gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

donderdag

meivakantie

Lekker vakantie. Jaja, dat dacht ik en hoopte ik. Maar ik weet niet wat dat is met onze kinderen. Of dat zij dit alleen hebben, maar ze zijn niet te genieten. Zaterdag ging het nog best. Al hebben ze wel even wat traantjes gelaten toen onze Amerikaanse gasten weg gingen. Het was een super gezellige week. De kinderen en ook wijzelf hebben ervan genoten. Maar aan alles komt een eind. En Rich zij het zo mooi tegen ons pleegje toen deze zij dat hij ze zal missen en wilde dat ze nog langer bleven: Dit is niet het einde, maar het begin van een vriendschap. We waren vroeg, want de trein ging al om acht uur. Dus na de koffie togen we met alle kinderen naar Goes. Thirza even afgezet. Die had afgesproken met haar vriendin. Na het bezoek van de vrijmarkt reden we door naar opa en oma. Onze pleegjes hebben in deze opa en oma echt een opa en oma. Ze zijn zo betrokken en de kinderen voelen zich thuis. Het was gezellig en zo komt er snel een eind aan de dag. Zondag begon het al. Ruzie, chagrijnigheid, niet tot spelen komen.
's Avonds gingen twee pleegjes op skype. Dit doen ze ieder zondag. En dit liep even niet zoals anders. Moeder mist de kinderen enorm, maar beseft niet dat ze door haar uitspraken de kinderen beschadigd en onzeker maakt. Moeder was boos op mij omdat ze twee keer in de week contact wilde. Maar de kinderen geven zelf aan dit lastig te vinden, omdat ze gewoon niet weten wat ze moeten zeggen. En ze hebben ook verder de week hun afspraken en speelmomenten en allerlei ander verplichtingen die bij het leven hier horen. Voor de kinderen is het moeilijk om te horen dat hun moeder zo boos is op mij. Ik wil ze hieruit houden, maar het kwaad is al geschied. En de oudste barst na het gesprek met moeder in huilen uit. Ik wil niet terug naar daar. Pfff, wat is het moeilijk om je thuis op twee plekken te hebben. Om twee moeders te hebben en ook zelf nog een mening te hebben maar niet weet hoe je dit kunt zeggen zonder iemand verdriet te doen. We proberen hem duidelijk te maken dat het zijn leven is en dat hij zeker mag opkomen voor zichzelf. Hij hoeft niet te doen wat ik wil en niet wat mama wil, maar zeggen wat hij zelf wil. We proberen hem weerbaar te maken Terwijl hij tegelijkertijd nog zo kwetsbaar is in alles wat hij al heeft moeten meemaken.

Maandag begon de dag al stuiterend. Kinderen zaten al bij elkaar voordat ze geroepen waren. En heel de dag ging het door. Druk doen, ruzie maken, gillen, vervelen. Ik dacht: dit is de eerste vakantie dag. Ze moeten nog even omschakelen. Ik merk aan mezelf dat ik verzand ik waarschuwen. En nog eens waarschuwen. Niet waar ik de afgelopen weken mee bezig ben geweest. Positief opvoeden. Doen wat je zegt. Ik laat me gewoon mee zuigen met de kinderen. Na het avondeten gaan we daarom maar een rondje lopen. Even het hoofd leegmaken. De kinderen lopen uitgelaten heen en weer. Ze kunnen hun energie heerlijk kwijt. Maar tijdens de koffie gaat het weer mis. Herrie, hakketakken op elkaar.
Ik ben dus blij dat ze in bed liggen.
Als iedereen in bed ligt praten André en ik nog samen even na. Over de afgelopen week. Over onze plek in het geheel van Atlantic Bridge, en of dit echt is wat we willen, de weg is die God met ons wil gaan.

Dinsdag was een vervolg op maandag. En er zat ook nog een ortho bezoek bij.  Fijn, met kinderen die niet luisteren en stuiteren. Halverwege de middag had ik het gehad. Ik besluit om de kinderen uit elkaar te halen. Onze oudste pleegje is er niet. Haar haar wordt gedaan. Ik laat de twee andere meiden de was afhalen. De jongste gaat knutselen. Dit werkt. De meiden hebben er plezier in en als alles klaar is gaan ze met z'n drieen een spelletje doen. De jongste knutselt lekker verder. Dit gaat een half uur goed. En dan slaat de jongste weer één van de andere op haar rug en hoofd. Als ik hem eruit wil halen, begint hij mij te schoppen en te slaan. Ik weet even niet hoe ik nu de sfeer moet terug brengen. Iedereen even apart zitten. En ik? Ik bak pannenkoeken. Hebben ze dit verdient? Nee, maar misschien helpt het. En zowaar, tijdens het eten is het rustig. Gedwee kijken ze me aan. Ik zie ze denken.
 Voor ons pleegje van wie het haar gedaan werd was het een lange dag. Maar ze kreeg wat ze graag wilde. Lange vlechten, en heel veel vlechten. Dan heb je het er wel voor over om lang stil te zitten en pijn te hebben. Super dat M dit wilde doen. Van pleegje mochten deze mooie foto's er wel bij. Dus hierbij onze mooie pleegdochter. 



Woensdagochtend slapen ze zowaar allemaal heerlijk uit. Dat is een goed begin van de dag. 's Middags heeft de  jongste een bezoek met moeder en broers. Eén gaat er spelen in het dorp. Met de andere meiden ga ik Bergen in. Op schoenen jacht. Dat valt niet mee. De één vind niks leuk, de ander heeft lange super smalle voeten en de volgend heeft hele dikke voeten, en ook nog een maat verschil. Ik heb al heel wat schoenenwinkels gehad. Nu hier maar proberen. En zowaar. Ze slagen allemaal. Pff, ook weer gehad. Nu afwachten hoelang ze netjes blijven. Het lijkt soms wel of ze op hun schoenen kauwen. Voor je het weet zit er een gat ergens. Met nog een rokje, shirts en diversen andere dingetjes gaan we naar huis. Goed geslaagd. Eind van de middag komt André thuis met onze logé. Het zusje van twee van onze pleegjes komt logeren. Uitgelaten rennen ze door het huis. Ze zijn altijd blij elkaar te zien. Ze blijft tot vrijdag en dan gaat het hele spul naar ouders om daar het weekend door te brengen.
's Middags kreeg ik nog een telefoontje dat alle grrdagen weer goed maakt. Alle kinderen kunnen over naar Juvent. Juvent belde hier zelf over om het goede nieuws te brengen. Wat zijn we blij. Ons hele gezinshuis wordt een Zeeuws gezinshuis. Niet meer heen en weer naar Rotterdam of Alphen aan de Rijn. Geen getouwtrek meer wie voor wat verantwoordelijk is. Alles wordt Zeeland. Het is zo mooi om te zien dat mijn droom van jaren geleden, toen ik nog niet eens pleegzorg deed, werkelijkheid wordt. Ik deed toen een cursus waarin we de opdracht kregen om groot te denken en onze droom voor de toekomst op te schrijven. Wat zou je willen bereiken. Eén daarvan was een kinderhuis. Nu gaan we dus echt een eigen gezinshuis krijgen. We werken straks helemaal op franchise basis. Super!

Donderdagochtend begint  heel vroeg. De meiden sliepen samen, dus het was al vroeg bal. Na het ontbijt togen de oudste kinderen naar hun kamer met emmer en stofzuiger. De andere hadden hun kamer al gedaan. Vele handen maken licht werk. Zodoende konden we er vanmiddag even van genieten. Met het hele spul toog ik naar Bergen op Zoom. Het Appeltje. Eerst lopen we een stuk van het blote voeten pad. De kinderen konden heerlijk hun energie kwijt. En op de zandverstuiving hebben we een tijd heerlijk in de zon gezeten. Terwijl de kinderen zich ingroeven in het zand.

Na afloop nog nagenieten met een kop koffie en een ijsje op het terras, was de dag weer om. De kinderen waren super moe, en heerlijk in bad geweest liggen te op tijd in bed. 
Ik ga nog even een berg post bijwerken en strijken. Want morgen moeten de koffers voor het weekend weer gepakt worden. Dan is week 1 van de vakantie alweer voorbij. Wat strubbelend en stuiterend begon eindigt heerlijk. 

1 opmerking:

  1. Prachtig dat haar van het meisje! ze moest zeker lang stil zitten?

    BeantwoordenVerwijderen