gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

woensdag

sinterklaasavond

Vrijdagmiddag. De spanning steeg in de bus al. Vanavond...wat zullen we krijgen en gewoon het uitzien naar de gezelligheid met elkaar.  Gourmetten. Wat genieten de kinderen hiervan. Thuisgekomen duiken ze allemaal op hun knieën voor de hoek met alle cadeaus Wat zijn het er veeeel. Ja, met zoveel kinderen is het een hele stapel. Het lijkt Bart Smit wel.

  
 
 
 Ik maan ze even tot rust en zet ze in de speelkamer. Ga maar spelen. Spelen? Met zoveel spanning? Nou, nee dat gaat niet lukken. Dus dan maar een computerspel. Samen op de WI.
Het is uiteindelijk een hele gezellige avond geweest. De spanning was eraf en ze konden genieten. Om beurten mochten ze een kado uitkiezen en geven aan degene voor wie die was.  Hier kan ik zo van genieten. Die koppies van die kinderen. Zo blij met alles wat ze krijgen.




Het zelf bakken van je eten was ook een succes. Toen iedereen eindelijk in bed lag bleef de chaos over voor moeders.




Maar met hulp van dochterlief was ook dit zo aan kant. Morgen weer een dag. De kinderen hebben in elk geval genoeg om mee zoet te zijn, dus kan ik even alles vetvrij maken.
Zaterdag op naar de Intratuin voor de kerst spullen. Rollen de kinderen van de ene spanning in de andere. Toch merk ik dat, nu ik zelf de teugels wat heb laten vieren ,het goed gaat. Ze zijn wat minder gespannen en maken geen ruzie maar spelen met elkaar. En soms laat ik het gewoon even gaan. Dan lost het zich vanzelf weer op.
We hebben ook wat bedacht op het feit dat ik steeds weer moet waarschuwen en ze niet doen wat ik vraag. Wat vind ik belangrijk en wil ik echt dat ze doen en leren? Daar hebben we een lijst van gemaakt. Ieder heeft drie belangrijke dingen die op hunzelf van toepassing is op die lijst staan. Ik waarschuw daar niet meer voor maar beoordeel aan het eind van de dag of ze een krul of een kruis verdient hebben. Iedere krul is goed voor zakgeld. Dus doe je je best dan kan je het maximale verdienen aan je zakgeld. Dat had ik eerder moeten bedenken. Ik heb nog nooit zulke nette kamers gehad. Geen rommel meer dat overal slingert iedere dag. Het stimuleert ze wel heel erg. Nu maar hopen dat ze het vasthouden. Wanneer gaat u uitbetalen? vroegen ze me. Haha, ze zien het als een baantje. Zaterdag is uitbetaal dag. Ze weten nu al waar ze voor gaan sparen.! 
Toch denken ze ook aan anderen. We lazen uit ons dagboekje en het verhaal ging over armoede. De vraag van de dag was: voor wie zou jij iets kunnen betekenen? Denk na voor wie je bijvoorbeeld een boodschappen pakket kan maken en zet dat stiekem voor de deur. Doe er een kaartje bij. Een kado van God. Dat zagen ze wel zitten. En ze wisten allemaal wel iemand te noemen die ze blij konden maken. Super, dat deze kinderen die ook zoveel moeten missen toch aan anderen kunnen denken!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten