gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

donderdag

mama niet fit

Ook moeders krijgt een tik van de griep. Echt ziek kan ik niet zeggen, maar een bonkend hoofd en je dan weer heel koud voelen en dan weer in brand staan is niet echt dat je zegt:  ik voel me fit.
De dingen die gedaan moeten worden doe ik, maar net een tandje langzamer.
En wat baal ik daar dan van. Maar het is niet anders. Ook is het halen en brengen met de kinderen. Dan weer ziek, dan weer niet en zo wisselen ze elkaar af.

 En dan ineens heb je een dag dat iedereen weg is.
Dinsdag was zo'n dag. Ik voelde me nog heerlijk fit en iedereen was naar school, inclusief manlief. Ik kan niet uitleggen wat dat is, maar gewoon het huis helemaal voor jezelf alleen. Stilte.....Heerlijk.

Zeker na de maandag die behoorlijk heftig verliep. Het begon al uit school. De kinderen waren niet echt vervelend maar gewoon, druk. Overal om lachen en opmerkingen maken naar elkaar. De twee meiden gingen knutselen.  Twee waren heerlijk op hun kamer aan het rommelen. Onze jongste had speltherapie. En de twee overgebleven jongens waren zwaar irritant. Ik ben in de speelkamer maar gaan strijken om het een beetje in de gaten te houden. Dan lopen ze alleen maar heen en weer en staan uitdagend bij de meiden die lekker bezig zijn. Uiteindelijk moet ik toch aan het eten beginnen. Inmiddels is de jongste ook thuis met André. En dan horen we veel gebrul door de babyfoon. Foute boel in de speelkamer. André gaat poolshoogte nemen. De jongste is helemaal over zijn theewater heen en maakt het meest geluid. Dus die eerst maar eruit halen. Als André hem rustig heeft en hij kan vertellen wat er gebeurde hoort hij een enorme klap achter zich in de speelmaker. Gooit de ander de pianokruk door der speelkamer heen. Blijkbaar kon hij niet wachten op zijn beurt om te vertellen at er gebeurt is en is hij het niet eens met wat de jongste verteld. En ook de andere kinderen gaan zich ermee bemoeien en liegen ook allemaal. (volgens hem) Dus dan gooi je maar met spullen. André stuurt hem als eerste even naar zijn kamer. Dan kan de jongste zijn verhaal afmaken. Blijkbaar was hij heerlijk aan het spelen en is de ander zich gaan bemoeien en ging stoeien en dat liep uit de hand. En dan is het niet meer stoeien maar vechten. Meestal is het de jongste maar nu toch echt niet. Daar maken de anderen dan weleens misbruik van. Hij is het toch altijd dus krijgt hij nu ook wel de schuld. Maar zo werkt het niet in huize Zwijnenburg. Iedereen mag zijn verhaal doen en we praten net zo lang tot we de waarheid boven hebben. Op zijn kamer gaat de krukgooier nog even door. Zijn speelgoed moet het ontgelden. Het één en ander sneuveld dan ook. Als ik naar hem toe ga om hem te vertellen dat we op een andere manier onze boosheid uiten en niet door speelgoed kapot te maken, krijg ik terug: "het is toch mijn speelgoed? ik doe wat ik zelf wil daarmee". En iedereen haat mij en jullie haten mij ook. Ik laat hem even afkoelen. Als hij 's avonds geen sportles heeft en geen computer, omdat wij vinden dat hij te ver is gegaan, komen de tranen. Of het echt spijt is? Of verdriet om de gevolgen? We zullen zien. Als het goed is leert hij hiervan. Maar een dag later ramt hij , op school , een ander kind dat een natte sneeuwbal tegen hem aangooit vol in het gezicht. Hier is nog veel te leren. Omgaan met agressie op een goede manier.

Dinsdag dus een heerlijke dag. Van alles doen en net niks doen. Herken je dat? Soms is dat even prettig.
Maar nu gaat alles even niet helemaal zoals ik wil. Gisterenavond was het vroeg in bed.
En ook nu wil ik van alles, maar ik loop soms als een kip zonder kop rond. Vanmiddag maar even naar bed  geweest. Dat was heerlijk. Ik heb ook echt anderhalf uur geslapen. Daar knap je van op. Ik ben net op tijd wakker en kom tot de ontdekking dat de kids gehaald moeten worden. Ook André had er geen erg in, maar hij is snel naar school gegaan. Op tijd gelukkig. De kinderen hebben in de auto al op het hart gedrukt gekregen dat ze rustig iets moeten doen, want mama is ziek en ligt op bed. Verbaasd zijn ze als ik toch in de woonkamer ben . Ik ben dan ook best opgeknapt en moet nog het één en ander doen. Rustig zijn ze in elk geval wel. Ze voelen het toch aan als je zelf niet erg lekker bent. En dan kunnen ze er wel rekening mee houden.  Nu ook vanavond vroeg erin. En dan maar hopen dat het hierbij blijft.
Want de komende dagen zijn weer vol. Vrijdag moeten de koffers weer gepakt worden. Alle pleegjes gaan logeren en wij hebben vrij. (dus dubbel hopen dat ik niet zieker wordt).
Even samen zijn een dag. Maar dat vraagt vrijdag altijd weer een hoop drukte en geregel, voordat iedereen op de plaats van bestemming is en alles is ingepakt.
En dan zondag. Feest. Onze oudste zoon laat zich dopen. Hij heeft veel voor zijn kiezen gehad de afgelopen periode. Keuzes die hij maakte hadden grote gevolgen op zijn leven, maar nu heeft hij een radicale omkeer gemaakt. Ook dat vraagt wat, want dat geeft strijd. God volgen wil niet zeggen dat je leven makkelijker wordt. Hij heeft nog een lange weg te gaan voordat hij hier bovenop is maar hij staat er niet alleen voor. Dus ziek of niet ziek: zondag ben ik erbij.

2 opmerkingen:

  1. Heerlijk om mee te mogen lezen op je blog.
    Grote wens van ons ; een gezinshuis. voor nu nog een droom
    maar leuk om zo mee te lezen
    En wat een goed nieuws van het dopen, fijne dag zondag!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik hoop dat je je beter voel vandaag. Een heel goede zondag. En een heel goede dienst!

    BeantwoordenVerwijderen