einde

Het jaar is bijna ten einde.
We genieten nog even van de vakantie. Nou ja, genieten...
Het is de eerste vakantie die we nu samen thuis zijn. Andere jaren werkte André gewoon. En dat is even wennen. Daarbij komt dat ook dekinderen altijd even moeten omschakelen als het vakantie wordt. En dan heb je ook nog de spanning van kerst en oud en nieuw. Dus proberen we maar af en toe wat vertier te zoeken voor de kinderen. Straks als de school weer aangaat heb ik weer een beetje vakantie. Ik probeer nu ook echt wel te genieten hoor, maar ik blijf het lastig vinden. Alle kinderen thuis. De rommel groeit in mij ogen met de dag. En dan alles wat moet. Loslaten. Gewoon de boel de boel laten. Dat heb ik geloof ik wel gedaan de afgelopen week. Toch, als ik zie hoe de kinderen genieten dan maakt dat mijn vakantie al weer helemaal goed. Gourmetten, met elkaar. En dat is het juist waar ze ook zo van genieten. Als onze eigen kinderen gezellig thuiskomen. Een dag naar 't Klokhuus geweest. Met drie logees. Want die hadden we ook nog de eerste dagen van de vakantie. Overal lagen luchtbedden.
En als klap op de vuurpijl nog naar het kerst circus in Ahoy. Dit deden we zaterdag. Het was wel even glijden en rijden. Maar ja, beloofd is beloofd en de kaartjes waren al betaald. Het viel mee, rustig rijden en wat meer tijd nodig kwamen we veilig in Rotterdam aan. na de show nog even het Zuidplein ingedoken. En de dag en daarmee de eerste week was om.
Nu horen we alleen nog verhalen over vuurwerk. Want dat moet er komen natuurlijk. Ik ben zelf niet echt een liefhebber en vind het ook een beetje zonde van het geld. Klap en het is weg. Het wordt dan dus geen klap, maar siervuurwerk. Waar ze nog het meest naar uitkijken is het opblijven. Zouden we het redden? Heel de avond wakker blijven of gaat ons pleegje dat vorig jaar zo stoer was weer in slaap vallen?  De voorpret alleen al is leuk. En dan moet ik natuurlijk dit jaar weer zelf de oliebollen bakken. Ook dat vinden ze zo gezellig. Ik kan me zelf ook nog herinneren dat mijn vader dit vroeger deed. Hij kookte nooit, maar de oliebollen deed hij wel. De emmer met beslag ging voor de kachel en wij gingen daar weer voor zitten. Het liefst keken we steeds onder de theedoek die erboven op lag, maar dat was ten strengste verboden. Ik heb mijn oliebollen inmiddels gebakken en ook de appelbeignets. Straks heerlijk smullen.

Ik kijk terug op een bewogen jaar.
 Een jaar waarin we in spanning zaten of we wel door konden gaan met ons gezinshuis.
 Een jaar waarin we door de selectie ronde kwamen van gezinshuis.com en werden aangenomen als franchise gezinshuis bij Juvent.
 Een jaar waarin Juvent de vier kinderen die al bij ons woonden overnam en er een eind kwam aan die onzekerheid.
 Een jaar waarin we twee nieuwe kinderen kregen.
 Een jaar waarin we zelfstandig zorgondernemer werden.
 Een jaar waarin mijn eerste boek uitkwam.
 Een jaar waarin onze dochter ging trouwen en ons vertelde dat we opa en oma gaan worden.
 Een jaar waarin onze zoon weer thuis kwam wonen en uiteindelijk een goede plek vond om te wonen en geholpen te worden.

 Blijde en droevige dingen wisselden elkaar af. Met vallen en opstaan deden we ons werk. Met een lach en een traan. Soms hoopvol, soms moedeloos. Maar steeds weer kwamen we eruit. Samen en met God.
Hoopvol kijk ik uit naar het nieuwe jaar. Wat zal dat brengen?
Er gaat veel veranderen als het gaat om de jeugdzorg. Daar maak ik me soms zorgen om. Hoe gaat het met al die kinderen die in zorgelijke en onveilige situaties wonen? Zijn er straks nog wel goede professionele plekken voor deze kinderen? Hoever kan je gaan met bezuinigen?

Wij? Wij gaan door met ons werk en bidden om de Zegen van God. Voor ons en voor onze kinderen.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor het lezen van mijn blogs het afgelopen jaar. De bemoedigende reacties. Ik hoop dat ik ook jullie hierdoor hem mogen bemoedigen.
Ik heb een jullie een inkijk gegeven in ons gezin. Soms leuk en hilarisch, maar soms ook moeilijk en kwetsbaar. Ook het komende jaar hoop ik weer de dingen van ons gezinshuis leven te delen met jullie. En hoop dat er weer met net zoveel plezier gelezen zal worden.