gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zaterdag

vakantie

Maandag. De eerste vakantie dag en de eerste dag dat ik een stagiaire heb. Dat is even wennen. Maar dat wennen gaat snel. De kinderen zijn heerlijk heel de dag bezig gehouden met allerlei spelletjes. En ik kon heerlijk doorwerken in huis. Koffers pakken, de was zoveel mogelijk weg en de boodschappen in huis.
Dinsdagochtend reden we zo rond 10 uur weg. Het was stil in de auto. Alle kinderen waren verdiept in hun spelcomputer of dvd-speler. Toen we bijna op plaats van bestemming waren kreeg één pleegje het in de gaten. Ik zie De Efteling op de borden! We gaan naar de Efteling!!,denk ik , komt er weifelend achteraan. Ik knik. Ja, we gaan naar de Efteling.

 En wat hebben ze genoten. De aankomst dag was het heel rustig, dus geen lange wachtrijen. Heerlijk eten en dan in het sprookjeshotel slapen. Ik moet zeggen dat het super goed gegaan is. André bleef thuis. Die had nog heel veel te doen voor school en kon zo goed doorwerken. De meiden sliepen onder leiding van onze stagiaire en de jongens onder mijn begeleiding. Ondanks alle prikkels die ons jongste pleegje kreeg in het park heeft hij het super goed gedaan. Op één keer na, niet boos geweest. En die ene keer viel gelukkig mee. We hadden poffertjes besteld. Na de bestelling wilde hij toch iets anders en toen hij zijn poffertjes kreeg dreunde hij op tafel(stuiter deed zijn bord) en riep: ik wilde een big menu. Ik keek hem even goed aan en ik zag dat hij echt probeerde om rustig te blijven. Toen hij zag dat iedereen een even groot menu had maar dat de topping anders was, was het goed en heeft hij alles smakelijk opgegeten. Soms liet ik me overhalen om ook in één van de attracties te gaan. maar dat is aan mij niet echt besteed. Al moeten de kinderen er wel erg om lachen als ik naast hun zit en heel hard in hun handen knijp als ik het eng vind. Zij vinden niets eng. Ze vliegen overal in. Na drie dagen waren ze het nog niet zat en wilden nog wel langer blijven.


En dan is het vrijdag. En dan moeten ze allemaal even omschakelen. Een kater? Het lijkt erop.
 De was is enorm. Ik wil even door het huis vliegen. Maar dat lukt maar matig. Er klinkt een hoop gemopper als ik vraag of ze allemaal hun kamers willen opruimen zodat ik kan stofzuigen. Uiteindelijk gaan ze aan de slag. Als ze klaar zijn en de speelkamer ook gedaan is mogen ze spelen. Ze gaan schooltje spelen. Het gaat een hele tijd goed totdat...
De jongste begint met vervelend gedrag en dit ontaard is een echte vechtpartij. Ik ben deze ochtend alleen. André is naar Limburg om ons logeer pleegje op te halen. Ik baal, want ik wil doorgaan. Drie dagen investeer je en dan is een ochtend teveel gevraagd. Voor ik er erg in heb sta ik zelf mee te schreeuwen met de rest. Dochterlief merkt dit even fijntjes op en ik baal, van mezelf. Waarom laat ik dit gebeuren? Ik neem even een time out. De kinderen schrikken van mij. Ze zien dat ik er echt even doorheen zit. Het is niet zozeer de ruzie die ze maken, maar meer de brutale opmerkingen daarna en het schuiven van de schuld op een ander. Het maakt me niet uit wie er begint. Als je direct naar mij was gekomen was het niet zo geëscaleerd. Dan had ik de stoorzender eruit gehaald. Maar dat kan je niet vaak genoeg zeggen. En het is ook lastig. Als ik een klap zou krijgen is ook mijn eerste reflex om terug te slaan. En dan vraag ik van de kinderen dat ze dat niet doen maar mij komen halen.
 Het is inmiddels half 2 voor we aan tafel gaan en ook André thuis is met pleegje. Die grinnikt een beetje en vraagt: "is hij soms tegen mij aangelopen?" Herkenbare situatie.
 De kinderen zijn stil en uiteindelijk kunnen we erover praten. Gewoon en rustig en bieden ze ook excuses aan. Vanmiddag gaan we lief spelen! De jongste speelt de rest van de middag op zijn kamer. Resultaat van deze ochtend? Een gehavend gezicht van één van de jongens en buikpijn van de meisjes. Pleegje had dus behoorlijk zijn handen gebruikt. De middag is snel om en twee pleegjes gaan nog logeren bij grote zus. Dus weer een ritje Papendrecht. De kilometers zijn al weer gemaakt vandaag.
 Logeerpleegje heeft het naar zijn zin. Hij geniet van het contact met de andere kinderen.
En ik? Ik maak me zorgen. om dit pleegje. Over de plek waar hij nu woont. Het is er zeker niet beter op geworden sinds hij bij ons weg is. Terwijl dat wel de bedoeling was. Dat hij nog meer dingen zou gaan leren en verwerken. maar het lijkt erop dat het alleen maar slechter gaat. Zijn tweede plek in nog geen twee jaar Volgestopt met pillen. Zorgt dit ervoor dat het beter gaat? Ik heb hier grote vraagtekens bij.
De kinderen weten het wel. Laat hem maar weer hier komen wonen hoor! Ze bedenken met elkaar wel waar hij slapen moet en één pleegje wil zijn kamer nog wel delen ook. Ze hebben echt met hem te doen als hij verteld hoe het eraan toe gaat op de groep. Dat het zo simpel niet is begrijpen ze nog niet. Terwijl het eigenlijk wel zo simpel zou moeten zijn. !
 Dit bevestigd mijn mening weer. Ieder kind heeft recht op een gezin. Ieder kind is gebaat bij een plek in een gezin. Beter dan waar dan ook.
We gaan dit weekend genieten. Straks eerst de stad maar in om kleding te kopen voor logeer pleegje.
Achter dit pleegje staat ook een moeder die moet toezien hoe het steeds slechter gaat met haar kind. Als ik me verplaats in haar dan snap ik haar wanhoop, haar onmacht en haar verdriet. Dan kan ik meehuilen met haar en probeer ik er te zijn voor haar. Als praatpaal, als luisterend oor. En wie weet ook als spreekbuis naar de instanties toe.

3 opmerkingen:

  1. Poe wat moeilijk. Wanneer doe je het goed. Ja grotendeels loopt het goed. Fijne week gehad op de efteling zeg. Maar dan zo'n uitschieter. Je zegd het zelf al, je reageert al voor je nadenkt. Dat doen we toch allemaal. Je bent ook maar mens.Je doet zo je best. En dat logeer pleegje. Wat een zorg. Wanneer doen we het goed. Wat is goed. Je zoekt het beste. Maar achteraf weet je soms pas wat het beste is. Heel veel sterkte. Ik heb bewondering voor wat jullie doen. Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel voor je lieve bemoedigende opmerkingen.

      Verwijderen
  2. Hoi Jenny,

    Wat leuk dat ik je blog weer heb gevonden!!
    Ben je gaan volgen en heb jouw blog in mn leeslijst gezet.
    Leuk om alles te lezen.

    Groetjes, Dieneke

    BeantwoordenVerwijderen