gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zaterdag

ziekenboeg

En de griep kwam ook huize Zwijnenburg binnen.
Maandag begon ik vol goede moed aan de dag.|Er stond een kind overleg gepland om 9 uur. Dus voor die tijd kon ik nog even snel wat doen. Wasmachines aan, droger aan, vaatwassers aan.
André had een ritje ortho. Maar tijdens het overleg ging de telefoon. De school van onze jongste. Hij was echt niet lekker. Of ik hem kon halen. Eh, nee nu even niet. Als André thuis is wordt hij gehaald. Maar André kwam pas thuis toen het overleg ook klaar was, dus ben ik maar naar school getogen. Een uurtje verder weer thuis en pleegje in bed. Na een uur staat hij in de woonkamer. Ik ben niet meer ziek hoor. Mag ik dvd kijken? We gaan ziek zijn niet leuker maken. Als je op school niet tot werken komt en hoofdpijn zegt te hebben hoor je in bed. En niet voor de tv. Na een uur komt er een ander pleegje thuis. Direct staat ons zieke pleegje weer in de woonkamer. Ik ben beter. Mag ik spelen.? Ik stuur hem weer terug. Uiteindelijk slaapt hij. Hij is echt wel ziek maar wil ook graag nog allerlei andere dingen doen. De andere ochtend wil hij naar school. Ik twijfel. Maar toch maar gedaan. Want een kind thuis dat niet in bed wil blijven vind ik niet handig. Gaat om 10 uur weer te telefoon. Hij komt niet tot werken en is echt niet lekker. Ik weer naar school. Tussen de bedrijven door, want ik kom net uit een schoolgesprek op de school van de andere pleegjes. Ook daar gebeurt van alles en moet er soms even rond de tafel gezeten worden om de lijntjes weer uit te zetten en kort te houden. Ik moest nog boodschappen doen en er zou nog verder worden gewerkt aan het water voor de caravan. Maar eerst maar naar school en onderweg even brood gehaald. Want dat was echt op. Thuis gekomen wilde pleegje weer niet naar bed. Deze middag was echt niet fijn. Hij stond regelmatig in de woonkamer en wilde van alles en het meeste TV kijken. En ik nog tegen de juf zeggen: ik hou hem morgen ook maar thuis hoor, dat halve dagje".
Om half vier zouden we bezoek krijgen. Van een papa. Twee jaar hebben de kinderen hem niet gezien. Dus dat is spannend. Pleegje is vandaag jarig en had gevraagd via de telefoon of papa wilde komen. Zaterdag hadden we het thuis al gevierd, maar papa wilde dinsdag komen. Maar om half 6 nog geen papa. Dat geeft bij de kinderen altijd wel wat spanning. Ze waren druk en rumoerig. En dan nog een pleegje dat niet meer ziek wilde zijn. Dus ik besloot toch maar aan tafel te gaan. André kwam gelukkig tegen zes uur thuis en toen om tien over zes.....kwam er een auto het pad op. Ja hoor, daar was papa met halfbroer. Ach, met deze vader is het niet zo heel erg dat het gaat zoals het gaat. Hij heeft begrip voor het feit dat we gewoon door gaan met de dingen van ons gezin. We eten verder. Papa neemt ook nog even een lekker kipvleugeltje en we eindigen zoals we gewent zijn. Papa kijkt verbaasd als we met elkaar de psalmen zingen die de kinderen moeten leren en ook als pleegje de catechismus opzegt. Wat is dat voor vak? Ik ga gewoon door met onze jongste. Die moet naar bed en ik moet nog naar school. Er is een informatieavond op het voortgezet onderwijs( Calvijn). Twee pleegjes gaan daarheen na de vakantie, dus ik wilde naar de info avond gaan. Ons pleegje,  die daar al zit,  had een taak deze avond, dus die had ook direct vervoer. Thuisgekomen is papa al lang weer weg en de kinderen in diepe rust. Als ik de volgende dag vraag hoe het geweest was verder, hebben ze hele verhalen. Ze gingen papa hun kamer laten zien en toen wilde papa op haar bed gaan liggen voor de grap maar alle latten klapten uit de bodem. En papa stort op de grond. Wat hadden ze een lol. Nou, dit bezoek vergeten ze voorlopig niet en ze kunnen hier weer even op verder. Op naar de volgende afspraak.
De boodschappen moesten dus wachten tot woensdagmiddag. Want  woensdagmorgen had ik vrouwenbijbelstudie ochtend. Ook toen moest ik pleegje regelmatig terug sturen naar zijn kamer. Morgen weer naar school. !

En toen hadden we de volgende zieke. Al bij het wekken donderdagmorgen zei hij: "ik ben niet zo lekker". Maar dan moeten ze, als ik twijfel ,het toch maar even gaan proberen. Maar het lukte echt niet. Ik had zelf een overleg in Goes, dus heeft André hem uit school gehaald. En eind van de dag kwam nummer drie thuis: ik ben niet lekker. Ik ga niet naar paardrijden. We lopen wat heen en weer naar de slaapkamers met thee. Hopelijk blijf ik zelf op de been. Vrijdag kreeg ik de vierde ziek thuis.

Vrijdag was weer zo'n drukke dag. Ik moest eerst een dag naar de cursus voor overblijfkracht. Daarvandaan direct de kinderen om kwart over 3 uit school gehaald en dan zou het eerste kind komen voor het feestje van de twee meiden. Ze zijn kort na elkaar jarig en zitten in dezelfde klas, dus hebben veel dezelfde vriendinnen. Ze vinden het leuk om dit samen te doen en op hun," wat wil ik graag doen" lijst stond: een slaapfeestje geven. Dat doel is nu dus behaald. Want dat hebben ze gehad. Vrijdag op zaterdag. Vrijdagmiddag belde de eerste af: ziek. Vrijdagavond wachtten we op de laatste die uit Bleskensgraaf zou komen. Dat is een vriendin waar ons pleegje nog steeds contact mee heeft. Bijzonder eigenlijk. Een kind dat zo een grote hechtingsstoornis heeft maar toch deze vriendschap kan vasthouden. Maar dit vriendinnetje kwam al thuis die middag met: ik voel me niet zo lekker. Toch wilde ze graag en is vader toch maar op weg gegaan om haal te brengen. Onderweg is ze gaan spugen. Dus weer omgedraaid. Jammer voor de meiden. Van beide kanten natuurlijk. Maar het feestje is een succes geweest. In de speelkamer hadden we twee grote luchtbedden neergelegd. Daar mochten ze slapen. Na een filmavond gingen ze naar bed. Slapen???Dat voorlopig niet. Maar al met al was het om half 1 stil en hoorde we de eerste om kwart voor 7. Dus ik heb best nog een nachtje gehad. De meiden hebben er ongeveer een uur over gedaan om aan te kleden en hun make up te verzorgen. Hahah echte pubertjes al hoor. En toen het ontbijt. Pannenkoekjes bakken.  Ik had al vroeg een behoorlijke walm in mijn woonkamer en veel gekakel. Maar onwijs gezellig. Na het ontbijt dat best lang duurde, gingen de meiden nog even de haren doen. Want daarna zou Thirza een fotoshoot maken. En dan moet je haar goed zitten. Wat hebben ze genoten. En als het zo gezellig is , is een feestje snel voorbij. Veel ingrediënten had ik eigenlijk niet nodig. Voor ieder heb ik een foto uitgeprint en in een lijstje gedaan. Al met al geslaagd. Nu nog de foto op de vlaggenlijn.  De eerste activiteit is gedaan en ik had zowaar twee vliegen in één klap. Want ze hadden dit beide op hun lijst staan.

Op naar de komende week. Met nog meer zieken? Ik hoop het niet. Mijn agenda staat vol, maar als ik aan het eind van de week mijn werkelijke agenda ernaast houd is er veel anders gegaan dan gepland.
Vanavond alles op tijd het bed in. Even bijtanken. En kan ik even tijd voor mezelf nemen.
Dat hoop ik dan. Staat in elk geval gepland. !

Geen opmerkingen:

Een reactie posten