kinderfeestje

Wat ben je weer snel gewend aan je luxe. Alles doet het weer. De was komt weer heerlijk droog uit de droger. Ik pak de auto en rij weer aardig wat kilometers af. Eigenlijk kan je het niet meer missen.
Vrijdag uit school met de kinderen eerst naar Groot-Ammers gereden. Verjaardagsvisite. Heerlijk om de familie weer even te zien en te spreken. Daarna door naar Bleskensgraaf. Eten bij ons oude vertrouwde Vogelhuisje. Het cafetaria in Bleskensgraaf, die we hier echt weleens missen. En toen onze logé opgehaald. De meiden vieren zaterdag hun verjaardagsfeestje en dat kan niet zonder haar natuurlijk. 's Avonds moest ik wel een paar keer heen en weer lopen. Lang leve het alarm en de babyfoon. Maar toen we zelf gingen slapen was het stil.
Zaterdag naar Rotterdam. De meisjes hadden  de Ontdekhoek uitgekozen om heen te gaan. Het is wel even een stuk rijden, maar dat drukte de pret niet. De psalmen en gezangen in allerlei toonaarden kwamen van achter uit de auto. De ontdekhoek is echt een aanrader om bijvoorbeeld in de vakantie eens heen te gaan. Je kan de kinderen hun gang laten gaan maar kan ook zelf aan de slag. Zeep maken, zeilbootje maken, chips maken en zelf bakken, dijken bouwen. Teveel om op te noemen en toen het tijd was om te gaan hadden ze lang niet alles gedaan. Maar ze waren moe en hongerig. Bij de  Mac gestopt voor het eten. En de dag was weer om. Het was een geslaagd feestje.

 Thuis is alles gewoon doorgegaan. Exclusief de was dan..Snel even een was weggehangen en gevouwen. Eten, badderen en weer in de auto. Samen even naar onze dochter in Papendrecht. Onze schoonzoon is jarig geweest, dus we wilden toch even langs gaan. Al met al een drukke dag geweest. Vannacht werden we opgeschrikt door het brandalarm. Leuk zeg, midden in de nacht. Niets aan de hand natuurlijk. Het was nog een oude brandmelder, dus die moet worden vervangen.

We hebben voor ons pleegje dat de strijd is aangegaan met eten iets goed kunnen bedenken, en het werkt. Iedereen had het kunnen bedenken natuurlijk, maar het werkt niet altijd. Je eet eerst je groenten en aardappels op en dan krijg je je stuk vlees. En hij is echt gek op vlees. In no-time was zijn bord leeg. We keken elkaar eens aan, verbaasd. Je lust het dus wel! Nadat hij zijn schnitzel op had vroeg hij: mag ik nog meer vleesje? Nou, als je zo snel je bord leeg hebt gegeten, mag dat wel hoor. Zondag hadden we roti. Dan gaat de vlieger niet op om eerst je prak op te eten en dan je vlees. Dus ik heb niet teveel opgeschept. Hij moest wel even een pluim hebben, want toen hij klaar was zei hij: mijn bord is leeg! Ik zei: maar dat hoor toch ook? Ja, zegt hij, maar vorige keer had ik het niet op. Wat een geheugen. De huisregels vergeten ze nogal eens. Dan hebben ze selectief geheugenverlies. maar dit soort dingen onthouden ze super goed. Ze weten soms precies na te vertellen, wie wat wanneer gezegd of gedaan heeft. Maar simpel onthouden dat je de vuile was in de wasmand moet doen is te moeilijk. Maar we komen in elk geval weer een beetje uit de negatieve spiraal met hem. En hij merkt ook dat dit veel fijner is. Positieve aandacht. Daar genieten alle kinderen van.

Onze jongste pleegdochter heeft weer vlechten. Hele lange. Neppes natuurlijk. Want haar eigen haar is kort. Wat ben ik blij met het aanbod van onze zuster uit de gemeente. Ik doe het graag voor je hoor! En daar ging ze mee hoor. André is even mee geweest omdat ze daar nog nooit was geweest. Maar ze past zich snel aan en geniet van de aandacht. Thuisgekomen wist ze precies te vertellen hoe ik het moest bijhouden. Ja, ik ben toch echt een Hollander. 's Morgens wassen, tanden poetsen, borstelen en klaar. Maar deze meiden hebben haar, dat veel meer vraagt. Pfff, moet ik nog eerder uit bed. En ik wil ze ook zelf leren om zich te verzorgen. Maar dat is met dit haar toch wat lastiger. Het haar is weer heerlijk zacht gemaakt met een papje (aldus pleegje) dat ze zelf heeft gemaakt. Het had in elk geval een rare kleur. En het duurde wel meer dan vier uur voordat ik klaar was.! Maar ze is weer zo mooi. Ik hoop dat ze er zuinig op is. Maar morgen moet ze al weer naar de zwemles. En dat is ook niet echt bevorderlijk voor het haar. Het ziet er allemaal zo mooi uit, maar het is zo veel werk. Ben ik blij met mijn steile peenhaar. Pleegje verteld honderd uit over de vlecht middag. Ze mocht wel twee keer pauze houden en even uitrusten. Super. Het is zo fijn als er mensen voor je klaar staan. En de dingen die ik lastig vind of waar ik niet aan toe komt uit handen nemen. En dan kom ik tegelijk weer in die spagaat. Ik vind het heel fijn,maar ook heel lastig. Dan voel ik me schuldig en bezwaart dat ik anderen opzadel met dingen . Het slaat natuurlijk nergens op, want ik ga op mijn beurt ook anderen helpen en dan vind ik ook dat dit heel normaal is. Dus andersom is dit ook zo, anders bieden mensen hun diensten niet aan. Dus: ik ben er super blij mee..punt..

Vandaag vieren de verjaardag van onze zoon. 23 jaar alweer. Waar blijft de tijd. In no-time was hij geboren. Alles bij elkaar 20 minuten. Dat heb ik geweten. Drie dagen na weeën.  Dat was minder leuk. En het was zo koud. Het ijs stond op de ramen. Als ik nu naar buiten kijk lijkt het wel voorjaar. Zullen we dit jaar de schaatsen nog uit het vet halen? 
Eerst maar even taart halen.