Bijna naar school

De laatste vakantieweek was weer even stuiterig als de eerste. Ik kan goed merken dat de zenuwen parten gaan spelen voor het nieuwe schooljaar. Zeker de twee nieuwe kinderen vinden het spannend. Ook de vermoeidheid eist zijn tol. Laat naar bed, want het is toch vakantie, maar vervolgens niet echt uitslapen. Al met al ben ik veel aan het mopperen geweest en hadden de kinderen vaak ruzie. Een van onze pleegje had een logé uit Bleskensgraaf. Super leuk dat die meiden het contact nog zo houden. Ze is eerst bij haar geweest. Maandag was ik in Bleskensgraaf, omdat de woningbouw kwam controleren in ons oude huis. Onze zoon komt ook naar Zeeland dus dit huis moet leeg en opgeleverd worden. Dus ik stuur pleegje naar haar vriendin om te vragen of ze mee mag. Natuurlijk mag dat. We zullen zien tot hoelang. Maar donderdag was het echt tijd. Want ons pleegje vind het lastig als er iemand is. Ze laat veel uitdagend en stoer gedrag zien en lijdt plotseling aan acuut geheugen verlies. En dat is lastig, want ook als er een vriendin is blijven de regels hetzelfde. En die hebben we gewoon in ons turbulente gezin ook echt nodig. Regels die veel gewone gezinnen niet hebben zoals je komt niet bij elkaar op de slaapkamer als de ander er niet is en de jongens komen niet bij de meiden en andersom. Tref ik ze met z'n allen op één kamer. En alle kinderen kijken beteuterd omdat ze weten dat dit niet mag. Maar ons pleegje die haar vriendin te logeren heeft wordt boos en weet helemaal niet van die regel. We hebben ineens allemaal regels! Nou, nee die zijn er altijd al.
Ook met voetballen gaat het niet helemaal goed. Zijn ze heel de vakantie al heerlijk bezig met elkaar, nu ging het mis. |De één vind dat de ander heb commandeert en buitensluit en uiteindelijk wordt hij zo boos dat hij er niet meer uit kan komen. Hij heeft zoveel medelijden met zichzelf. Niemand vind mij aardig en leuk. U ook niet. En al die andere gezinnen waar ik gewoond heb ook niet. Jullie haten me gewoon. Ik neem er even rustig de tijd voor. Dit kind is zo beschadigd. Hij denkt echt dat iedereen tegen hem is. En wat kan je jezelf dan verloren voelen. Ik heb goed met hem kunnen praten, maar dat gevoel kan ik niet helemaal wegnemen. Dat zal de tijd moeten helen. Als hij merkt dat we voor hem gaan. En hem net zo behandelen als de andere kinderen. Ook met dit kind hebben we nog een lange weg te gaan.  
Er zijn gelukkig ook gezellige momenten geweest. Met z'n allen naar Bergen op Zoom om de laatste spullen te kopen voor school. Onverwachts een bezoek aan de MAC. Ik geniet van de uitspraken van de kinderen, als er één verzucht: ik vind het toch zo leuk hier. En de ander tegen iedereen zegt: kijk ik heb nieuwe kleren gekregen.
Nu staat alles klaar. Nieuwe tassen, gymspullen, kleding voor onze nieuwe kinderen. Ze hebben er zin in, en ik ook. Ze zijn toe aan de regelmaat van de schoolweek. Ik geniet van de kinderen als ze thuis zijn, maar zes weken is toch best heel lang
De komende tijd is de agenda al aardig volgepland. Onze zoon is zaterdag verhuisd naar onze achtertuin. Nu moet de caravan nog worden aangesloten. Hij heeft nog geen gas water en licht. \maar dat komt wel. Volgende week het oude huis schoonmaken en opleveren. Dan is er weer een hoofdstuk dicht. De kinderen hebben gisteren allemaal geholpen om de bus leeg te maken met spullen.
Vandaag gaan we nog twee pleegjes ophalen die gelogeerd hebben bij hun broertje en zusje. Hun zusje is vandaag jarig, dus dat komt goed uit. Dan is vanavond ons gezin weer compleet. En morgen:
 GAAT DE SYMBOLISCHE VLAG TOCH WEL UIT.  SCHOOL !!!!!