gezinshuis

gezinshuis
de morgenster

maandag

mijn reis

Ik schiet overeind in bed. Gelukkig, het was een droom. Niet de eerste keer. De afgelopen tijd staat in het teken van inpakken en voorbereidingen voor mijn reis naar Uganda. En als ik dan zoveel moet regelen en doen, gaat het in mijn hoofd ook 's nachts gewoon door. En in mijn dromen gaat niet alles even goed. De gekste scenario's komen voorbij.  Doodmoe wordt ik ervan. Maar het gebeurt.
11 dagen ben ik weg. Ik wil dan ook thuis alles goed geregeld achterlaten. Slaat helemaal nergens op, want wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat het huis op zijn kop staat als ik terug kom? Alles loopt gewoon door, ook als ik er niet ben. Loslaten en overgeven heet dat. En vertrouwen hebben. 

En dan die koffer. Hoe krijg ik alles mee? 
Maar het is gelukt. Alles is klaar en morgen kan ik vertrekken. Aan mijn Uganda avontuur. 
Lang heb ik gevonden dat ik hier in Nederland wel genoeg deed voor kinderen die het niet zo goed getroffen hebben. Dat er ook in Nederland nog genoeg te doen is. Maar uiteindelijk gaat het er niet om of je genoeg doet. Maar of je doet wat God van je vraagt. Omzien naar de armen. Doen wat in je vermogen ligt om er te zijn voor je naaste. Dus financiële steun geven en schrijven aan kinderen in de allerarmste landen is iets wat ik best doen kan. Dit resulteerde dus in twee sponsorkindjes in Uganda en 1 in Haiti. De kans om nu twee kindjes te gaan ontmoeten is zo bijzonder. Dat we het financieel kunnen doen en dat ik een man heb die zegt: ga maar, ik red het wel hier. Terwijl het ook hier in ons gezinshuis soms best heftig is. 
Ik ben benieuwd wat deze reis met mij gaat doen. Ik ben best heftige verhalen en situaties gewend. In ons werk komen we veel dingen tegen die confronterend zijn. Hoe zal het zijn om geconfronteerd te worden met de armoede van dit land? Van de kinderen? Hoe zal het zijn om de projecten te zien en het werk dat gedaan wordt om deze kinderen hoop en uitzicht te geven? Hoe zal het zijn om onze eigen sponsorkindjes te ontmoeten?
Toen we besloten om sponsor te worden hebben we onze pleegjes gevraagd of ze een jongen of meisje wilde en welke leeftijd. Het moest maar een jongen zijn want we hadden al zoveel meiden. In de beleving van de kinderen kwam het kind naar ons toe. Zoals zij allemaal. Maar dat het een kind is dat we op afstand ondersteunen hadden ze niet helemaal begrepen. Maar toch moest het een jongetje zijn. Inmiddels hebben we twee jongetjes en één meisje als sponsorkindje. En in ons gezinshuis is het aantal jongens gelijk aan de meiden. Dus ook dat is in de loop der jaren veranderd.  De kinderen leven erg mee. Ze vinden het spannend. Als mama Jenny de kans krijgt, merkt ons bijdehandje op, neemt ze gewoon een kindje mee in haar koffer hoor. Ons bijdehandje. Zelf kwam ze als klein donker meisje met kroeshaarstaartjes bij ons. Haar grote ogen keken me angstig aan. Nu, elf jaar verder, is het ons meest bijdehand pleegje.. Erg gericht op mij. Ik denk zomaar dat zij het meeste moeite heeft om mij 11 dagen te missen. Als ze een weekend logeren is of wij zelf een paar dagen weg zijn, is zij het die even een berichtje stuurt. Als ze thuis komt is het eerste wat ze vraagt als ze mij niet ziet: waar is mama?  Het zal voor iedereen even wennen zijn. Zonder mama.  Maar we zullen er ook zeker allemaal iets van leren. 
Ik ga het avontuur aan. En bid om de zegen van God. Dat ik deze reis tot zegen mag zijn voor de ander. Ik hoop God te ontmoeten in de ander. Dan zal ook voor mij deze reis een zegen zijn. 
Ik hoop (als het lukt met wifi) tussendoor zeker te schrijven over mijn ervaringen in Uganda. En anders wordt het een reisverslag als ik terug ben. 






5 opmerkingen:

  1. Jacqueline vienerius10:50

    Strooi je liefde om je heen. Zij zijn het zaad van Zijn liefde.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik wens je een bijzonder gezegende reis toe!
    Doen wat God van je vraagt....Zijn liefde uitdelen in Uganda!
    Ben benieuwd naar alle ervaringen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Miranda11:12

    Op bergen en in dalen, ja overal is God! Dus laat het maar gebeuren en over je heenkomen. Fijne tijd en
    Goede reis!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hele mooie reis toegewenst. Laat God met je zijn! Geniet van elk moment. Ik ben benieuwd naar je verhalen. Gezegende tijd en behouden terugkomst. Liefs Jane

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Really a beautiful blog.It is very astonishing and marvelous design.

    ดูหนังออนไลน์

    BeantwoordenVerwijderen