. Maar langzaam komt er rust en structuur. Ook voor mij is het even wennen. Nu er geen kinderen meer heen en weer gereden moeten worden en ze zelfstandig naar school gaan geeft dit enerzijds meer rust. Niet meer op de klok letten. Maar anderzijds komen ze nu op ongeregelde tijden thuis. Een nieuwe fase richting zelfstandigheid. ik probeer wat meer afstand te nemen van het opruimen van hun kamer. Dat is echt mijn dingetje. Ik vind het zo belangrijk dat die netjes is en opgeruimd. Maar waarom vind k dat? Ik heb er mezelf mee als ik hierover steeds de strijd aangaat. Stapje voor stapje leer ik dit los te laten en bij de pubers te laten. Het is jouw kamer. Als je de was daar houd liggen wordt het ook niet gewassen. Maar als dan de kast leeg is komen ze bij mij zeuren. Pech dan. Als je het iedere dag gewoon in de wasmand gooit is het op tijd weer gewassen. Schoolspullen kwijt? Ik zoek niet mee. Het is jou rommel en jij kiest hiervoor. En ik moet bekennen dat sommige kinderen gewoon beter gedijen in een rommel. Mijn theorie is : rommel in je kamer , rommel in je hoofd. Maar als een kind al rommel in zijn hoofd heeft en gewoon chaotisch is dan is het ook terug te zien in de kamer. En dat moet ik niet willen veranderen, zeker niet als zij zich daar prettig bij voelen. Ik geeft ze mee hoe ik het graag zou willen zien. Maar dit is toch echt mijn referentie kader. Want wat is norm? Maar oh wat vind ik het moeilijk als ik die kamers zie om mijn mond te houden. Chaos zie ik ook terug in het maken en op orde hebben van het huiswerk. Is het een uur voordat ze naar bed moeten en moet er ineens nog iets opgezocht worden op internet en uitgeprint. Uiteindelijk is moeders dan bezig om het op orde te krijgen want het lukt niet. Dan is er weer een fietssleutel kwijt. Dan weer een portemonnee. En dan de strijd om mobiele telefoon gebruik. Erg veel rust geeft het niet nu ze ouder worden. Maar toch. Als dan alles de deur uit is daalt de rust in huis neer. Soms nog met strubbels, want dan bellen ze na een kwartier dat één van de pubers is gevallen en niet meer opstaat. Er is al iemand bij die 112 wil bellen maar ons andere pleegje weet al hoe dit kind in elkaar steekt en zegt: ik bel mijn moeder wel even hoor die komt wel. Zo blijf je bezig maar toch ondanks dat hebben we ruimte in onze agenda gekregen. Ik weet niet hoe het komt want alle andere afspraken rondom de kinderen lopen gewoon door. maar we zijn anders gaan plannen. Een dag in de week plannen we geen afspraken. Die dag is voor ons samen. En dat is super. Naast onze maandelijkse vrije weekend ook een dag in de week te hebben waarin je samen iets kan gaan doen.
 
Zo gingen we een dagje uit met onze kleinzoon. Heerlijk genieten zonder de andere kinderen die aandacht vragen. Naar Blijdorp

 

 

En vierden we nog verlaat het jubileum van mijn schoonouders. 50                    jaar getrouwd. Dat was al in april maar door het overlijden van oma is het dagje weg er nog bij ingeschoten. De pleegjes genieten hier enorm van. Het is goed     om te zien dat ze een band proberen aan te gaan en het ook voor hun echt        opa en oma zijn. Ze horen erbij en dat is zo belangrijk voor deze kinderen. Het   is zo ingewikkeld om met twee families te moeten leven en soms gewoon niet    weten waar je bij hoort.  Voor mijn schoonouders was er een mooie rit in de      koets. En het was prachtig weer.                                                                                              

 

 

 

En ben ik aan een opleiding begonnen. En dat vind ik nog het meest spannende. Gaat het me lukken om na zoveel jaar het leren weer op te pakken. Ik ben ook niet echt een ster geweest in leren. Ook in mijn hoofd was het chaos en mistte ik de concentratie. Maar deze opleiding is werk gerelateerd en daarom lukt het me wel om in de stof te duiken. Een dag school is pittig. Maar het huiswerk nog meer. Deze module ging over ongewenst gedrag. Hoe toepasselijk in ons            gezinshuis. Uiteindelijk moet ik een opdracht maken over dit onderwerp met een voorbeeld uit de praktijk. En laat ik die nu voor het uitkiezen hebben. Dus ook    enorm leuk om hiermee bezig te zijn.  De kinderen vinden het echt raar. mama naar school. "Nou, dan weet u ook hoe het is om naar school te gaan en zover te fietsen": zegt een pleegje. Ik lach." Denk je dat ik vroeger nooit naar school ben geweest? En ik moest een uur fietsen en had geen mobiele telefoon zodat ik bellen kon als ik een lekke band had".  "Dat zou ik echt niet kunnen overleven hoor": zucht pleegje. "Nou, dan zit je nog niet bij mij op school. daar kan ik bijna niet leven. Als ik mijn handen beweeg heb ik al een waarschuwing en ik kan bijna niet meer ademhalen omdat ik dan een waarschuwing krijg."   Zo gaat het geklaag over school en hoe zwaar ze het allemaal hebben nog even door. maar als ze een week vrij hebben zijn ze toch ook weer blij dat ze weer naar school kunnen.                                                                                        

Het blijft steeds weer een zoektocht in iedere levensfase van de kinderen naar de gebruiksaanwijzing van het betreffende kind.  Allemaal zo anders. Verschillende achtergronden en verschillende problematiek. Ik kwam hiervan zo een mooi voorbeeld tegen wat illustreert hoe anders onze verschillende kinderen zijn. Hoe het in hun hoofd toegaat bij bepaalde problematiek of                 stoornis. Liedjes waaruit blijkt dat ik, ook als het gaat om regels, steeds weer moet kijken wat ieder kind afzonderlijk nodig heeft en aankan.

 

Autismelied:

Drie maal drie is negen       

ik zing hier mijn eigen lied.

Zing ik dan door alles heen

Dan merk ik dat toch niet. 

 

ODD-lied

Drie maal drie is zeven         

Ik vind dit een heel stom leid

Als je wilt dat ik dit zing       

Dan zing ik dat dus niet!       

 

ADD-lied

Drie maal dr...hé een vogel!  

                 Zingen?..Oh ja. Drie maal drie is negen  

Ieder...mooi weer buiten zeg!

           Wat? Oh ja...Ieder zingt z'n eigen lied

                          Drie maal ..ehhh. Wat deed ik hier ook alweer?

 

ADHD-lied 

              DRIE MAAL DRIE IS NEEEEEGEEEEN!!!!!!!!!!!!!   

           IEDER SCHREEUWT Z'N EIGEN LIED !!!!!!!!!!!!!

                  IK ZING DIT LIED WEL HONDERD KEER!!!               

WANT STOPPEN KAN IK NIET!!!!             

 

(auteur van de liedjes is onbekend)

 

 

                                

 

 

einde vakantie

Thuis. Nergens beter dan thuis. Heerlijk in je eigen bed. Ook al hadden we een heerlijk huis in Spanje. Toch gaat er niets boven je eigen huis.
Nog drie weken te gaan. We zijn nog maar op de helft. Als ik erover nadenk bekruipt me het gevoel van: hoe kom ik hier door ?
De eerste thuisweek is even wennen voor de kinderen en voor ons. Het Nederlandse ritme zit er al snel weer in. Tijd is weer een belangrijk ding. Afspraken staan ook weer in de agenda. Daar ontkomen we toch niet helemaal aan. De vakantiewas viel mee. Veel kleding is er niet gebruikt en ik had ook een wasmachine daar. Het bijwerken van de administratie was meer werk.
Twee pleegje gaan na de vakantie beginnen aan het voortgezet onderwijs dus gaan we eerst maar op schoolspullen uit. Eerst met de één. Samen op stap. En de andere keer met de ander. En ze zijn goed geslaagd. Gelogeerd werd er ook nog. En na de eerste thuis week hadden we een vrij weekend. En dan zal je denken. Nou ja zeg. net vakantie gehad. Maar voor ons was vakantie ook gewoon hard werken soms. Dus waren we ook echt wel even toe aan tijd samen. En dat was heerlijk. Dochter en schoonzoon kwamen in huis en dat bespaarde ons weer een hele vrijdagmiddag rijden om alle kinderen in het logeergezin te brengen. En de kinderen genieten ervan.

 Zo rolden we de tweede week in. En daar hadden we dus de Spaanse hitte nog een keer. Niet helemaal want in Spanje was het beter te doen. Hier wordt je zo loom van de warmte. Het zwembad is veel gebruikt en de week vloog om.
Vrijdag kwam pleegje thuis. Ze had gelogeerd bij onze dochter. En nu bleef onze kleinzoon een nachtje logeren. Wat is dat genieten. We vierden dat weekend ook de verjaardag van pleegje. Hij wilde graag gaan wokken, dus dat was ook voor onze kleinzoon genieten. En met zoveel aandacht heb je het toch gewoon naar je zin.

Inmiddels is de laatste week aangebroken. Zeker door het mooie weer is het best snel gegaan. Toch zuchten we om tien uur 's avonds echt weleens. Pff, wat een dag. Boze buien, ruzies, verveling, rommel maken en niet opruimen. Maar dan ook weer ineens: ik wil de taak om de hond uit te laten wel overnemen van degene die aan de beurt is hoor. Kom maar Luca, ik ga je uitlaten. Ik pak even je hengsel hoor.
En zo is er een eind gekomen aan de vakantie. Met een lach en een traan. Plezier maken en ruzie maken. Het leven van alle dag begint weer.

Maandag vroeg de wekker. Au, dat doet even zeer zeg. Maar als je denk dat ik nu de vlag al uithang heb je het mis. Van de zeven gaat er nog maar een echt heel de dag naar school. Als hij klaar is en wacht op de taxi, en nog eens wacht gaan we maar eens bellen. ??Nee hoor, pleegje is niet aangemeld. En dan mag ik hem ook niet ophalen. Dus André moet hem zelf gaan brengen. Maar voordat hij vertrekt staat er wel een taxi voor. Maar de verkeerde. Voor pleegje die nog vrij heeft. Die gaat naar een nieuwe school en heeft vandaag alleen kennismaking. En dan de pubers. Vijf stuks. Zij moeten hun boekenpakket halen en rooster. Als de avond aanbreekt en mijn tafel vol ligt met boeken en kaftpapier verlang ik naar rust. Wat een dag.

En nu is het stil. Heel stil in huis. Vanmorgen om zeven uur was het hectiek. Ik kan mijn fietssleutel niet vinden. Waar is mijn Bijbel. Grr ik had nog zo gezegd: leg alles voor je gaat slapen klaar. Eindelijk heeft iedereen alles en daar gaat het spul. Vijf pubers op het voortgezet onderwijs. Waar blijft de tijd. Allemaal hun eigen verhaal. de één kwam binnen en hing de eerste maanden als een aap aan mijn benen. De ander stapte vrijmoedig ons huis binnen: hallo hier ben ik. De eerste dag naar school is als de dag van teren. En nu. Zelfstandig. Loslaten. Ondanks hun buien, ruzies en strubbelingen ben ik trots op ze. Een nieuwe periode breekt aan. In mijn hart rijst een gebed op. Heer ga met ze mee en houd ze heel dicht bij U.