gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

maandag

ik ben het grip kwijt

Daar zit je dan. "Wilt u zeggen dat u het grip op u dochter kwijt ben"? Ik knipper even met mijn ogen, mijn mond valt nog net niet open, en kijk mevrouw aan. Hoor ik de vraag echt goed? Eh, nee dat is niet wat ik zeg. Ik zeg dat ze 16 jaar is en ook een eigen verantwoordelijkheid heeft. Natuurlijk ben ik eindverantwoordelijk voor haar. Maar als ze zich niet goed voelt, ga ik ze niet naar school slepen. Ik wil de moeder die dit lukt met een 16 jarige weleens spreken. We hebben dit al vaker aan de hand gehad. En ik weet dat het met onze dochter echt wel goed komt. Mevrouw wil toch wel even weten waarop ik dat baseer. Ik ken mijn dochter en ik weet wat ze wel en niet kan. Ik wordt er een beetje kortaf van. Maak geen problemen die er niet zijn. En hoe krom kan het zijn in ons land. Ik ben wel tot 21 jaar verantwoordelijk voor mijn kind. Financieel, het halen van een startkwalificatie, dus dat ze naar school gaat. Maar als mijn pleegje 18 jaar is zegt ons systeem. Dag, veel succes, zoek het maar uit. En wie is dan verantwoordelijk? Niemand meer? Eigen ouders, die niet in staat waren om voor deze kinderen te zorgen, maar als ze 18 jaar zijn kunnen deze zelfde ouders het wel? En wat dan met dat pleegje dat helemaal geen contact meer heeft met ouders, of geen ouders meer heeft? En dat pleegje dat met 18 jaar nog moet beginnen aan het MBO? Dus wat startkwalificatie. Dus wat jeugdzorg tot 18 jaar. Laten we dan eerst maar eens beginnen met die leeftijd voor pleegzorg op te schroeven naar 21 jaar.
Ik merk dat tijdens het gesprek mijn verdedigingsmechanisme in actie kom. Ga mij niet vertellen hoe ik het moet doen. Toch brengt het me weer aan het twijfelen. Moet ik strenger zijn? Maar als we thuis alles op een rij zetten en we bij de fysio zijn geweest weet ik gewoon dat ik de goede keuzes maak met haar. Ook dochterlief was zeer verbolgen. Wat denkt ze wel. U het grip kwijt zijn op mij?

Wat is dat eigenlijk? Grip hebben op je kind? Is dat als jij aan de touwtjes trekt het kind doet wat je wil? Of heeft het kind ook nog iets te zeggen. ALs ik daarover nadenk en kijk naar mijn gezinshuis met daarin op dit moment zes pleegpubers. Dan ben ik het grip kwijt ja. Ze vormen zich een eigen mening, zeggen ja en doen nee, liegen en stelen is geen uitzondering, hebben ook nog een papa en mama die een mening heeft en waardoor de pleegjes worden beinvloed, lappen alle huisregels aan hun laars. Ga er maar aan staan om dan alle touwtjes nog in handen te hebben. Ik begin er niet eens aan. We doen de dingen samen. We bespreken het gedrag wat we niet willen zien en wat we dan wel willen zien. We stimuleren en activeren en motiveren daar waar nodig is. En natuurlijk lukt dat niet altijd. En moet ik soms echt letterlijk het touwtje uit handen nemen en overnemen. Maar samen komen we ergens. Als ze de dingen doen omdat ik het vraag en ze niet voelen en begrijpen waarom ik dit vraag is het water naar de zee dragen. Maar als we steeds weer herhalen en blijven voordoen zullen het zeker een keer gaan begrijpen. En dan gaan we soms weer drie stappen vooruit en dan weer twee achteruit. Maar we gaan vooruit. Dus het grip kwijt? Nee ik ben het grip op niemand kwijt.