Coronavirus. Overleven in het gezinshuis. deel 3.

Zaterdagochtend. Ik word wakker van de eerste zonnestralen op mijn gezicht. Heerlijk wakker worden. Het is nog rustig in huis. De kinderen hebben geleerd op hun kamer te blijven tot ze worden geroepen. Voor pubers is dit geen opgave. Die willen helemaal niet meer geroepen worden. Maar voor de jongere kinderen is dit soms lastig. Want niet alleen op je kamer blijven, maar ook stil iets voor jezelf doen is de regel. Dat stil zijn is iets lastiger, maar ze leren het best wel. Na het late ontbijt hebben twee kids hun kamertijd. Ze kiezen beide voor lego. De andere twee gaan naar buiten en al snel komt daar één van de pubers bij. Ik wil beginnen om mijn administratie en boekhouding weg te werken, maar het is buiten net oorlog. Er wordt gegild en geschreeuwd, zo erg dat ik me niet kan concentreren. Ze spelen wel en maken geen ruzie. Maar het lawaai is niet leuk meer. Ik stop maar en wacht tot manlief thuis is. Het is fijn dat het zo lekker weer is en na de koffie alle kinderen naar buiten kunnen.
Halverwege de middag wil er 1 pannenkoekjes bakken. Hebben we in elk geval iets te doen. Dus haal ik het gourmetstel tevoorschijn. De pannetjes halen we eraf en zo kunnen ze met zes tegelijk kleine pannenkoekjes bakken. De jongste kinderen vinden het nog een beetje lastig, maar onze oudste pleeg wil wel helpen. Het is een gezellige boel. Dit geeft weer energie. Een mooi moment.

's Avonds hebben we met de pubers nog een discussie over weg gaan naar een plek die eigenlijk gesloten is. En het opzoeken van anderen. Wat kan wel en wat kan niet? Wij zijn een beetje streng misschien, maar willen ook uit respect voor de getroffenen van het coronavirus, zoveel mogelijk thuis blijven. Maar ik begrijp ook dat lang niet alle pubers dit begrijpen en het lastig is voor hen. En dan heb ik daar weer last van. Ik ben wel benieuwd hoe anderen dat doen met pubers in huis.

Zondagochtend weer heerlijk gewekt door de zon op mijn gezicht. Ik ga naar de kerk. Onze kerk is ook gesloten vanwege de coronacrisis. Maar we komen met een heel klein groepje bij elkaar om toch een dienst te houden en deze op te nemen. Dezelfde ochtend stond hij al op de website. (www.delevensbronsrilland.nl). Dit was voor mij echt even eruit zijn. Even opladen. 
De rest van de dag verloopt redelijk rustig. Het was heerlijk weer en de kinderen konden lekker in de tuin spelen. Met de nodige ruzie die elkaar soms ook weer vanzelf oplosten komt de dag ten einde. 
Op naar een nieuwe schoolweek thuis.