gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

dinsdag

mijn blog in de krant

Dat was vorige week een leuke verrassing. Van verschillende mensen hoorden we dat er in de bijlage van het reformatorisch dagblad aandacht was besteed aan een aantal blogs, waaronder ook die van mij. Ik merk aan de reactie via mijn blog al dat jullie het leuk vinden om te lezen. Dat motiveert om door te gaan. Maar ook in dit stukje kwam mijn blog er positief uit. Ik ben natuurlijk direct aan de slag gegaan met de tips. Ik heb er niet zo bij nagedacht om een foto van mezelf erop te zetten, maar heb dat nu toch maar gedaan. Het lettertype is aangepast en ik heb wel de indruk dat het prettiger leest. Verder was nog vermeld dat er weinig foto's op staan. Dat heeft zo zijn redenen. Ik schrijf over de dingen in ons gezinshuis en heb te maken met privacy van onze kinderen en hun ouders. Soms doe ik het wel maar dan vraag ik het altijd aan de kinderen en aan hun ouders of dit mag. Maar we gaan proberen om hier wat creatiever mee om te gaan. Ik vond het stukje erg leuk. Bijzonder dat ze mijn blog eruit hebben gehaald. Er zijn zoveel mensen die een blog bijhouden. En die ook echt de moeite waard zijn. Maar natuurlijk vind ik het heel leuk dat zoveel mensen mijn blog waarderen. Ik schrijf in de eerste plaats voor mezelf. Als uitlaat klep en om later nog eens terug te lezen hoe het was. Maar als anderen ervan mee genieten is dit dubbel plezier. Ik vind het ook heel leuk als mensen een reactie achterlaten. Ik zal niet altijd een reactie terug geven, maar als het even kan probeer ik dat wel. Zeker als mensen specifieke dingen vragen of advies willen. 

Ik ben gelukkig weer wat opgeknapt en de week begint dan ook weer direct goed. Maandagochtend naar Alphen aan de Rijn. Evaluatie van twee pleegjes. Het is een heel eind rijden maar gelukkig geen file. Dus dat is prettig. Het is al twaalf uur geweest voordat ik weer richting Zeeland rij. Direct maar de boodschappen doen en thuis even de wasmachines uitladen en weer aanzetten. Dan is het al weer tijd om de kinderen te halen. Als de kinderen thuis zijn hang ik nog snel de was op en begin aan het eten. 

We denken maandag na over waarom we vasten. Doen we dit om te laten zien hoe goed we wel niet zijn? Of doen we het echt omdat we ons meer willen richten op God en op elkaar. Het is niet belangrijk wat mensen van ons vinden, maar wat God van ons vind. Hij kijkt anders naar ons dan de mensen. De opdracht voor vandaag is: probeer drie dagen met een vrolijk gezicht te vasten. Nou, dat vonden de kinderen geen moeilijke opdracht. Ze hebben plezier in het bezig zijn met de veertig dagentijd. Ik denk ook juist omdat we het met elkaar doen en er op een creatieve manier mee omgaan. 's Avonds nog even heen en weer naar Bleskensgraaf voor de verjaardag van mijn zwager. Ik heb m'n kilometers vandaag wel gemaakt. 

Dinsdag denken we na over waar je schat is zal ook je hart zijn. Wij zijn vaak alleen maar bezig met consumeren, kopen, hebzucht, meer willen hebben en meer willen zijn. Dat neemt de vreugde weg. Als we deze schat ontdekken, worden we een rijk mens. 

Vandaag was ook het behandelgesprek van één van onze pleegjes bij de orthodontist. Zijn tanden staan echt heel scheef. Hij is ooit bij moeder nog, gevallen. En hij heeft enorm ruimte tekort. Maar omdat er nog drie kiezen gewisseld moeten worden gaan ze pas in september beginnen. Voor die tijd moeten er wel een paar kiezen getrokken worden om ruimte te creëren. Pleegje kan niet wachten tot de beugel er in zit. Hij zal er zeker van opknappen. 
Na de ortho eerst pleegje weer naar school gebracht en toen naar Hoogerheide voor de boodschappen. Morgen is er een pleegje jarig. Ze wil graag kleine tompoucejes trakteren. Ik wilde bij de Action nog even kijken of ze misschien kleine bakjes hadden om ze in te doen. Maar die waren er niet, dus dan maar wegwerpbordjes. maar al wandelend door de Action raakte mijn kar aardig vol. Nog twee dekbedovertrekken, een kussen, hoeslaken, handdoeken, knutsel spullen. Uiteindelijk liep ik behoorlijk bepakt richting auto. En die stond nog bij de supermarkt. Dus dat was een gesjouw. Mijn arm voelde dubbel zo lang. 
En dat is dan leuk als de kinderen thuis komen. Nieuwe knutsel spullen.! Of dat ze die nooit krijgen. Ik kan het niet aangesleept krijgen. Maar ze zijn er zo zoet mee. En ze maken echt van alles. Dus die hoor ik vanmiddag niet meer. 




Aan tafel is het weer een drukte en gekakel. We zijn aan het oefenen om naar elkaar te luisteren, maar dat is zoooo moeilijk. Als er iemand iets verteld neemt de volgende en daarna weer de volgende het gesprek over. En de uitspraken die er gedaan worden. De één lust graag legerscharen op haar brood. Legerscharen? Ik schiet in de lach. Wat bedoel je? Ze bedoeld dus scharrelei salade. De volgende heeft een verhaal over de Alamekieten. (Amelekieten) en de ander vertelde een verhaal na van school het had het over smarrelgat. Hij bedoelde smaragd. Het verhaal over de eindtijd op de zondagsschool had indruk gemaakt want pleegje had erover gedroomd. En dan luisteren we allemaal naar zijn droom. Toen was iedereen even stil. 
Na het eten als iedereen zijn time-out heeft om te leren, werk ik nog even een grote strijk weg. 
En straks als iedereen op bed ligt hang ik de slingers op. Morgen wordt onze pleegdochter al 12 jaar. Ze woont het langste bij ons, samen met haar zusje. Het is bijzonder als we terug kijken. Hoe ze gegroeid is. Lichamelijk, maar ook geestelijk. Het is vallen en opstaan. Nog steeds. Drie stappen vooruit en weer twee terug. Na zoveel jaar (7 jaar), vergeet je zo snel hoe heftig het toen was. En als we kijken waar we nu staan, samen met ouders. Dan ben ik dankbaar. We leren haar vanuit de Bijbel van een vergevend God. Een God die heelt en troost. Van daaruit kan ook zij vergeven en verder in een weg van herstel. En dat zien we gebeuren. Soms begrijpt ze het even niet. En dan vraagt ze: waarom is het gebeurt? Maar ze kan dit ook met haar ouders bespreken. Ik ben zo trots op haar. Maar ook op haar ouders. Die kunnen zeggen: wij hebben het niet goed gedaan, wij zijn geen goede papa en mama geweest. Maar nu heb jij geleerd bij mama Jenny en papa André hoe het wel moet. Wij wisten niet beter omdat ook wij zo zijn opgevoed. Het is goed dat je bij mama Jenny bent. Zij leert je hoe jij het later moet doen als je groot bent.
Zaterdag vieren we haar verjaardag met haar familie en onze familie. Ik zie er naar uit. 


4 opmerkingen:

  1. Ik kom via Facebook op je blog. Had het stukje in de krant nog niet gezien. Zal nog eens kijken (we lezen het RD hier wel, maar recentelijk is dat door drukte een beetje blijven liggen ;) ).

    Vlecht jij trouwens de haren van die meiden zelf??? (ik heb zelf ook zo'n mooi donker pleegmeisje in huis!).

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik vlecht het haar niet zelf. De laatste keer heeft iemand uit onze kerk het gedaan en ik heb ook een mevrouw uit Bergen op Zoom die het soms komt doen.

      Verwijderen
  2. Grappig, ik lees een paar blogjes eerder dat je weleens in Groot Ammers komt, daar kom ik vandaan, maar woon nu in Zeeland!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wij zijn 15 maanden geleden verhuisd vanuit Bleskensgraaf naar Rilland. Er woont familie in Groot Ammers. Dus we komen nogal eens in de Alblasserwaard eo.

      Verwijderen