avondvierdaagse

Soms, als ik aan het begin sta van een week en mijn agenda overzie zakt de moed me in de schoenen. Hoe ga ik dit allemaal doen deze week? Zo ook de afgelopen week. Ik ga dan niet zitten kniezen en zeuren, maar begin maar gewoon bij het begin. Het heeft ook geen zin om dan stressvol te worden. We zien wel hoe alles loopt. En, zoals mijn vriendin dan zegt: Jenny, jij moet leren om hulp te vragen. En dat ben ik al aardig aan het leren. Het was een week waarin er allerlei afspraken stonden rondom de kinderen. Keuring van de auto en van ons huis. En ja, toen moest ik om hulp vragen. Want als je een afspraak heb staan terwijl je auto in de garage is en je in de polder woont. EN dat staat er gewoon iemand voor je klaar die je even heen en weer rijd en waar ik ook gewoon de rest van de ochtend geluierd heb, totdat mijn auto klaar was. 
Ons huis heeft een RI&E gehad. Er wordt gekeken naar de veiligheid in en om het huis. Als alle punten goed zijn, behaal je het keurmerk voor gezinshuizen. En dat waarborgt je professionaliteit. Er waren wel een aantal verbeter punten. Maar niet eens zoveel. Die zijn snel aangebracht. En één van ons beide moet BHV en EHBO gaan halen. Omdat er meer dan vijf kinderen in huis wonen. Dus ieder de helft dan. André gaat voor de BHV. Daar heeft hij meer mee vind hij zelf. Dus ga ik maar voor de EHBO. Ik vind het wel spannend. Want ik heb geen idee wat dit inhoud. Onze kinderen kregen het op school. Dus een beetje indruk heb ik er wel van gekregen. Dus ik moet op zoek naar de plek waar dit gegeven wordt. In de buurt natuurlijk. 
Heel de week heb ik het gelukkig kunnen redden om op tijd te eten. Half 7 moesten we starten met lopen. Het is verschrikkelijk leuk om mee te doen. Wij waren gewent dat de kinderen met de klas liepen en dat je kon starten wanneer je wilde. Als je maar op tijd binnen was. Maar hier start iedereen gewoon gelijk met elkaar en loopt de hele club gezellig met elkaar op. Het is allemaal wat kleiner dan we gewent zijn, maar dat mocht de pret niet drukken. De kinderen genieten ervan. Dat je samen iets onderneemt. Ik heb zelf donderdag niet kunnen lopen, omdat er ook nog twee kinderen paardrijles hadden. Maar ze konden meelopen met mijn vriendin, waar ik de hele week mee opgelopen ben. Vrijdag was de laatste avond. Twee pleegjes waren logeren. Ik moest eerst een ritje Hardinxveld maken. En thuisgekomen snel wat gegeten en naar het dorp. De groep was net vertrokken. Maar de kinderen hadden al vier avonden gelopen, dus was dit voor de lol. We hebben een stuk afgesneden en konden de groep inhalen. Nou, die laatste avond gebeurde er van alles. De oudste van mijn vriendin was moe en had zere voeten van al het lopen. Omdat hij ook al vier keer gelopen had mocht hij de fiets meenemen. Maar het is een kind dat bruist van energie en overal heen kijkt behalve voor zich. Dus ineens voel ik een fiets achter me tegen me aanrijden. Het moet echt een heel komisch gezicht zin geweest. Maar niemand durfde te lachten. Ik viel naar achteren maar kon me vasthouden aan zijn stuur dus viel ik niet op de grond. Toen ik zij dat het geen pijn deed brulde iedereen het uit. Het was echt een raar gezicht ma! Ja, lach mij maar uit. Niet veel later raakte hetzelfde mannetje achterop en was er een ander kind hooi over hem heen aan het gooien. Dus wilde hij weg daar. Hij fietste hard naar ons toe, maar het andere jongetje kwam achter hem aan en greep de achterkant van de fiets. Hij raakt in de kant en reed zo de sloot in. En het is een hoge walkant. Dus dat was eerst schrikken, maar later ook wel erg komisch wat er gebeurde. Hij reed naar beneden. De fiets viel en toen....plons. Daar lag hij in de sloot. Er staat niet veel water in, maar wel veel stinkende modder. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen. Maar dat verschrikte koppie dat boven de kant uitkwam toen hij eruit wilde klimmen. Ik hoop dat hij hier geen trauma aan overhoud. Want geschrokken is hij wel. 
De week is snel gegaan. En het is ook nog gelukt om alles wat er in de agenda stond te doen. 
Zaterdag een dag voor mezelf. Al vroeg ging de wekker. We zouden met drie vrouwen naar Houten gaan. Maar het was niet zolang rijden dan we dachten. Dus kwamen we vroeg aan. Maar dat geeft niets. WIj hebben altijd wel wat te praten. Het was een super dag. In de ochtend was er de presentatie van het boek dat mede is geschreven door iemand uit onze gemeente. En dat is super leuk om mee te maken. Het is een boek geschreven voor ouders. Hoe maak je je kinderen weerbaar en en sterk. Aan het boek gaat een cursus gekoppeld worden die in elk geval als pilot gaat draaien in onze gemeente. Het is een initiatief vanuit stichting Chris. www.chris.nl  De titel van het boek is: Maak ze sterk. 
Het is zeker de moeite waard om te lezen!
In de middag hebben we een tweetal workshops gevolgd. Het was een lange dag, maar zeker de moeite waard geweest.