gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

donderdag

time out

De drukke decembermaand is weer aangebroken. Zou het daaraan liggen of veranderen de kinderen? Ik weet het niet maar de afgelopen week heb ik menig keer op het punt gestaan om te gillen. Heel hard te gillen. Wat ik nu soms maar even doe is de boel de boel te laten en te genieten. Als dat nog lukt met zoveel in mijn hoofd.
De kinderen? Ach die weten niet beter. Ze kijken me verbaasd aan als ik weer eens mopper op hun gedrag. Ze doen echt alles wat je als moeder niet wil dat ze doen. Ze maken ruzie, pesten, maken troep en troep en nog eens troep en zuchten regelmatig(in mijn ogen teveel) ik verveel me. En als je je verveel ga je irriteren. Doen ze dat mij niet dan wel een ander. Dan zeuren ze waarom ze dit niet mogen en dat niet mogen. Willen ze niet logeren want dan missen ze van alles, willen ze geen bezoeken want dan kunnen ze niet spelen. (dan wel) en vinden ze verantwoordelijkheden maar onzin. Ik wil doen waar ik zin in heb en wanneer het mij uitkomt.  
En ik wil het zo graag gezellig hebben. Menig tafelgesprek hebben we al gehad. Over dat je aardig voor elkaar moet zijn en dat je natuurlijk niet zelf gekozen hebt voor deze broers en zussen, maar heb je dat wel als je een bio broer of zus hebt? Mmm dat maakt allemaal niet zoveel uit. Die maken ook ruzie. Dat je verschillend bent omdat je allemaal andere ouders hebt en andere achtergronden. Maar we moeten het toch met elkaar doen.  En als we elkaar helpen in plaats van pesten is het toch veel fijner?  Ja, dat is wel zo. Maar wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze bang zijn iets tekort te komen, bang zijn dat een ander meer mag of dat een ander meer aandacht krijgt. En dan ga je elkaar maar het leven zuur maken. Uiteindelijk barst de bom. En dan is het time-out! En zit iedereen gedwee op zijn kamer. Na te denken over hun gedrag. Wat ze elkaar aandoen maar ook wat ze mij aandoen. Ik wil dat het gezellig is.

Als ik aan de strijk sta , in alle rust , overdenk ik ook mijn eigen aandeel. Wil ik het niet te krampachtig gezellig hebben? En wat verstaan de kinderen onder gezellig en is dat ook wat ik gezellig vind? Misschien moet ik mijn verwachting ook even bijstellen. Misschien leg ik de lat wel erg hoog deze dagen. Want ruzie maken is niet leuk maar wel leerzaam. Ongehoorzaam zijn is misschien ook andere prioriteiten hebben. Als ik na twee dagen vragen of de kamer opgeruimd kan worden het nog niet gebeurt is kijken twee donkere ogen me verbaasd aan. Dat heb ik gedaan hoor. Ik noem het ongehoorzaamheid, maar het kind is zich van geen kwaad bewust. Haar definitie van opruimen is anders dan die van mij.
 De hoop strijk slinkt aardig en mijn gedachten gaan alle kanten heen. Ik heb ook wel wat om over na te denken. "Ik vind u helemaal geen leuke moeder meer en u bent altijd boos"! Ik weet wel dat ik niet altijd een aardige moeder hoeft te zijn en dat dit ook niet kan. Maar zit er niet een kern van waarheid in? Ik heb het zelf ook druk. We hebben een bruiloft achter de rug van onze dochter. Dat geeft nogal wat spanning. Iedereen nieuwe kleding, kapper..noem maar op. Ook is dit voor de kinderen spannend.
 Dan die Sint. Ja die kunnen we niet overslaan. Maar voordat ik voor 14 kinderen kadootjes hebt ingeslagen ben ik weer vergeten wat er in die pakjes zat die ik als eerste heb gekocht. Ik heb maar een lijst gemaakt maar als ik denk dat ik alles heb kom ik tot de ontdekking dat ik nog één kado mis. En ja, de kinderen tellen natuurlijk wel hoeveel iedereen er heeft, dus iedereen evenveel pakjes. Alle andere dingen gaan ook gewoon door. Overleg over de kinderen, cursus, bezoeken, schoolgesprekken, sport... En ja, dat heeft allemaal zijn invloed op de kinderen. Tijdens mijn gemijmer schuift er iets onder de deur door. Een briefje. Een sorry briefje. Er staat heel wat in, maar wat er wel twee keer stond was: wilt u alstublieft niet meer boos zijn."?
Mijn boosheid (al was die al gezakt) smelt als sneeuw voor de zon. Ach, soms is het nodig om even deze momenten te hebben om allemaal weer even stil te worden gezet. Waarom doen we de dingen zoals we ze doen. En waarom vinden we bepaalde dingen belangrijk? Blijkbaar vinden ze het toch heel vervelend als ik echt boos ben. Ze merken ook dat het nu echt klaar is. Of we het nu wel of niet gezellig hebben, je pest elkaar niet en je bent aardig voor elkaar. Is dat zoveel gevraagd.? Maar hoe doe je dat als je je bedreigd voelt in je plekje? Hoe doe je dat als je het gevoel hebt dat de ander je uitdaagt? Hier ligt voor ons dus de uitdaging. Hiervoor gebruiken we vaak een spel. En dan praten we met elkaar over je gevoelens Wat doet bepaald gedrag of dingen die gebeuren met jou. Vertel het de anderen maar. Dat vinden ze leuk. Met elkaar iets doen. Dat maakt het ook makkelijker om bij je gevoel te komen.
De negatieve cirkel is weer doorbroken. De maand is nog niet om. Er komt nog heel wat.  Kerstvieringen en oudejaarsavond. Allemaal spannende momenten. Vakantie met logeermomenten. Het komt wel goed. Soms moeten we even stilstaan en in de spiegel kijken. En eerlijk zijn tegen onszelf. Is dit hoe ik het wil? Blijf ik hierin hangen of stap ik uit de negatieve cirkel. Als ik die eerste stap zet volgt de rest. We gaan genieten. Vrijdag pakjesavond. De kinderen piepen soms stiekem even mijn kamer in om naar de kadootjes te kijken. Wat zou erin zitten? Ze genieten er nu al van. Heerlijk gourmetten met elkaar en dan ook nog pakjes openmaken.
Logisch dat de gespannen zijn. Ik hou mijn adem nog maar even in.
Bijna vrijdag...

2 opmerkingen:

  1. Anoniem11:47

    Ik lees al een tijdje je blog. Mijn verlangen is om ook ooit iets in pleegzorg te kunnen doen. Wat verwoord jij mooi wat je allemaal meemaakt! En wat herkenbaar wat je schrijft over het gedrag van de kinderen, veel herkenning, wij zien het ook bij onze 5 eigen kinderen, die nog een stuk jonger zijn. Het vervelen, elkaar dwarszitten, enz. En het besef en spijtbetuigingen als het flink fout is gegaan. We brengen het Boven bij onze Hemelse Vader en komen bij Hem tot rust en ontvangen kracht en wijsheid om weer verder te gaan en liefde te geven en alles wat ze nodig hebben! Gods zegen in jullie mooie taak!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. wat herkenbaar zoals je het schrijft...vooral ook je eigen aandeel erin. Ik moet hier deze weken ook alle zeilen bijzetten en dat gaat regelmatig mis, daar baal ik dan weer zo van....dus het zal ook wel de tijd zijn. we gaan met frisse moed weer verder
    groet Renee

    BeantwoordenVerwijderen