eerste en laatste

De afgelopen week wisselde zich af met dingen voor het eerst en dingen voor het laatst.

De eerste week zit erop. Het is gewoon vreemd om weer alleen de boodschappen te doen. Geen verrassingen bij de kassa. Geen gemopper als je iets niet wil kopen. Geen bemoei met wat we gaan eten. Gewoon even IK. Toch is de vakantie fijn geweest. Ondanks alle storm hebben we ook mooie momenten mogen meemaken. De kinderen hadden best zin om weer naar school te gaan en voor je het weet hebben ze de regelmaat alweer te pakken. Voor de nieuwe pleegjes was het even wennen. Voor het eerst naar deze school, voor het eerst schooleten, voor het eerst psalmversje leren....
Ook de sportactiviteiten komen langzaam op gang. En langzaam komt iedereen in het ritme. Slapen en opstaan is nog even lastig wennen. Maar we houden de structuur aan en langzaam komt alles op zijn plek.

De laatste week voordat we het samen kunnen gaan doen.
De laatste week en onze zoon komt ook in Zeeland wonen.
We hebben met mijn hele schoonfamilie het oude huis schoongemaakt. Alles is leeg en de sleutel is ingeleverd. We sluiten Bleskensgraaf nu echt helemaal af. Toch vreemd. Ons oude huis nu helemaal weg.
 Het plekje achter in de tuin wordt langzaam zijn plekje. Veel moest worden opgeruimd. Er is iets afgesloten en een nieuw begin ligt voor ons.
 Na de BBQ afgelopen vrijdag is ook het werk van André afgesloten.

Zaterdag. Eerst onze verrassing  maar opgehaald. Onze pleegdochter is begonnen op het voortgezet onderwijs. En daar hoort natuurlijk een nieuwe fiets bij. Ze is de eerste week op haar oude fiets gegaan en verwacht eigenlijk geen nieuwe. De verrassing was dus groot.
 's Middags de rit naar Langerak maken. Wat een drama om daar te komen. Hebben ze ineens bedacht om de dijk te gaan asfalteren. Na drie keer te zijn heen en weer gereden en terug gestuurd te zijn de auto maar aan de kant gezet en verder gaan lopen. Terug naar huis over het warme asfalt naar de auto. "dat plakt" roepen de kinderen. Ja, dat plakt, maar ik wil toch naar huis. En dan sta je ook bij Woensdrecht weer stil omdat de optocht voorbij komt van het zomercarnaval. Maar de lange rit was voor de kinderen geen probleem als je spelletjes mag doen op je tablet en ook nog ga eten bij de Mac.

En vandaag zat ik om negen uur al mijn administratie te doen. Wat heerlijk om samen op te starten en de taken de verdelen. "Komt u ons nu nooit meer uit school halen en brengt u ons ook nooit meer?" vraagt één van onze pleegjes? Natuurlijk doe ik dat nog wel. Papa André brengt jullie en ik haal jullie als ik geen andere afspraken heb. "Gelukkig" want u rijd veel harder dan papa. Ben ik zo'n scheurmonster? denk ik. Valt wel mee toch.