gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

zondag

mama is ziek

De kinderen hebben snel hun draai weer gevonden. Al was het ook deze keer een gebroken week i.v.m. de biddag voor gewas en arbeid. Die dag waren ze vrij van school. Dinsdag belde ons pleegje van de groep. Hij was jarig. Er is niemand geweest mama Jenny. Oh, wat is dit sneu voor het mannetje. Ik probeer hem op te beuren. Joh, wij hebben jou verjaardag hier al gevierd. En als je gaat logeren bij mama ga je het nog een keer doen en als je bij je andere logeergezin gaat logeren vier je het nog een keer. En dan op school nog en op de groep. Zoveel keer vier ik mijn verjaardag niet hoor! Daar moest hij om lachen. Ja dat is ook zo, maar bij jullie was het altijd zo gezellig met opa en oma en tantes met nichtjes en neefjes. 

Deze week kozen we er met elkaar voor om geen limonade te drinken maar water of thee. En geen snoepjes en koekjes maar een cracker of kaakje. Toen ik dit vertelde in onze vrouwen bijbelstudie groep vroeg iemand: kaakje? wat is dat? Een biscuitje. Oh, noem je dat een kaakje? Ik weet niet waar dat vandaan komt hoor, maar zo noemde wij dat thuis al. De kinderen vinden het super leuk om dit met elkaar te doen, maar ze maakten zich een beetje zorgen wat ze op school niet zouden zeggen. De andere kinderen vinden het misschien wel raar dat wij meedoen aan vasten. We hebben hierover doorgepraat. Dat je zelf soms ook iets van iemand anders raar vind, maar dat het belangrijk is om iemand te respecteren. En niet te zeggen dat iets raar is ofzo. Want dat vind je zelf ook niet leuk. En je kan vertellen waar we het over hebben. Wat betekent vasten en waar komt het vandaan en waarom doen wij op deze manier mee. Nou, of ze dat gingen doen wisten ze nog niet hoor. 


Deze hele week lazen we stukjes uit Mattheus 5. 
-Gelukkig wie nederig van hart zijn, want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
-Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden
-Gelukkig de barmhartigen, want zij zullen barmhartigheid  ondervinden.
-Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien
-Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
-Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van mij uitschelden, vervolgen en van allerlei kwaad betichten, verheug je en juich, want je zult rijkelijk worden beloond in de hemel. 

-We dachten na over hoogmoed. Niet bouwen aan je eigen koninkrijk maar leven in afhankelijkheid van God.
-Over het onrecht in de wereld om ons heen. Wat kunnen wij doen aan het onrecht.
-We praten over barmhartigheid. Wat is dat? En hoe kunnen we barmhartigheid tonen aan onze naaste? En aan wie doen we dat dan? De kinderen noemden een aantal voorbeelden van mensen die ze bijvoorbeeld wel eens zouden kunnen vragen om bij ons te komen eten. Of mensen waar we voor kunnen bidden omdat zij het heel moeilijk hebben. Ik verbaas me soms over de creativiteit van de kinderen. Waar ze op komen en aan denken. Ik leer van hen soms net zoveel als zij van mij. 
- Zuiver van hart zijn. Dat is moeilijk. Er komt veel op ons af in deze wereld. Denk alleen al aan de radio, tv, computer en mobiel. Bij deze dag werd gevraagd om eens een dag alles te laten liggen. De kinderen vonden dit maar kort hoor. Wij hebben het een week gedaan. En het is best lastig. Maar ook heel fijn om meer met elkaar te doen. Maar het is belangrijk om ervoor te bidden. Dat God onze ogen opent voor alle dingen die ons leven beheersen en om ons telkens weer te richten op Hem. Dat kunnen we niet in eigen kracht. Nee, zeiden de kinderen en dan is het ook fijn dat we het allemaal doen. Want als ik even geen zin heb en het moeilijk vind dat helpt iemand anders me weer. 
-Vredestichter. Wat is dat? De kinderen hadden moeite om iemand te noemen die een vredestichter is of was. We hebben gesproken over hoe het is om de vrede te bewaren Of dit moeilijk is of dat we proberen geen ruzie te maken. 
-Uitgescholden worden omdat je Jezus volgt? Eigenlijk valt het in ons land nog wel mee. Als je denkt aan al die mensen die leven in landen waar vervolging is. Toch kunnen we ook nu wel situatie benoemen waarin we soms moeite hebben om uit te komen voor het feit dat we christen zijn.

Eén van onze pleegje heeft op dinsdag belavond. Maar mama nam de telefoon niet op. Ik had een stil vermoeden dat ze misschien in het ziekenhuis laf, omdat ze het laatste bezoek al zo ziek was en niets binnen kon houden i.v.m haar zwangerschap. En ja hoor, woensdag kregen we een telefoontje van haar vriend. Ze was uitgedroogd en lag aan het infuus. Ik hoopte dat pleegje hierdoor niet van streek zou raken. En gelukkig nam hij het goed op. Ik ga bidden voor mama, en mag ik ook voor de baby bidden? Ja hoor: zei ik. Ook als de baby nog niet geboren is weet God er al van. God weet alles al van de baby.. Mooi hé? Dus je mag zeker ook voor de baby bidden. Er kwamen nog meer vragen. gaat mama dood? Komt de baby nu al geboren worden? ...Uiteindelijk gaat hij bidden. En ik bid mee. De volgende dag maakt hij eerst een mooie tekening voor mama. Op school heeft hij ook aan de juf verteld dat mama een baby krijgt en nu in het ziekenhuis ligt met een slangetje in haar neus, want ze is opgedroogd. 
Donderdag ga ik met één van de pleegjes weer richting Dordrecht. Een intake gesprek bij Eleos. Dan is de ochtend voorbij en begin ik me dus niet echt lekker te voelen. Rillerig, en of ze met een stel drilboren in m'n hoofd bezig zijn. Dat wordt dus even gas terug nemen. De kinderen helpen heerlijk even mee als ze uit school komen om hun eigen kamer netjes te maken. Ze slepen zelfs met de stofzuiger. Dat scheelt me weer heel wat werk. André gaat alleen naar de kringavond. Als ik met de kinderen aan de thee zit gaat de telefoon. John, van Atlantic Bridge belt of hij even langs kan komen met de coördinator van Amerika. Best, dat kan wel even. Toch roep ik Thirza maar even naar beneden. Want dan ga ik me toch weer even onzeker voelen in mijn Engels. Ik kan het goed volgen wat ze zeggen, maar terug praten is vers twee. Toch leuk om zo iedereen te leren kennen en er een beetje in te komen. We zijn inmiddels jeugdleiders geworden van Atlantic Bridge. maar moeten nog goed het hele systeem gaan begrijpen. Maar dat komt langzaam wel.  Ik ga vroeg slapen. Ook vrijdag wil het nog niet erg. Ik baal. Ik wil altijd zoveel doen, en dan ben je zo beroerd dat je gewoon even niet kan. Ik heb vrijdag heel wat slaap ingehaald op de bank. 
Zaterdag gaan we gezellig naar een verjaardag. Onze jongste pleeg heeft er helemaal veel zin in. Het broertje uit zijn vorige pleeggezin is jarig en daar gaan we heen. Het is zo leuk om te zien hoe hij hiervan geniet. Hij heeft alles goed een plekje kunnen geven en vind het fijn om ook daar weer even te zijn en iedereen van de familie te zien. Zonder gemopper gaat hij ook weer mee terug als het tijd is. Na het gebadder is het om negen uur rustig in huis. Ik pak een boek. Even tijd voor mezelf. 




1 opmerking:

  1. Kaakje is Rotterdams denk ik? Mijn moeder noemde biscuitjes ook altijd kaakjes. Hoe gaat het nu met je?

    BeantwoordenVerwijderen