dromen

Dinsdag was het weer niks met m'n rug. Ik moest veel computerwerk doen en dat zitten is niet best. Ik kan beter een kamer soppen en zuigen en dweilen. Maar goed. Dit moet ook gebeuren. Maar langzaam gaat het iedere dag beter. Gewoon aan de gang blijven en wat pillen slikken.
En als het dan wat beter gaat met de rug, koop je toch gewoon weer een nieuw bed voor één van de kids. We roepen al een tijdje dat haar bed vervangen moet worden. Het laatste bed met een gewone lattenbodem. En dat is aan onze kinderen niet besteed. Dus liggen de helft van de latten er al gebroken uit. Al de andere kinderen hebben al een bed met ijzeren bodem. Daar kunnen ze alles mee doen, maar het gaat niet kapot. En toen liep ik ineens tegen dit bed aan. Ik ging voor lampjes. En kwam thuis met een bed en met een handdouche (die we ook al heel lang moesten aanschaffen) en ja, toch ook nog met lampjes. Het is wel even een werk om zo'n grote doos in de auto te krijgen. Gelukkig heb ik een bus, maar ja, hoe krijg ik hem van de kar in de auto? Het lukt. M'n rug werkt aardig mee en thuis gekomen haalt de man des huizes het bed eruit. Hij is er inmiddels wel aan gewent dat ik ineens met iets thuiskom wat niet is gepland. Direct maar in elkaar zetten dan. Als alles op zijn kop staat, het oude bed uit elkaar, matras is de speelkamer, dekbed, kussens...gaat de bel. Oja, er zou ook nog iemand komen voor een fotoshoot. Gezinshuis.com gaat een fotoshoot maken van al zijn gezinshuizen en dat bundelen in een boek. Het dagelijks leven in...Komt dat mooi uit. We zijn net bezig met een klusje. En dit gebeurt hier regelmatig. Dus ons dagelijks leven. Drie verschillende activiteiten heeft hij gefotografeerd. Eén ervan komt in het boek. Ik ben benieuwd.

Als de pleegjes uit school komen vraag ik aan degene van wie het nieuwe bed is: ga eens in je kamer kijken? Ze kijkt verbaasd. Heb ik niet goed opgeruimd dan? ben ik wat vergeten? Maar aan mijn lach ziet ze dat het iets anders is. In een horde achter elkaar hollen ze nu allemaal naar haar kamer. Wat is ze blij met haar nieuwe bed. En opgeruimde kast. Want dat heeft mama Jenny ook maar direct gedaan. Er kwam een vuilniszak met rommel uit. Nu kan ze weer zien wat ze allemaal heeft. Nu ga ik het netjes houden hoor! Jaja, we zullen zien.

De kinderen zijn deze week redelijk rustig. Of komt dat doordat ze bijna elke dag worden bezig gehouden? We hebben namelijk een stagiaire. En die doet heel veel met de kinderen. Als ze een dag niet komt balen ze. Nu moeten ze zelf iets bedenken. Maar dat is ook helemaal niet erg.
De maaltijden zijn vaak het onstuimigst. Ze willen allemaal vertellen en willen ze elkaar overtreffen. Het gesprek ging deze week een keer over dromen. Pleegje had gedroomd. Hij heeft altijd hele verhalen over zijn dromen, zodat ik me weleens afvraag of hij ze niet ter plekke verzint. maar ook dat is knap. maar nu wil pleegzusje iets vertellen. Haar stem is behoorlijk dus ze komt er wel bovenuit. Jaa, ik droomde toen ik nog in de buik van m'n moeder was al. Het valt stil. Dat bevalt haar wel en ze gaat door met vertellen. Ik zat in de buik van mijn moeder en ik droomde dat er een zwarte man achter me aan zat. En ik rennen....en toen oeps deed de dokter de buik van mijn moeder open en haalde mij eruit. Iedereen schiet in een daverende lach. Dat kan toch niet? Dromen in de buik van je moeder? Verontwaardigd kijkt ze rond. Ja natuurlijk wel. Ik weet toch zelf wel als ik droom.!
Nog verontwaardigder kijkt ze mij aan. Ik zit met tranen in mijn ogen. Van het inhouden van mijn lach. Ik wil haar niet uitlachen, maar het is zo komisch. Haar verhaal en dan dat gezicht en die gebaren die ze erbij maakt. Ik denk, begin ik, dat je dit een andere keer gedroomd heb. U geloof me ook nooit hé, verzucht ze. De verhalen over het dromen worden steeds spannender. Ja, verhalen vertellen daar kunnen ze wat van. En dat hebben we dan keer 7. Er wordt wat af gedroomd. Weetje: zeg ik. Ik droomde dat alle zeven pleegjes heel de week krullen haalden op hun lijst en alles deden wat ze moesten doen, zonder mopperen. Jammer hé? dat het een droom was.! Oh, maar ik heb heel de week krullen gehaald hoor.....het gesprek neemt een wending....

Deze week zijn we druk met de voorbereiding voor de open dag aanstaande zaterdag. De uitnodigingen zijn weg. Nu maar afwachten of er inderdaad mensen gaan komen. Wij doen voor het eerst hieraan mee en het is dus best spannend. Ook voor de pleegjes. De helft is logeren en de andere helft is thuis. Die krijgen allemaal een taak.  En dat vinden ze maar wat leuk.