Praag

En dan zitten we toch eindelijk in het vliegtuig. Na eerst nog een plasbed te hebben verschoond en weggewassen gingen we vol goede moed naar de trein. Op tijd. Ruin op tijd. Dan hadden we nog tijd om te eten.  Wat een geduld moesten we hebben zeg. De trein had ruim een uur vertraging. Denk je sneller te zijn. Het enige voordeel is dat je niet zelf hoeft te rijden. En ik ben helemaal niet zo'n openbaar vervoer type. Dus ik vind het maar niks als er op ieder station gezegd wordt dat we uitlopen omdat de remmen bleven hangen. Uiteindelijk moesten we overstappen in een andere trein. Op Schiphol aangekomen eerst maar inchecken. Maar ook dat is allemaal veranderd, sinds de vorige keer dat wij gevlogen hebben. Je moet zelf je paspoort onder een apparaat  scannen en dan je vluchtnummer invoeren. Maar met een beetje hulp kwamen we er wel uit. En het kon gelukkig nog in het Nederlands. Tijd om te eten hadden we nog ruimschoots. Het vliegtuig zat niet helemaal vol. En we hadden de achterste stoelen. Ik heb met vliegen altijd een dubbel gevoel. Ik vind het enerzijds super gaaf. Anderzijds vind ik het ook spannend. Ik heb behoorlijk hoogtevrees. In het vliegtuig heb ik daar niet veel last van maar wel als je ineens heen en weer gaat door wind of luchtzakken. Brr.
Half elf stonden we in Praag. Direct maar een taxi geroepen. Die keek even naar het adres en wist meteen waar hij moest zijn. Het was al donker dus we zagen zelf niet veel. In het hotel zijn we gastvrij ontvangen. Het is altijd afwachten hoe je het hotel aantreft. Want foto's kunnen zo'n vertekend beeld geven. Maar dit was echt zoals op de foto's. Netjes en schoon. En heel aardig en behulpzaam personeel. We zijn heerlijk gaan slapen.
Wat is het fijn om er even samen uit te zijn. Na een paar drukke weken ook voor Thirza. Even samen met haar moeder alleen zijn.
Na vier dagen van veel wandelen, trappen lopen in kerktorens, synagoge bezoek, shoppen, kijken in de peperdure winkelstraat, een rondrit in een oude auto, een boottocht, en voeten in een vissenbak(nooit gedacht dit een keer te doen) en veel heel veel fast-food (dat heb je met een puber) zijn we vrijdag weer geland op Nederlandse bodem. Thirza had er nog wel een paar dagen aan vast kunnen knopen, maar ik was blij weer thuis te zijn. Al heb ik echt genoten. Alleen dit is al genieten toch?

En  zeker als je wordt rondgereden in zo'n auto. Ik voel me net een vorst: aldus Thirza.

En dan eten de visjes je voeten even schoon. Kriebel.!

Praag is een fijne stad met veel mooie dingen en vriendelijke mensen.

Tijd om te tobben over hoe het thuis zou gaan had ik niet. Ik heb het echt los kunnen laten. En natuurlijk is alles goed gegaan. Het huis stond er nog. De kinderen waren vrolijk en alles was netjes. We hebben net als altijd met u onze kamer opgeruimd en gezogen hoor: aldus de kinderen. Er is dus ook nog wel iets blijven hangen van wat ik er moeizaam in probeer te stoppen. En als mama er is dan kan het soms zo zijn dat mama het ook opruimt. Maar als mama weg is weten ze dus wel hoe het moet.
Net voordat ik dinsdag wegging begaf mijn laptop het. Ik wilde online inchecken. Maar ik kreeg hem niet aan de praat. En hij kon niet meer tot leven gewekt worden. Er heeft iemand naar gekeken die er echt verstand van heeft. En daar gaan al mijn spullen weer. Ik roep al heel lang dat ik een aparte harde schijf moet kopen om alles op te zetten als back up. Maar ik heb alles! Een vriend van onze zon heeft alles eraf kunnen halen. Super. Dus zaterdag na eerst de boodschappen te hebben gedaan en de was( die was wel blijven liggen) zijn we met het hele spul naar Bergen op Zoom gereden. Alle kinderen krijgen van ons altijd vakantiegeld. Dan mogen ze voor 50 euro iets kopen.  Allemaal hadden ze ook nog geld gespaard dus er kon heel wat gekocht worden. En één pleegje moest nodig wat nieuwe kleding. Schoenen, en nette school kleding. Dan nog de andere noodzakelijke dingen zoals: gymkleding, gymschoenen, gymtasje, rekenmachine en allerlei andere dingen voor het voortgezet onderwijs. Als laatste zouden we voor een laptop voor pleegje die naar de eerste gaat. Ze heeft hard gespaard en wij hebben de rest bijgelegd. En ik moest zelf ook nog iets nieuws. Maar eerst ijs eten. We hadden weer de nodige bekijks. André bepakt met tassen, en acht kinderen in alle kleuren en maten. Voldaan omdat we zoveel hebben kunnen doen kwamen we thuis.
Alle pleegjes zijn inmiddels weer thuis na logeerpartijen bij mama en bij een vriendin in Bleskensgraaf.  En dan gaan we de laatste vakantie week alweer in. Ook weer vol met afspraken voor logeren en spelen.
De kinderen vonden het heel niet erg dat ik een paar dagen weg was. Papa André is niet zo streng. U bent veel strenger. Oké. Dan ga ik nog wel een keer.