gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zondag

alles kapot

Het was weer zo'n week. Een week waarin van alles gebeurt en ik denk: wat doe ik fout? Tegelijk weet ik dat ik niets fout doe, maar dat ik zeven kinderen in huis heb die gewoon van alles hebben meegemaakt waardoor ze gedrag vertonen dat niet als normaal beschouwd kan worden. Dat soms ver over grenzen gaat en ver over mijn grenzen. En hoever ga ik mee! Dat is dan altijd de vraag die in me opkom. Ik snap dat dingen gebeuren, maar ik accepteer niet alles.
Zo had ons jongste pleegje een schaar uit de keukenla gepikt. Ik heb dat niet in de gaten gehad en kwam er na een paar dagen pas achter toen ik zijn bed aan het verschonen was. Mijn ook viel op iets achter de verwarming. Een schaar. Een grote, scherpe keukenschaar. Neem een schaar, het gedrag van dit kind en zijn buien: dat maakt dat bij mij alle alarmbellen gaan rinkelen. Ik vond zijn vloer al erg rommelig. overals snippers en stukjes stof en draad. Het kwartje viel bij mij en ik doe zijn speelgoedbox open. Bijna al zijn speelgoed hebben we al in een kast op slot omdat hij 's nachts anders gaat spelen. Maar hij heeft één groot berenkrat waar hij wel bij kan. En daarin vind ik: een kapot geknipte beer, een nog één en nog een kapot geknipte fleecedeken van Cars, en warempel zijn nieuwe beer die een mooie kuif had, maar nu verdwenen is. Allerlei dingen uit de speelkamer kapot. Totaal een grote Bart Smit tas vol. Ik zucht. Wat moet ik hier nu weer mee en wat is de reden? Was hij boos? Ik weet niet wanneer dit gebeurt is en als hij thuis kom en ik hem confronteer weet hij het zelf ook niet. Wel dat hij de schaar gepikt heeft en alles kapot gemaakt heeft, maar niet wanneer dit was. In elk geval na zijn verjaardag, want zijn nieuwe beer heeft het ook moeten ontgelden. En toen was hij boos. Boos, omdat ik boos was en ik consequenties aan zijn gedrag verbond. De rest van de week speel je op je kamer met van te voren uitgekozen speelgoed. Niet meer en niet minder. En als je iets anders wil kom je dat vragen en krijg je dat als je het vorige hebt opgeruimd. Uiteindelijk berust hij dat hij straf verdiend heeft en dit echt niet kan. Maar na twee keer op zijn kamer is hij het zat. Na verschillende boze buien en uitproberen maakt hij nu 's morgens het hele gezin wakker door op zijn kamer heel hard op de grond te stampen en op de verwarming te slaan. Zelf midden in de nacht. En gaat hij spoken in de speelkamer. Dus dat is de tweede kamer met een alarm geworden. Horen we in elk geval als hij uit zijn bed komt. Maar toch krijgt hij in de gaten dat we het menen en gaat hij toch rustig spelen. Eind van de week hebben we afgesproken. Als je zaterdag bij mama ook gehoorzaam bent geweest mag je het weer proberen om zelf te kiezen waar je speelt en met wat je speelt. En dat ging super goed. Ook mama heeft gepraat. Dat vind pleegje niet altijd leuk. Dat mama ook weet wat er allemaal gebeurt en er ook iets over wil zeggen. Maar het helpt wel. Hij voelt tussen ons geen ruimte en voelt ook dat mama dit gedrag niet fijn vind. Glimmend stapt hij 's avonds bij ons de deur weer binnen. Morgen mag ik weer zelf weten wat ik doe! Ja, als hij dat maar goed begrepen heeft. Want juist doordat hij zelf de touwtjes in handen wil hebben en eigen baas wil zijn gaan dingen mis. Zelf kiezen waar je spelen wilt en met wat, is iets anders dan zelf weten wat je doet. maar dat komt morgen wel.

Verder deze week was het veel rommel, poep en modder.
De firma Hoekman is begonnen met het aanleggen van een nieuwe septic tank. Ook zo'n leuk grapje. In onze papieren van de koop staat dat we op het riool zitten. En de tank in de tuin niet meer gebruikt wordt. Wel dus. Niks geen riolering. Maar daar waren we al een tijd achter. Maar we hadden veel last van stank en slechte doorstroom en we moesten ook naar achter toe voor de caravan iets aanleggen. Dus is besloten deze verouderde tank weg te halen en alles opnieuw te doen. De nieuwe tank zou aan de andere kant van het huis komen. Dus de eerste dagen viel mee met de rommel. Want dat is een kant waar de kinderen niet komen en we ook geen ingang hebben voor het huis. Maar wat ze daar tegen kwamen. Nog een tank. In gebruik, overvol en zomaar zonder deksel onder het grind en het worteldoek. Dat wisten we dus niet. Grr, die moest eerst leeg voordat ze verder konden. Juist toen de kinderen uit school kwamen. Die liepen al te roepen : het stinkt!
En we hadden nog meer stank. Pleegje had een vriendje te spelen. De kamer waar ze aan het spelen waren rook niet erg fris. Na een opmerking hierover kreeg ik te horen: niks aan de hand hoor. En nee, ik hoef niet naar het toilet. Maar toen er 's avonds gedouched moest worden stonk de douche zo erg dat de daaropvolgende niet wilde douchen daar. Na controle had pleegje die middag dus al in zijn broek gepoept. En toen hij douchen moest had hij geen keus. Opruimen. Maar op een manier....brrr en grrr
We hebben hier ook consequenties aan verbonden. Maar zaterdagavond was het weer raak. En toen moest ik nog meer afsoppen, want de bank stonk zelfs. Toen ik over de consequenties begon kwamen de waterlanders. Maar daar was ik even niet vatbaar voor. We hebben een afspraak gemaakt en daar houden we ons aan.

Met nog een pleegje hadden we een probleem met haar mobiel. Ze had een filmpje gemaakt met haar vriendin en op snap-chat gezet. En dit was niet echt netjes. Ik confronteerde haar hiermee. Maar ze vertelde dat ze dit niet wist en dat iemand haar mobiel had gepakt en dat had gedaan. De andere dag toch even gecontroleerd bij de moeder van haar vriendin. Maar dat had ze snel in de gaten en voordat ik haar kon confronteren met haar leugen kwam ze het zelf al zeggen. Ik heb gelogen. Dus ook daar volgde een consequentie op. Een week je mobiel inleveren.

Wat een week. Het lijkt soms allemaal mis te gaan maar gelukkig gaat er ook nog heel veel goed. En hebben we ook lol met elkaar en is het gezellig. Ja, we gaan soms vier stappen vooruit en dan weer drieënhalf terug. Maar dan zijn we toch vooruit gegaan. Daar blijf ik maar naar kijken.
Ik begin weer fris aan een nieuwe week.

1 opmerking:

  1. ik kom hier zomaar terecht bij jouw verhaal... wat een klus. Niet opgeven hoor... Hier is wel heel wat gebed voor nodig..dat wel.

    BeantwoordenVerwijderen