gezellige drukte

De rest van de week was er één van rennen en vliegen. Hectiek. Het gevoel hebben tijd tekort te komen en overal achteraan te lopen. Woensdag ging nog aardig. Ik ben op tijd opgestaan om de traktatie klaar te maken. En ook om tijd te hebben voor felicitatie en kado. Onze pleegdochter is twaalf jaar geworden en omdat ze na de zomervakantie naar het voortgezet onderwijs gaat heeft ze een mobiel gekregen. Ze was er super blij mee.  's Middags kregen twee pleegjes bezoek van gezinsvoogd, wat ze altijd erg gezellig vinden. Waren er maar meer van dit soort voogden. Met enige regelmaat komt hij even langs om de kinderen te zien en te spreken. De kinderen voelen zich echt gezien en gehoord door hem. Ze vroegen het ook een keer: komt u speciaal voor mij?
Donderdag begon de te weinig minuten in een uur periode. 's Morgens ben ik naar Poortvliet gegaan. Hier geniet ik altijd super van. Even bij iemand uit de gemeente langs gaan en ook nog iets nuttigs voor haar doen. Maar de tijd ging zo snel. En dan is het ineens twee uur. Dus duik ik snel maar even Tholen in voor de nodige boodschappen. Dat scheelt weer tijd, want eerst naar huis en dan naar Hoogerheide gaat niet meer lukken. Thuisgekomen sop ik snel nog even een badkamer uit en vlieg weer naar school. Als we thuis zijn en net met elkaar wat drinken belt Thirza. Ik ben om kwart voor 4 op het station. Weer heen en weer en dan om 10 voor half vijf weer naar het dorp om twee pleegjes bij de logopedie af te leveren. Ik begin aan het eten. Straks hebben twee kinderen paardrijden dus die moeten eerder eten. Tot overmaat van ramp belt André dat hij pas om 10 voor 5 vertrekt uit Bleskensgraaf. Grr, kan er ook nog wel bij. Dan moeten de kinderen maar iets eerder naar paardrijden. Dat vinden ze helemaal niet erg, want dan kunnen ze de paarden nog even verzorgen. Daarvandaan direct door om de twee anderen op te halen bij de logopedie. En daar kwam ik natuurlijk niet op tijd. Na het eten haalt André de meisjes weer vanuit het paardrijden. En ik ga ondertussen even naar school voor vier keer 10 minuten gesprekken. Pffff, ik ben blij dat ik eindelijk zit en heerlijk vroeg naar bed kan.
Vrijdagochtend ben ik eerst ontspannen naar een koffieochtend geweest voor pleegouders. Gezellig en herkenbare verhalen. Daarvandaan naar de school van onze jongste pleeg. Hij had nog geen kinderfeestje gehouden. Ik wilde dit graag doen op een middag dag hij vrij had en de andere kinderen gewoon school hebben. En dat was nu. Dus heb ik dit direct maar aangepakt. De afgelopen tijd hebben we een paar keer gevraagd wie er op zijn feestje mocht komen. Iedere keer noemde hij andere namen. En als ik dan vroeg waarom die andere nu niet meer mochten komen zei hij: die doen niet meer aardig. Iemand die naar hem lacht is een vriend. Het is zo het hier en nu bij deze kinderen en vriendschap is zo betrekkelijk. Wat is een vriend eigenlijk? Uiteindelijk kwamen om vier kinderen. Twee meisjes en twee jongens. Eén van de meisje kon niet komen. Dus ik stond bij school te wachten. De kinderen kwamen rustig naar me toen en gingen ook rustig de auto in. Dus ik had er moed op dat het best goed zou gaan. In de auto kwamen de verhalen. De kinderen vonden het best spannend. Met iemand mee die je niet kent, ver van school. En dan eerst de kadootjes geven. En frietjes eten. Dat was al een verhaal apart. Eén van de kinderen had zijn patat onder zijn stoel liggen. Luisteren deden ze gelukkig wel. Na het eten wilden ze graag spelen. Een heel programma hoeft voor deze kinderen echt niet. Spelen is veel leuker. Dus liet ik ze maar naar de speelkamer gaan. Zelf heb ik eerst de rommel opgeruimd. Ze hebben nog een bloempotje geschilderd waar ik nadat ze opgedroogd waren grond en zaadjes in gedaan heb. En toen wilden ze naar buiten. Dat was van korte duur. Stuiterend zijn ze de rest van de middag door het huis gegaan. Toen André thuis kwam is hij eerst de andere kinderen uit school gaan halen. Ik vroeg de feestgangers om even de speelkamer op de ruimen en dan schoenen en jas aan te doen. Dan staan ze klaar als André terug is en kunnen zij direct de auto in. En toen ging het mis. Het feestvarken liep doordat hij zo druk en stuiterig was tegen de deur. Direct ontploft hij. En ik moet het ontgelden. Stomme moeder, al schreeuwend gaat hij naar zijn kamer. Daar schopt hij overal tegenaan. Ik ga naar hem toe maar krijg ook een schop. Dus pak ik heb even vast. Dan wordt hij rustig. Het is hem even teveel geworden. De andere feestgangers kijken verbaasd wat er gebeurt. Dat doet hij op school nooit.! Nee, gelukkig niet. Pleegje moppert nog even als alle kinderen hun jas en schoenen aan hebben en even naar het toilet zijn geweest. Ik ga niet plassen. Papa André stopt wel als ik in de auto moet. Als iedereen hem negeert gaat hij toch even plassen. Mijn oren suizen als ik even later met een bak koffie op de bank zit. Ook weer gehad. Maar het was het waard. Pleegje heeft genoten, en hij kan nu ook zeggen dat hij een kinderfeestje heeft gegeven. Tja, en dan moeten toch de boodschappen worden gedaan. Morgen een verjaardag van ons puberpleegje. Thirza kan oppassen en ik neem de oudste pleegzoon mee. Jij kan goed sjouwen. Als we de Jumbo, de slager, de bloemenzaak, en de Aldi gehad hebben zijn we ruim een uur verder. Met een volle auto. Pleegje sjouwt de auto leeg. Het is inmiddels half 6 als ik alles heb opgeruimd. De pizza's zitten in de oven. Ik verwacht André tegen zes uur thuis. Want op een regionale school komen de kinderen uit heel Zeeland. Hij moest naar Kapelle, Borssele en Axel. Wij zitten net te eten als André met pleegje thuiskomt. Pleegje is zijn boze bui alweer vergeten en is moe. Het is vanavond kinderavond, maar hij ligt er op tijd in. En slaapt snel.
De zaterdag begint niet al te vroeg. Om negen uur verschijnen er een aantal auto's, karren, een tractor en een horde mannen. Er gaan een aantal bomen uit. Het is grappig, want vorig jaar deden we mee met de actie van het Oranje Fonds. De NL doet dat. Toen was er niet veel animo voor. Er is wel veel gedaan die dag, maar ik had dit jaar besloten om niet mee te doen. En vandaag was het ook weer NL doet dag. En nu loopt de tuin vol met zagers. De kinderen hadden niet veel zin om naar buiten te gaan, maar toen de zon doorbrak ging de één na de ander naar buiten. En dat was leuk. Want ze mochten ook op de tractor mee rijden en zelfs zelf rijden en sturen. Dat was reuze stoer natuurlijk.

 Tegen twee uur kwam de eerste visite. En pleegje heeft een super leuke verjaardag gehad. Het was vandaag een dag van verzorgen. Veel koffie, broodjes, soep, chips, taart en patat. En veel gepraat. Het was druk, maar ook heel gezellig.
En last but not least. We hebben vandaag onze nieuwe auto opgehaald. Leenauto terug gebracht. En onze bus opgehaald. We hebben na lang praten en nadenken gekozen voor de bus. Zeker met het oog op de toekomst. Dan kunnen we alle kinderen in één keer meenemen. Veel ruimte. Ik ben zo dankbaar. Het zal wel even wennen zijn om erin te rijden, maar ik heb hem al vanuit de garage naar huis gereden. Je zit gewoon als een vorst. Heerlijk hoog. En ach, het zal wel wennen dat ik niet overal zo makkelijk meer kan parkeren. Je hebt gewoon meer plek nodig.
Als ik terug kijk op de week dan was het soms even hectiek. Maar merk ik ook dat ik me, als ik er nog voor sta, me druk maak om dingen die het gewoon niet waard zijn om je druk over te maken. Wat nu niet komt, komt morgen wel weer. Dan wil ik ook alles in huis nog gedaan hebben zoals ik het doe als ik veel tijd heb. Maar als ik dat kan loslaten geeft dat zoveel rust. De rust is inmiddels weergekeerd in huize Zwijnenburg. Iedereen ligt schoongewassen in bed. Hier en daar nog een verlaten stuk speelgoed, lege zakjes snoep en chips. Dat ligt er morgen en overmorgen ook nog wel. (denk ik nu, maar ik garandeer niet dat ik het straks niet toch nog opruim). Morgen een rustdag. Wat heerlijk toch dat we die hebben. Anders hollen we denk ik allemaal heel de week gewoon door.  Een dag om even tot rust te komen en met elkaar naar de kerk gaan.  En waar kunnen we beter tot rust komen dan aan de voeten van Jezus?