gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

donderdag

ik word oma!

De teller staat op bijna 20. 20 muizen gevangen. Het is dus niet zo gek dat ik niet kon slapen. Ze waren met elkaar door ons huis aan het wandelen. Maandagnacht  heb ik voor het eerst geen muizen meer gehoord. Heerlijk. Geen geknabbel, geen geschraap aan het plafond. Maar nu een dikke brommer. Bij het kozijn was de kit weg en daar kwamen ze met bosjes naar binnen. Dikke zwarte vliegen die hard brommen. Dat is gelukkig sneller verholpen dan de muizen.
Dinsdagavond  ben ik begonnen aan het bakken van 30 appelflappen. Pleegje is woensdag  jarig en wilde appelflappen trakteren. Ik begin daar natuurlijk altijd veel te laat mee. Want eerst moet dit nog en dan dat. Ik ben heel de dag alweer heen en weer aan het rijden naar van alles en na het avondeten wilde ik eerst de was en de strijk even bijwerken. Daar is bijna niet tegenop te werken.  Iedere dag maar even doen, dan blijft het te overzien. De appelflappen staan inmiddels in de oven. En straks hang ik de slingers nog even op. Want hij wordt dan wel al 13 jaar. Slingers horen erbij. Hij is nu langer bij ons dan hij bij zijn eigen mama heeft gewoond. Het is bijzonder om mee te mogen maken.
Als hij woensdag beneden komt is hij blij dat er slingers hangen. Ben je niet zenuwachtig?: vraagt zijn zusje? Ehhm, nee als je al ouder bent heb je dat niet meer aldus de jarige. Het was ook niet echt spannend wat hij voor een kadootje zou krijgen. Alle groep achters krijgen een mobiel om alvast te oefenen als ze straks naar het voortgezet onderwijs gaan. Gelukkig gaat pleegje een beetje groeien. Want hij ziet er niet echt uit als een 13 jarige. Maar dat kan snel veranderen. Daar kan je steeds weer verbaasd over zijn. Hoe snel kinderen/pubers veranderen in de eerste klas. En het lijkt bij pleegjes allemaal nog net wat heftiger te zijn dan bij eigen kinderen. Maar met jarig pleegje is het nog rustig. Geen puber taferelen. Lieve zorgzame jongen. Sociaal en behulpzaam. Veel sturing heeft hij nog nodig, maar niets is hem teveel. 's Avonds mag hij even mama bellen. Ver weg. Ik heb te doen met deze moeder. Alleen een telefoontje. Niet even je kind in je armen kunnen sluiten. Een grote oceaan zit ertussen. Ze huilt en bedankt me voor alles wat ik voor haar zoon doet. Niet huilen mama: zegt pleegje dan. U bent niet alleen. Ik bid elke dag voor u en de Heere God zorgt voor u. Worden als een kind. Daar ben ik deze week al eerder bij bepaald. Zo kinderlijk eenvoudig een kind vertrouwd op God. Zo hadden we een gesprek over alles wat er in de wereld gebeurt. Ze zien het op het nieuws. Eén pleegje vraagt zich af of ze wel zou blijven zeggen dat ze in God geloofd als er iemand haar wil vermoorden. Oh, zegt een ander, maar dat is toch niet erg. Dan ga ik naar de hemel. Wij kunnen ons soms laten beheersen en meeslepen door angst. Maar dit kinderlijke vertrouwen. Daar kan ik stil van worden.

En dan het grote nieuws. Ik moest nog even mijn mond houden, en dat is best lastig. Maar nu mag iedereen het weten. Afgelopen zaterdag kwam Lenny (onze dochter) op visite. Dat was op zich al vreemd, want meestal belt ze: ben je thuis? Ik kom eraan. Nu was het al twee weken van te voren afgesproken. Ik had haar al wat geobserveerd. En zo mijn gedachten. Maar zaterdag kwam toch het nieuws waar ik al van had gedacht dat het komen zou. Ik hoor je denken
 Waar gaat dit over. André en ik kregen een kadootje.
Allebei een mok met de liefste opa en de liefste oma.
IK WORD OMA!!!
Dit is zo ontzettend leuk.
En dan de reactie van de pleegjes. Onze eigen kinderen vinden het natuurlijk ook allemaal erg leuk. Oom en tante worden. Het is de eerste. Maar Lenny maakte er een spelletje van. Ik fluister wat in jou oor en jij fluister dit door aan de volgende. En de laatste mag het hardop zeggen. Ze begon bij ons pleegje dat al vanaf haar tweede jaar bij ons is. In haar zien we ook echt "zwijnen" trekjes. De reactie was vermakelijk. Haar ogen worden groot, ze kijkt naar Lenny en van Lenny naar haar buik en weer naar Lenny. ECHT?? En toen had ze er erg in dat ze het door moest fluisteren. Ze reageren allemaal op hun eigen manier. De één zonder emotie en neemt het als kennisgeving aan. De ander grapt. Dan ben ik tante of dan ben ik oom..
Je snapt dat we hier erg blij mee zijn.
Wordt het  nu ook pleegopa en pleegoma 
 Of blijven ik gewoon: moeder van veel.
Laten we het nog maar even op het laatste houden.
Mama Jenny en papa André.

1 opmerking:

  1. gefeliciteerd!!!! Wat een mooi moment:) En ook met de verjaardag van pleegje natuurlijk! (en met 't overwinnen van de muizenplaag;))

    BeantwoordenVerwijderen