niets zo veranderlijk dan pleegzorg

De eerste week na de kerstvakantie zit er alweer op. En wat gaat zo'n week snel als je van alles te doen hebt. We rollen van het ene gesprek in het andere. Een kind dat voor een schoolkeuze staat voor het voortgezet onderwijs. Een evaluatie van een ander. Logopedie en paardrijles. Ja, en dan stormt het ook weleens in huize Zwijnenburg. Als de communicatie niet soepel verloopt, of beter gezegd: als er niet goed naar elkaar geluisterd wordt gaat het ook hier weleens mis. Donderdag is het altijd een heel geregel. Twee kinderen moesten naar logopedie. Die breng ik tegelijk weg en dan zijn ze een uur zoet. Dan kook ik snel de macaroni. Kunnen twee kinderen vast eten en breng ik naar paardrijles. André haalt dan de kinderen van de logopedie weer op, terwijl ik onderweg ben naar Bergen op Zoom. Maar als ik naar buiten ga om de kinderen weg te brengen is mijn auto weg. Ik kook. André haalt de kinderen met zijn eigen auto op, maar heeft nu de mijne gepakt. En de sleutels van zijn eigen auto heeft hij ook mee. Daar sta ik dan. Ik heb geen keus en wacht. Als André aankomt heeft hij zijn fout door, maar ik ben inmiddels tot het kookpunt gekomen. Laat me dan maar even met rust. Ik rij als een gek naar Bergen. De kinderen zijn nog op tijd. Nou ja, op tijd. Om te lessen, maar ze moeten ook nog opzadelen. Het is tijdens het eten erg rustig. Blijkbaar heeft mijn boosheid veel effect op de kinderen en eten ze heel stil hun bord leeg. Onze oudste dochter heeft weleens gezegd dat als ik boos of chagrijnig ben dit je van de zolder tot de kelder kan voelen. Ik herpak mezelf voor de kinderen. Ik merk dat ze hun spraak weer terug krijgen. Ze kletsen al snel weer honderd uit.
Donderdag krijg ik een telefoontje van Horizon. Of we nog op de afspraak komen, vrijdag. Ik ben verbaasd. Ik weet van niets.   Hebben ze mails gestuurd naar een mailadres dat niet in gebruik is. Het is een belangrijk gesprek en Horizon liet toch wel even weten dat het belangrijk is dat we komen, want er zijn heel veel gesprekken ook met de anderen en de agenda's zitten vol. Dus ik ga aan de slag. Eerst André bellen. Die kan eerder naar huis komen. Dan onze vriendin in Rilland. Kan en wil je een keer oppassen? Dat wilde ze zeker wel. Geregeld. Dus vrijdagochtend om acht uur gaan de kinderen op de fiets richting school. Allemaal een veiligheidsvestje aan. Wat zijn die dingen handig zeg. Ik ben ze achterna gereden, want op de brug over de Schelde is het erg donker en rijden de auto's hard. Dus ik heb erachter gereden met de auto met gevarenlichten aan. Ze zijn met die jasjes goed te zien. Ze deden er toch een half uur over. net op tijd waren ze op school. Maar er stond aardig wat wind en het was koud. Om half 1 zou de oppas komen want onze jongste had vanmiddag vrij. Ben ik net weg, bellen ze de afspraak af. Ga dan maar eens terug om tegen je oppas te zeggen, ga maar weer naar huis. André gebeld. Die was nog op de zaak, dus kon verder gaan met werken. Ik besluit om naar Bleskensgraaf te rijden. Al een tijdje verlies ik regelmatig m;n stuurbekrachtiging van de auto. Rij je een rotonde, zit je stuur ineens behoorlijk vast. Dan hang ik aan het stuur om toch de bocht te kunnen nemen. Eerst maar naar brand de bandenspecialist. Hij kijkt even naar het peil van de olie van de stuurbekrachtiging. Die vult hij bij. Het stuur draait beter. Hij adviseert toch om de garage er even naar te laten kijken. Nou, de afspraak gaat bij Horizon gaat toch niet door en de tijd is al ingepland. Dus ik rij maar door naar onze vertrouwde garage muilwijk in Brandwijk. Het is een beetje raar misschien, maar we gaan nog steeds hierheen. We hebben nog geen andere autogarage gevonden. En we zijn hier al vanaf we ons rijbewijs hebben. Er wordt direct naar gekeken. Maar geen lek ergens gevonden. Alle andere dingen weer bijgevuld. En ik rij weer heerlijk. Ik kan weer een rotonde nemen. Het heeft me bij elkaar een uur gekost. Ik kan in elk geval weer rijden. We hebben het afgelopen jaar zoveel kosten gehad. Ik moet er voorlopig nog wel even mee rijden. Er stond een prachtige bus (natuurlijk al verkocht) voor negen personen met nog een grote kofferbak ook. Hard sparen dus. Want die gaan we straks wel nodig hebben als er nog twee kinderen bij komen. Ik was na zo'n dag een beetje gaar. Ik moest Thirza nog halen. Ze was vroeg uit, maar heeft op school gewacht. Ik belde haar dat ze op het station in Goes moest wachten. En samen zijn we even de stad ingegaan. Heerlijk een broodje gegeten. Even het hoofd leegmaken. Thuisgekomen was André al thuis. Het is thuis goed gegaan, al hebben de kinderen de oppas natuurlijk wel even uitgetest. Vanavond maar makkelijk pizza in de oven gedaan. Dat vinden de kinderen niet erg. Nu maar wachten op een nieuwe afspraak. Niets zo veranderlijk als het weer en pleegzorg. 
In het winternummer van de gezinsgids staat een artikel over ons gezinshuis. We krijgen hierop erg leuke reacties. Super leuk om te horen dat dit blog en ons werk een warm hart wordt toegedragen. Het is ook een erg leuk artikel geworden. Als u het lezen wilt koop dan het dubbeldikke winternummer van de gezinsgids  Het hele blad is zeker de moeite waard om te lezen. 
Weekend. Morgen maar eens de kwast pakken. De klus is bijna geklaard. Nog een deur verven inclusief posten. Dan is het klaar en is er één kamer klaar voor een nieuwe plaatsing. Zo is er altijd wat te doen.