gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zaterdag

oudejaarsdag

De oliebollen en appelbeignetten zijn gebakken. Ik had me voorgenomen om dit buiten te doen. Maar met zoveel mist, druppelt het wel erg hard buiten en het is zoo koouud. Dus toch maar binnen. De kinderen hangen over de aanrecht heen. Ze hebben de appels geschild en willen nu proeven.

foto van Jenny Zwijnenburg.

De pan staat inmiddels buiten af te koelen. Ons logeetje is onderweg naar huis. Ze is een nachtje langer gebleven. Het was ook erg gezellig. De pleegjes genieten van hun zusje. De klok tikt de laatste uurtjes weg. Ons oudste pleegje is het dorp in. Ook dat is loslaten. Want natuurlijk is dit om vuurwerk af te steken. En dat is in de polder niet leuk en spannend. Zo is de eerste vakantie week al voorbij.
En ook 2016 is bijna ten einde. Ik kijk terug op het jaar.
Een jaar van afscheid nemen. Nieuwe mensen en kinderen ontmoeten. Soms even op weg helpen. Een luisterend oor bieden of een stukje meelopen op hun weg en dan weer loslaten. Onze ritjes naar de basisschool zijn voorbij. De pleegjes worden groot. Bijna allemaal inmiddels op het voortgezet onderwijs. We zien ze groeien niet alleen fysiek. We gaan drie stappen vooruit en weer twee achteruit. Maar we blijven in hun tempo meelopen. Stimuleren en activeren om nieuwe dingen te ontdekken. Voorzichtig vertrouwen krijgen in de wereld om hun heen. Om dan weer even keihard om te vallen, als iemand dat vertrouwen beschaamd. Even uithuilen of uitrazen of je even terug trekken. Om dan weer tevoorschijn te komen. Sterker en krachtiger dan daarvoor. En daarbij mogen wij helpen en meelopen. Ik heb echt de leukste baan die er bestaat. Ik kijk terug op een mooi, bewogen en gezegend jaar. In en door alles kon ik steeds weer terug naar de bron van mijn leven. God. Hij geeft mij liefde, geduld en kracht om dit mooie, maar ook moeilijke werk te doen.
Het nieuwe jaar. We weten niet wat dat zal brengen.Vallen en weer opstaan. Het even gehad hebben, en genieten. Ik hoop mijn opleiding af te ronden. Mijn eerste module heb ik in mijn zak zitten. Geslaagd. Februari de tweede. We zullen afscheid moeten nemen van ons crisispleegje. We hopen op een goede en fijne nieuwe plek voor hem. Genoeg uitdagingen voor het komende jaar.
Het vuurwerk staat klaar om straks het jaar uit te knallen. Daar komen we met tieners niet onderuit.
Ik bid voor het komende jaar om voldoende liefde, geduld, vertrouwen, en alles wat ik nodig heb om dit werk te doen.

Lief pleegje

Jou hand aarzelend in die van mij
Jou ogen die mij zoeken
Jou roep: waar is mama?
Jou onrust als ik er niet ben
Jou boosheid afgereageerd op mij
Jou vertrouwen in mij
Mijn handen die jou opvangen
Mijn handen die jou troosten
Mijn handen die jou tranen wegpoetsen
Mijn handen die jou klappen opvangen
Mijn hart waar jij helemaal in kan
Ik geef je mijn liefde
Jij geeft me jou pijn
Samen worstelen we ons een weg door dit leven
Zoekend naar wie je bent
Het verleden achter je latend
Kijkend naar de toekomst
Ik wil er zijn voor jou
Zodat jij er straks kan zijn voor die ander.
Sterk, moedig en vol vertrouwen
Samen met God gaat dat zeker lukken

Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van mijn schrijven. Ik heb genoten van het leven in ons gezinshuis en van jullie reacties hierop. Ik wens jullie een heel goed en gezegend 2017 toe.











3 opmerkingen:

  1. Mooi geschreven. Ook voor jullie Gods zegen in 2017 voor jullie zelf en met jullie pleegjes in alles wat jullie voor ze doen! Groetjes Jane

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi geschreven. Ook voor jullie Gods zegen in 2017 voor jullie zelf en met jullie pleegjes in alles wat jullie voor ze doen! Groetjes Jane

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Genoeg uitdagingen voor het komende jaar.


    ทางบ้าน

    BeantwoordenVerwijderen