lege tank

Spannend! Ons portfolio en  ondernemingsplan is weg naar de zorgaanbieder. Het was best veel werk, maar ik ben tevreden. Nu maar hopen hun ook. Over twee weken hebben we het gesprek. En dan is het afwachten of ze met ons verder willen. Zo ja, dan komen er twee kinderen bij. Dus super spannend allemaal. Het kan ons niet snel genoeg gaan. We hebben er echt zin in. Als dit niets wordt moeten we verder zoeken naar een andere zorgaanbieder. 
Gisteren was ik druk aan het werk in huis. Ineens bedacht ik me dat ik eigenlijk best even de boel kon laten liggen en op ziekenbezoek kon gaan. Ik heb wel vaker van dit soort impulsieve acties en heb inmiddels ook geleerd om dat dan ook gewoon te doen. Er is een zuster in onze gemeente ziek en wij hebben haar leren kennen door het werk wat ze doet voor AB (Atlantic Bridge). We hebben al een paar keer een buitenlandse logé gehad en zijn hierdoor betrokken geraakt. Wat was ze blij dat ik kwam. Dat is dan geen verloren tijd. We gaan met elkaar kijken hoe wij haar kunnen ondersteunen met AB. Wij hebben er super veel zin in. Het is echt iets dat bij ons past. Bezig met jongeren, maar niet alleen kerkelijke/christelijke jongeren. En toch mag je zaaien. Dat is wat we in ons pleegzorg werk ook doen. We zullen zien wat God hierin van ons vraagt. We zijn in elk geval beschikbaar. Na dit bezoek had ik geen tijd meer om eerst naar huis te gaan. Er stond een behandel bespreking op de agenda van één van de pleegjes in Goes. Dus ik ben direct maar doorgereden. Ik kan er gelukkig goed tegen om onregelmatig te eten. Het gaat gelukkig goed met pleegje. Dat hadden wij ook al ondervonden, maar het is toch fijn om te horen dat onze aanpak werkt en er geen extra aanvullende therapie nodig is. Wel gaan we met de pleegzorgbegeleider en moeder een traject in om hem te helpen alles een plek te geven vanuit zijn verleden. In woord en beeld gaan ze samen het verhaal vertellen vanaf zijn geboorte. Ik ben benieuwd, want ik ken deze methode niet. Maar het klinkt goed. Het fijne van alles vind ik dat moeder zo betrokken is. Dat was in het verleden anders heb ik me laten vertellen, maar je merkt dat ook zij alles een beetje op een rij gaat krijgen. Ze toont echt betrokkenheid en wil dit ook gaan doen met hem. Super, als je zo kan samenwerken. Ik realiseer me dat dit in veel gevallen niet lukt. Dat of moeder blijft strijden over het hoofd van het kind, of het helemaal laat afweten. Kwart over twee kon ik eindelijk eten. 
Het eten gisteren leek weer even een strijd te worden. Drie pleegje wilden de roerbakgroente niet. Ik had iets makkelijks gedaan, want mijn inductie kookplaat geeft een storing aan. Ik kan maar twee elementen gebruiken. Dan kan ik dus echt niet goed koken. Dus de frietpan aan maar wel met roerbakgroenten. Iets gezond erbij. Geen groente, geen friet dus. Twee aten het met lange tanden op met telkens een patatje ertussen door. Maar de derde at eerst al het lekkers op en liet de groente liggen. Ik ga de strijd niet aan want je krijgt het toch niet naar binnen, maar de consequenties zijn duidelijk. Als toetje was er ijs. Niet als je je bord niet leeg hebt. Het gezicht ging al bozer staan, en het gemopper was al hoorbaar. Maar het leuke is dat ook de andere kinderen hebben geleerd om er niet op in te gaan. Dus die kakelen vrolijk door of er geen boos kind aan tafel zit. Zijn psalm zong hij nog wel mee, maar het ging niet van harte. Maar ook daar storen we ons niet aan. Wij zingen wel. En toen was het even spannend. Want dan ook geen DS en naar bed. Het was ook al niet erg vroeg meer, maar toch. Hij kijkt me even boos aan en ik zag hem denken. Hij weet inmiddels dat heel boos worden geen indruk op me maakt. Mopperend loopt hij voor me uit naar de badkamer. Ineens komt er een lach op zijn gezicht. Morgen heb ik een feestje toch? Dit blijft zo boeiend. Hoe een kind van heel boos ineens de knop kan omzetten en het gewoon kwijt is. Ja, je hebt een feestje. Moet ik dan in de taxi? Ja,naar school toe wel, maar uit school haalt de papa of mama je op van het kindje waar je naar toe moet. Ga ik daar slapen? Ik ga er maar even bij zitten op de rand van het bad. Die heeft voorlopig zijn pyjama niet aan. Zijn eerste feestje. Ja, dat is ook erg spannend. Binnen een kwartier sliep hij als een roos. Eigenlijk had hij nog een bel afspraak met zijn tante, maar dat komt een andere keer wel. Die begrijpt het hopelijk wel. Laat hem maar even uitrusten. Want ook morgen zal weer veel indrukken geven en zal hij zijn energie nodig hebben. 
Vanmorgen was het kwart over zes toen hij wakker was. Ik maan hem tot stilte. Mijn wekker gaat ook om kwart over zes, maar dan heb ik even tijd voor mezelf. We moesten allemaal wel vroeg opstaan vanmorgen, want onze groep 8er ging met haar klas kijken op het Calvijn college. Zij moest dus om tien over 8 op school zijn. Het liep allemaal gesmeerd. Maar toen ik Thirza ging wegbrengen brandde mijn lampje om te tanken. Ohh, dat heb je als je samen een auto gebruikt. Tijd om tussendoor te tanken had ik niet. Dus met pijn in m;n buik reed ik terug van het station. Dan is het nog pikdonker in de polder. Ik had wel mijn mobiel in mijn zak gedaan. Ik haalde het. Maar toen moesten de andere kinderen nog naar school. Bij het starten ging het lampje weer branden. Ik wordt daar echt heel nerveus van en dat merken de kinderen ook wel. Ik voel me niet veilig hoor, hoor ik achterin de auto. Nou, veilig zit je wel, maar als we stoppen moet je duwen tot we bij de Shell zijn. Ja hoor, dat ga ik niet doen. Ga maar net als B100 in de film van Bassie en Adriaan met u jerrycan naar de pomp. Als we maar voorbij de voetbalvelden komen zegt er één, dan is het niet ver lopen meer. Al pratend kwamen we bij school. Gehaald. Direct maar getankt. 
Nu snel het huis aan kant, de was doen en de weekend boodschappen. En dan ben ik ook nog overblijfmoeder. De regen klettert hier gestaag tegen de ramen. Ik moet er toch even uit voor de boodschappen. Met een volle tank.!