gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

maandag

moed verzamelen.

Ik plof maar even neer om tijd voor mezelf te nemen en moed te verzamelen. We hebben een drukke week achter de rug. Een week vol met emotie, geregel, rennen en vliegen. Herkenbaar? En nu is het huis leeg en ik weet even niet waar ik beginnen moet. Afgelopen zaterdag hebben we de verjaardag van twee pleegjes gevierd. De dag erna zijn ze nog druk en ongezeglijk. Dat weten we met deze kinderen. Een dag met heel veel aandacht en druk en laat naar bed dat is al heel lastig. Maar de dag erna is een kater dag. En nu overzie ik mijn huis en het is alsof er een bom is ontploft. Dus ik ga eerst maar even zitten. Ik lees net psalm 115 en laat de woorden op me inwerken. Niet ons maar Uwe Naam alleen zij eer. Hij zal zegenen die de Heere vrezen, de kleinen en de groten. Wat is dit toch heerlijk om tot rust te komen bij Hem. Als ik het even niet meer ziet. Als alles om mij heen op me af komt. Niet alleen al die rommel, maar ook de dingen om je heen. Hoe sta ik als christen in deze wereld? Roepen de mensen: waar is nou je God? Of geef ik God de eer in mijn leven en zien de mensen om mij heen door mij ook God? Hoe doe ik mijn werk. Hoe ga ik om met de aan onze zorgen toevertrouwde kinderen, hun ouders, onze eigen kinderen. Soms heb ik het gevoel zoveel tekort te schieten. Maar ik weet ook dat ik alles bij God kan brengen. Natuurlijk schiet ik tekort. We leven in een zondige en gebroken wereld en ook ik maak daar deel van uit. Het gaat mijn deur niet voorbij. Maar ik merk wel dat als ik in gesprek blijf met onze kinderen, ook over de fouten die je hebt gemaakt, je verder kan. Je kan pas verder op een weg van heling en genezing en vergeving als je vergeving hebt gevraagd en ook hebt gegeven. En dat is wat ik telkens weer mag leren vanuit de Bijbel. Dat vraagt een leven in afhankelijkheid van Hem. Heer wat wilt Gij dat ik doen zal of zeggen zal.?
Vanmorgen ging ons eerst pleegje al stuiterend het busje in. Hij wilde zijn schoenen niet aan. Nee, de schoenen die hij van papa had gekregen wilde hij aan. Maar die vond ik niet geschikt voor school. Die mag hij thuis dragen. Op de schoenen staat een grote afbeelding van Spiderman. En dan denk ik: ben ik dan zo overdreven? Ik wil dit niet. Ik let zelf altijd op wat ik koop. Zulke films mogen ze van ons ook niet kijken. Wij vinden dit niet verantwoord. Maar je gooit die schoenen ook niet weg. Dus mag hij ze dragen om het huis of als we ergens anders heen gaan. Pleegje brak de tent af, maar niemand reageerde. Dus was het snel klaar. Ik ga met sokken naar school.! Best hoor. Het busje kwam en toen wilde hij toch wel z'n schoolschoenen aan doen. Boos en stuiterend klom hij de bus in. Veel plezier op school!
Ik ga nu eerst maar aan de slag. Als de woonkamer maar weer netjes en schoon is. Kadootjes naar de eigen kamers. En dat zijn er veel. Ze zijn echt verwent.  Overal liggen stukken breiwerk, haakwerk en losse wol. Ze zijn er zoet mee, maar het geeft een hoop rommel. Of beter gezegd: ze maken er een hoop rommel mee. 
Inmiddels ben ik even gestopt met bloggen en aan het werk gegaan. Een uurtje verder is de woonkamer netjes. Slinger afgehaald. Het ruikt weer heerlijk fris. Nu eerst maar de weekverslagen maken van de kinderen. Dat komt ook iedere maandag weer terug. En dan de was en de strijk. Dat houd hier ook nooit op. De onrust in mijzelf is al aardig weggetrokken. Ik merk altijd wel dat als mijn huis opgeruimd is ook mijn hoofd aardig opruimt. Er zijn nog wel wat dingen die gedaan moeten worden. Maar de week is nog vers. 
Gisteren konden de pleegje niet skypen, want moeder had nog geen geld voor internet. Zo sneu voor beide partijen. Gelukkig was moeder weer wat beter aanspreekbaar, maar nog erg verdrietig. Het gaat haar leven beheersen. Ze wil naar Nederland komen. Maar of dat zo gemakkelijk gaat, denk ik niet. Als je eenmaal uitgezet ben. Vanmiddag ga ik heerlijk aan de slag om wat ideeën uit te werken voor mijn spreekbeurt. Dat zijn de leuke dingen. Anderen vertellen waarom je dit doet en wat dit werk met zich meebrengt en motiveren. Wie weet brengt dit weer nieuwe pleegouders. 


3 opmerkingen:

  1. Ik geniet steeds zo van je oprechte en eerlijke verslagen die je blogt over jullie gezinshuis.
    Deze verhalen bemoedigen me enorm nu we zelf net door de selectie zijn bij gezinshuis.com en in gesprek zijn met zorgaanbieders.
    We hopen en bidden dat er snel duidelijkheid komt hoe we kunnen starten.
    Heb je tijd en zin om met mij te mailen.....jouw ervaringen zijn zó leerzaam voor ons..
    Beslist geen verplichting hoor want via je blog kom ik ook veel te weten.

    Lieve groet, Dieneke
    awkoopmans@solcon.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem05:51

    hey jenny ik ben het defano

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Defano? Het is best gek om dit hier op te zeggen maar ik heb je nergens anders op ik wil even zeggen dat ik je gigantisch mist tot de dag van vandaag denk vaak ook aan je omdat ik je gewoon mis niemand was zo als jij niemand. Ik zou het echt fijn vinden als we ooit gewoon weer kunnen praten hopelijk snel want ik mis je echt groetjes Rebecca je oude klasgenootje defano de jong

    BeantwoordenVerwijderen