gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

maandag

welkom luka..

We rollen van het één in het ander.
Deze week was weer onrustig en druk.
Allereerst hebben we er een huisgenoot bij. We zouden voor een weekend een logeerhond krijgen. Om te kijken of het klikt tussen de kinderen. Maar iedereen was direct verkocht. Hij hoeft nu toch niet meer weg?. Ik twijfel. Ik wist nog niet zeker of ik wel weer een hond wilde. Maar deze is wel heel lief. Ook zie ik hoe goed het is voor de kinderen. Om een maatje te hebben. Iemand die geen vragen stelt, maar waar je lekker even bij kunt kroelen als je verdrietig bent. Dus ging ik overstag. Hij is nu ruim een week bij ons. Luka is zijn naam. De kinderen hebben hem warm welkom geheten in huize Zwijnenburg

 Er is begonnen met de tuin. Wat een puinhoop kan je dan toch hebben. Maar ja, het moet eerst een troep worden voordat het opruimt (heb ik vroeger geleerd). Maar dan moet je wel soms even je verstand op nul zetten. Gelukkig was het mooi weer. Maar de kinderen konden voor hun gevoel geen kant op. Begin van de week ging het nog wel. Toen konden ze nog omlopen en achter in de tuin voetballen of spelen. Maar nu is bijna alles omgeploegd. Je kan al goed zien hoe het gaat worden. Dat geeft moed.



Maar we hadden nog zoveel andere dingen.
 De trap werd ook gedaan. We hadden een leuning van touw. Was niet bepaald prettig en ook niet echt veilig. Nu is er een houten leuning gemaakt en opgezet. Maar ook dat ging even mis. Toen hij klaar was en erop ging was het knap. Kapot. Er stond teveel spanning op en hoe het dan gebeurt? Het gebeurde. Dus konden ze weer overnieuw beginnen. Dit moest 's avonds gebeuren omdat het door een vriend gedaan werd. Maar ook de tuinmannen gingen nog laat door. Dus de kinderen hadden ook een paar rommelige avonden en korte nachtjes. Of dat het is weet ik natuurlijk niet, maar ze zijn een partij druk. En kort voor de kar. Veel ruzie en een gespannen sfeer onderling. Ik weet ook wel dat deze kinderen moeilijk kunnen omgaan met veranderingen. En dat is deze week wel veel geweest. de structuur was een beetje weg. Het ging anders dan anders. Maar het moet toch allemaal even gebeuren. Dus dan maar even wat meer tot tien tellen.
We moesten nog veel regelen voor Thirza. Haar reis naar de USA staat voor de deur. Haar bankpas moest nog ingesteld worden op internationaal. Kleding bijkopen. Spanning ten top. Meer voor moeders dan voor dochter. En dan is het zaterdagochtend. André ging al vroeg op pad. Hij zou ze wegbrengen. Om half 9 gaat de telefoon. Thirza: ik mag niet mee. Mijn Esta(visum) is niet in orde. Wat??? Dat kan niet. Ik heb bericht gehad dat je toestemming hebt om Amerika in te gaan. Na een aantal keren heen en weer bellen en tussendoor snel de broodjes uit de over halen en de kinderen aan het eten zetten, belt ze weer. Ik kan niet mee of u moet nu direct een nieuwe aanvragen. Dat heb ik gedaan. Om half tien had ik de bevestiging binnen dat ze kon gaan. Om vijf over tien zouden ze de lucht ingaan. maar het was te laat. iedereen was al door de douane. Behalve Thirza en de jeugdleidster. Zij kon ook niet mee omdat de luchtvaartmaatschappij geen zuurstof had geregeld. Thirza was er nu rustig onder. Ze heeft de eerste telefoontjes gehuild en was verdrietig. Maar voor nu was het prima. Ik reis ze wel achterna. Ik barst in huilen uit. De kinderen hadden inmiddels hun broodjes op en kijken me verbaasd aan. Pff, ja als er dit soort dingen gebeuren kan ik nog niet erg veel hebben. Als ik vertel waarom ik even moest huilen, begrijpen ze het wel. Wat zielig voor Thirza: vinden ze.  Koffie. De werkmannen komen binnen en onze stagiaire. Die heb ik vandaag wel nodig. Zij gaat naar de speelkamer en gaat aan de slag met verven. Hier zijn ze een hele tijd zoet mee. Uit mijn handen komt niet veel meer. Als Thirza thuiskomt is het voor haar al goed. Het hele weekend wordt erdoor in beslag genomen. Ik kan het moeilijk van me afzetten. Wat als de jeugdleidster niet mee kan? Laat ik Thirza dan alleen reizen?
Allemaal gezeur volgens Thirza. Want dat kan ze best alleen. Of ze met de trein naar Goes gaat. Hallo, je gaat wel naar Amerika. Ach, je maak je als moeder vaak teveel zorgen. Vandaag kregen we het bericht. Ze kan weg met haar jeugdleidster. Dinsdag vliegen ze. Drie dagen gemist. Maar ze heeft nog anderhalve week te gaan. Wat een rust zou het geven als dat vliegtuig in de lucht is.
Maandag. Koningsdag. Wat is dat heerlijk om even wat langer in bed te kunnen blijven. Even geen stress en geen drukte. Als we allemaal klaar zijn gaan we voor de televisie zitten om de koning en zijn familie te volgen in Dordrecht, met een heerlijk oranje bol en hapjes. De kinderen genieten en zijn voor even rustig. Maar ze vinden en na een tijdje toch saai worden en gaan spelen. Spelen? Ze breken de boel af. En ze kunnen niet naar buiten. Na een poosje is het stil en zitten ze allemaal een spelletje te doen. Dat gaat voor even goed. Ik moet nodig nog wat was wegwerken, maar dat lukt nauwelijks. Om twee uur laad ik de hele club in. Op ons dorp is er niet veel te beleven, maar dan kijken we elders wel even. Als we er maar even uit zijn. We belanden in Arnemuiden.

Na een rondvaart en een wandeling en een ijsje gaan we huiswaarts, waar ze gewoon weer door stormen. Het is echt ongelooflijk hoeveel energie die gasten hebben. En waarom moet dit dan gepaard gaan met ruzie en elkaar dwars zitten? Half tien is het hele spul van de vloer. Of ze slapen? Het is in elk geval eindelijk rustig in huize Zwijnenburg. Even. Want dan komt Thirza thuis en moeten we ook haar koffer nog weer even nakijken. Morgen vroeg dag. En dan maar hopen dat ze mee kan. Mijn rust is er pas weer als ze geland is in de USA. Maar dan komt het volgende weer. Ons kleinkind is in aantocht. ..Het houd niet op. Loslaten maar weer. Ik moet het zo vaak tegen mezelf zeggen. Soms denken mensen dat ik dat zo makkelijk doe. Ik roep het wel zo makkelijk naar anderen maar weet als geen ander hoe moeilijk dat dit is. En ondanks alles genieten van de dingen die God ons geeft. Dan tel ik mijn zegeningen en raak ik de tel kwijt. De vakantie is begonnen. Hopen dat de kinderen de rest van de week een beetje hun draai kunnen vinden. En ikzelf ook. Ik ben gelukkig aardig opgeknapt. Het heeft even tijd nodig gehad. En dat vind ik lastig. Ik wil zo snel mogelijk weer over gaan tot de orde van de dag. Maar als je lichaam en geest niet willen moet je luisteren. Dat heb ik ook gedaan. Nu gaan we genieten van de vakantie.

1 opmerking:

  1. Je moet mee in de wervelstorm die af en toe overwaait. Probeer het goede er uit te halen en daar idd van te genieten. sterkte! Jane

    BeantwoordenVerwijderen