D-Day

Vandaag is D-Day voor ons. We hebben het matching gesprek bij Juvent. Ik merk dat ik het toch wel heel spannend vind. We willen zo graag verder en meer kinderen geplaatst krijgen. Ik hoop eigenlijk gewoon dat alle drie de gezinnen die een gesprek hebben worden aangenomen. Dan krijgen nog meer jongeren een plek. Ik moet het ook eigenlijk loslaten. Want wij kiezen onze weg en we moeten ook stappen ondernemen. Maar misschien is Gods weg wel heel anders. We leggen ook dit in Zijn handen. Ik weet dat er vandaag veel bidders zijn. En dat is goed. We weten ons gesteund. 
Ons jongste pleegje raakt al aardig thuis bij ons. Zo erg, dat zijn gewenste gedrag aardig verdwenen is. Hij is nu de strijd aangegaan met eten. Als zijn vlees op is stopt hij met eten. Hij wil geen groenten en aardappelen. Zelfs met nasi/macaroni of iets laat hij een deel in zijn bord liggen. De consequentie is geen toetje. Dan is hij boos/ heel boos. En dan wordt hij zo brutaal dat ook de DS in de kast blijft. Gisteren probeerden we het maar eens anders. Eerst je aardappelen en groenten. En als dat op is je vlees. Dat werkte als een speer. Zijn bord was zo leeg. Vanmorgen bij het ontbijt ineens: ik lust die thee niet. Hij drinkt altijd thee. Ik heb het genegeerd en ineens was de thee op. In zijn broodtrommel vind ik ook steeds korstjes. Lastig, maar we houden vol. 
Inmiddels is bijna alles in huize Zwijnenburg weer gemaakt. De auto is naar Yerseke gebracht. Maandag was hij daar ingepland om nagekeken te worden. Maandag eind van de middag konden we al weer rijden. Waren we daar maar direct heen gegaan. Maar ja, ik moet denk ik maar meer vragen aan anderen waar ze heen gaan voor dit soort dingen. Voor de droger belde ik iemand die hard moest lachen. Ja, ik heb dat ooit wel gedaan, maar ben al anderhalf jaar gestopt. Maar hij kon me wel doorverwijzen naar iemand anders. Vanmiddag komt er een monteur. Dus hopelijk einde harde handdoeken. En was overal in huis. 
Nu eerst het gesprek, en dan komen er nog een paar drukke dagen, waarvan één het feestje van de twee pleegjes. Zij vieren het samen. Ze zitten in dezelfde klas en spelen met bijna dezelfde kinderen. En zijn ook nog eens een maand na elkaar jarig. Dus dat moet zaterdag gebeuren. Eén van de pleegje heeft nog steeds een vriendin uit Bleskensgraaf. Die komt natuurlijk vrijdag al. We merken dit wel weer in hun gedrag. Zenuwachtige meiden....