de camping 1

De storm is aardig gaan liggen. De kinderen lijken allemaal hun plekje te hebben gevonden. De boze buien en ruzies blijven uit. Heel de week zijn ze met elkaar bezig. Vissen, in het zwembad en voetballen zijn deze week favoriet. En vergeet het loomen niet. Nu liggen de elastiekjes ook al tussen de tegels buiten. Maar ik heb er deze week van genoten. Donderdag ben ik begonnen om het huis op te ruimen en de koffers in te pakken. Langzaam groeit de berg van meeneem dingen in de veranda. Ik kan goed opschieten, want de kinderen spelen heerlijk buiten. Wat een enorme hoeveelheid moet je inpakken voor acht kinderen. Twee van de acht kunnen het zelf en hoef ik ook niet te controleren. Twee andere kunnen het maar ik moet wel even controleren en dingen aanvullen. Vrijdag is alles bepakt en bezakt en laad André alles in de auto. En zo vertrekken we zaterdagochtend om negen uur. Eerst naar Bleskensgraaf. Even een tussenstop bij schoonpapa en schoonmama. Die hadden we al een tijd niet gezien omdat ook zij heerlijk vakantie hebben gehad. De kinderen vinden het ook fijn om even naar opa en oma te gaan. Lekker drinken en een cake. En zo kunnen we er weer tegenaan voor het laatste stuk. Eindbestemming: Voorthuizen. We zijn zo vroeg dat we nog geen last hebben van de file. Dus voor we de camping opgaan halen we eerst de weekend boodschappen. 's Middags gaat de lucht betrekken en voordat André klaar is met drie tenten en de partytent regent het pijpenstelen. Maar het wordt weer droog. 's Avonds zitten we gelukkig weer buiten onder de partytent aan de frites. Het is weer fijn om bekende te zien en te spreken. Goede en slechte berichten. De kinderen genieten direct en zien vriendjes en vriendinnetjes van andere jaren. Ik verbaas me hoe het gaat met drie kinderen die voor het eerst met ons op vakantie zijn. Onze oudste zoon komt het weekend logeren. Voor hem was het helemaal lang geleden dat hij op de camping geweest was. Maar we genieten.

Maar maandag begon onze jongste toch kuren te krijgen. Zijn vorig pleeggezin staat ook op de camping. En dit vind hij lastig. Loyaliteit? Waarschijnlijk. Hij raakt ervan in de war. Als iets bij mij niet mag gaat hij daarheen. Hij roept regelmatig: ik wil niet bij jou wonen. Ik ga daar wel weer heen. Daar mag ik wel alles. Deze boosheid blijft zich herhalen. We weten niet zo goed wat we ermee moeten. 
Dinsdag had ik het even gehad. Moet dit twee weken zo? Dit is niet leuk meer. Veel begrenzen, scheldbuien en huilbuien.
Woensdag op naar de Apenheul. Even eruit. Het was ontzettend leuk voor de kinderen, maar jammer dat het zo druk was. We hebben meer mensen gezien dan apen. Gelukkig was het niet zo heel erg warm. Anders was het niet te doen geweest. De kinderen hebben echt genoten. De aapjes die in het gebied liepen waar ze los waren kwamen super dichtbij. En één van de pleegjes kreeg er één in zijn nek. Die liep er zomaar overheen. Hij was helemaal hoteldebotel ervan. Iedereen moest het horen. Hij liep over mijn nek naar iemand anders toe. 

Terwijl ik dit zit te schrijven klettert de regen alweer tegen de caravan aan. Het is weer zaterdagmiddag. Mij bekruipt even het gevoel van: waarom doe ik mezelf dit aan. Opgepakt zitten, traag internet, zand en gras binnen. Maar als ik de kinderen weer weg zie rennen naar...de speeltuin of het zwembad of vriendjes en vriendinnetjes is dat onaangename gevoel weer weg. Daar doe ik het dus voor. 
Het gaat met alle pleegjes goed en ze genieten van alles. Gisteren werden we opgeschrikt door een sterfgeval op de camping. Dat hakt er bij iedereen even in. Dat er zomaar een vader van iemand kan overlijden. Ga je fijn met elkaar op vakantie. En dat eindigt in een drama, verdriet. Alles is die dag afgelast. 
Vandaag is het weer een drukte van belang. Er gaan veel mensen weg, maar er komen ook weer nieuwe mensen bij. De kinderen hebben kaarten zitten schrijven vanmiddag. Voor de papa's en mama's. Dan zie je het verschil. De één schrijft er een heel verhaal op en de ander alleen : voor mama en moet ik nog zeggen: schrijf je naam er ook nog maar onder.  

En we hebben een stacaravan gekocht. Eindelijk hebben we iets gevonden. Hij ziet er goed uit en is nog heel netjes. En ook de prijs was redelijk. Dus hebben we de knoop maar doorgehakt. Ga je op vakantie en kom je met een stacaravan terug. Hij komt achter in de tuin te staan. Voorlopig gaat onze oudste zoon daar wonen. Daarna zien we wel weer wat er op ons pad komt. 

De eerste week van onze vakantie zit er dus alweer op. Ons huis in Zeeland is bewoond door onze volwassen kinderen. En wij gaan nog een week genieten. Ik doe het heel makkelijk als we op vakantie zijn. Niet uitgebreid koken, dat komt thuis wel weer. Ik geef tussendoor maar wat extra fruit. Het is wel grappig hoe we ook nu weer een bezienswaardigheid zijn. Als we binnen komen in het restaurant bij de Apenheul en de bestelling doe en nog even wil natellen of het klopt kijkt het meisje me aan of ik van mars kom. We aten deze week ook een keer pizza. Dan heb je een behoorlijke stapel dozen bij je. Ik heb één van de pleegjes bij me en die grinnikt wat. Ook hij vind het grappig als mensen verbaasd kijken of we voor een heel weeshuis bij ons hebben. Straks halen we lekker frites. En ik denk dat het knus binnen eten wordt want de regen klettert nog steeds naar beneden. Met als achtergrond muziek een schreeuwend pleegje die zijn zin niet krijgt. Hij wil zonder zwemvest zwemmen. Maar dat gaat dus zeker niet gebeuren. Laat hij nu maar huilen (van boosheid omdat hij zijn zin niet krijgt) als dat wij straks moeten huilen omdat hij gewoon nog niet kan zwemmen. Inmiddels hoor ik de rest van de familie er zich al mee bemoeien en het geschreeuw wordt alleen maar erger. Ik ga er maar een punt achter zetten. Al is het best lekker om binnen te zitten en een man te hebben die er nu is om te helpen. Ook dit is genieten. Het niet alleen te hoeven doen.